Op het werk mag ik graag om het arbeidsproces wat te verlevendigen vreemde talen in de strijd gooien. Met name Spaans en Duits.
Ik ontken niet dat ik daarmee soms refereer naar de Duitse bezetting. Als ik met overslaande stem een (collega) chauffeur sommeer "Mitnehmen und abführen!". Gepaard gaande met dito bevelende gebaren natuurlijk!
Maar als je iets hardop in het Duits zegt krijgt men die associaties al snel. Er werken bij ons uiteraard geen mensen die de oorlog nog-bewust- meegemaakt hebben en men kent mij wel (dus weet dat ik die mening niet heb). Bovendien was Spanje dan weer het eerste land dat tegen die bezettingsmacht gevochten heeft...
Hoe kom ik hier op?
Vanmorgen kom ik met de de bankdrukfiets terug de stad in van werk. Een fietser slooft zich uit om mij in te halen. Mede omdat ik momenteel even zonder voorrem rij houd ik me in de stad wat in. Dus dan is dat ook zo moeilijk niet, toch haal ik meestal zelf in.
Hoewel ik daar niets van zeg is de man zo nerveus bij aankomst bij het stoplicht kennelijk dat hij door het rood gaat. Precies een oversteekplaats waar je dat niet moet doen: Bij de hoek Insulindeweg / Molukkenstraat!
Verder dan halverwege komt hij dan ook niet want de verkeersstroom van rechts snijdt hem af. Daar staat hij dan..."Slimpie!" roep ik hem toe. Hij moet uiteraard weer terug mijn kant op en keert zijn fiets. "Wat zei je?".
Voor de duidelijkheid herhaal ik nog een keer (nog beter articulerend) "Slimpie!" in zijn richting en hem aankijkend.
De enkele koppen grotere Hollander wordt nu poeslief en begint ineens belangstelling voor de aandrijving van mijn fiets te krijgen (!).
"Dus je gaat vooruit door een soort van roeibeweging?" vraagt hij zoetgevooist. "Nee" wijs ik hem streng terecht, "precies vice versa het tegenovergestelde, door een bankdrukbeweging".
"Het doel is al trainend naar je werk te komen, ARBEITSEINSATZ !" (- Op 't werk meestal gevolgd door "aufmachen!" )
De man zwijgt veelzeggend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten