Blowtime!

Toen ik kortelings schreef over mijn Lexan-aankoop heb ik daar het resultaat van mijn regenvizier niet bij afgebeeld. Ik was dat eigenlijk pas van plan nadat ik er handgemaakte raamuitzettertjes aan vast gemaakt zou hebben.Natuurlijk heb ik er wel al mee gereden en blijken de optische eigenschappen zó goed dat ik het zonde vind om er onderdoor te kijken. Je zit dan toch weer in de steeds kouder wordende luchtstroom anders. En dan heb ik het nog niet over de stroomlijn …

Regendruppels verstoren het zicht eigenlijk nauwelijks is mijn ervaring, alleen condens vormt een serieus veiligheidsprobleem. Druppels aan de buitenkant blijven vrij klein omdat kunststof, itt glas water afstoot. Een ruitenwisser, tegen regen althans, lijkt me dan ook niet nodig. En zelfs ongewenst. Want als het rubber zand mee gaat smeren raakt het polycarbonaat bekrast. Blijft het bestrijden van condens over. Zoals wellicht bekend gebruik ik mijn keuken wel vaker als laboratorium. Met niet altijd navolgingswaardige uitkomsten…Dit keer heb ik meer succes gehad, het rode ding in het clipje is een oplaadbaar luchtbedpompje. Dezelfde als waar wat schamper over werd gedaan bij het opblazen van m'n luchtbed tijdens het Herfsttreffen.

De waaier/centifugaal-pomp van dit pompje produceert echter heel wat meer luchtverplaatsing dan een “fietspomp” heren!Ik heb het dan ook aangeschaft destijds (minstens 8 jaar geleden)bij de Lidl om een rubber bootje mee op te pompen. Het verwisselbare accu-pack bestaat uit 8 ingesealde AA penlight batterijtjes (“9,6V”). En dat zijn nog steeds dezelfde!Maandag was de eerste testrit met het pompje. Die moest ik nog ongelukkig tussen mijn hals en het allewederdoekje ingeklemd houden.Ondanks grondige ontvetting met ‘Provision Anti-fog’ was ik al voor het oversteken van de Wibautstraat zover dat ik de eerste blow uitdelen moest…en het werkt prima! Het was Maandag rond de nul graden. Amsterdam was om 5:00 nog vorstvrij en vochtig. Het zou daar later pas glad worden. Amstelveen en Bovenkerk vertoonden al ijskristallen en gladheid her en der. Een welgemikte korte luchtstraal met het blowertje liet steeds het zicht weer terugkeren!Alleen omdat ik met 1 hand niet goed kan sturen heb ik het regenscherm toen in de fiets gelegd en een stofbril opgezet.

Inmiddels heb ik een vaste opstelling gemaakt door een ophanging van een strap-on voorbind bandje onder een schakelaar door aan de wielkast van de FAW. Een stukje zachte tuinslang kan op bevel lucht naar boven het zeiltje tegen het vizier blazen. Ik heb een extra drukschakelaartje op het stuur aangebracht om niet de aan/uit schakelaar van het toestelletje zelf steeds te belasten.Een koperdraadje om de glasfiberstok van het zeiltje gaat het hopelijk mogelijk maken de slang wat te richten.

Had u een andere aanpak verwacht van een Amsterdammer?