Werken met epoxyplamuur

Paradoxaal genoeg is het aanmaken van kleine hoeveelheden impregneerhars moeilijker dan grote klussen. Daarom ben ik minder enthousiast meer over het zelf mixen van plamuur waar je weinig van nodig hebt, met microballoons glaspoeder.

Zelfs met een injektiespuitje zit je al gauw minimaal een gram naast de 1:2 verhouding en aanvullen met de tekortschietende component leidt dan vaak weer tot een noodzakelijke aanvulling van de andere component enz, enz (-:

Wat zou het niet mooi zijn als je een grotere hoeveelheid gemengde hars kon invriezen voor later gebruik! 

Bram moens van M5 laat compleet voorgeimpregneerd koolstofdoek uit een fabriek komen met een koelwagen. Maar als dat onbeperkt zou kunnen worden bewaard in je eigen diepvries thuis had ik dat vast wel ergens gelezen al. Dat gaan we dus NIET proberen (-:

Daarom kocht ik bij de Toolstation een duo van gezamelijk een pond epoxyplamuur voor 15 euro. 

Op zich is hun 'Zwaluw' plamuur niet anders dan met glaspoeder maar de viscositeit is constant. En de componenten vermengen niet spontaan zodat je van 1 der hoopjes die je neergelegd hebt om te gaan mengen zelfs nog wat afhalen kan en terugstoppen in het (goede) blik!

Door de pasta met licht rode kleur te vermengen met de witte kan je gelijk goed zien of alles voldoende coherent is voor gebruik. Op zich werkt dat dus net zo als polyesterplamuur dat zelfs een kortere uithardingstijd heeft. Maar dat epoxy beter hecht op een breder scala van materialen daar ben ik heus wel van overtuigd! Bovendien heb ik die uithardingstijd wat verkort door er een gloeilamp op te laten schijnen.

Met glaspoeder moet je je een hele tijd concentreren op de toevoeging ervan tot de juiste dikte is bereikt zonder dat de hechting te veel achteruit gaat....Dat hele afwegingsproces blijft me nu bespaard!

Een ster in het vlakschuren ben ik zeker niet (of heb het geduld ervoor nog niet) maar tegen de bodem van de velomobiel zie je dat toch niet gelijk. Het is maar dat er geen vuil en/of water tussen het carbon en de laklagen komt (ik heb niet het idee dat er een gelcoating is gebruikt bij deze fluorgroene DF).

Behalve aan de onderkant is er een breukje ontstaan in de rand van het instapgat. Door het kapseizen in een bocht onderaan een brug al enige tijd geleden. Niet de bedoeling natuurlijk en bovendien bevond het breukje zich steeds pal voor mijn gezicht zodat het me bij iedere rit stoorde...

Nu de vm nog onderste boven in de kamer hangt zou het een gemiste kans zijn dat ook niet 'even' op te lossen...Maar daar was dus dat probleem van weinig impregneerhars aanmaken voor een nietig stukje glasvezeldoek. 

Omdat de rand van het instapgat normaal naar beneden wijst is zo'n dunne versteviging op een plek aan de binnenkant van de DF juist onprettig scherp soms. Zodat het me slimmer leek die eenvoudig wat uit te vullen met...de goed hechtende keihard wordende Zwaluw! 

Dikker is in dit geval namelijk eerder een voordeel dan een nadeel op die plek en 'hard' is 'hard' (-:

Zo gezegd zo gedaan. Toen kreeg ik een andere ingeving. Diezelfde rand is mij (en iemand die ik tijdens de Fortenroute sprak) op een andere plek ook nogal eens tot last. Boven de schouders....

Hij besloot daarom zijn total loss DF te vervangen voor een nieuwe XL. Die van mij is nog niet aan vervanging toe maar bovendien wil ik juist GEEN hogere 'motorkap' voor mijn neus. Om maximaal uitzicht te hebben over waar ik met mijn bokwieltje in het vooronder op af koers. Vandaar ook de vrouwelijke uitdrukking ''De bok op gaan met Mick'' ...

Ik heb dat eerder proberen te verhelpen door opengesneden schuimslang over de uitstaprand te schuiven (en met plakband vast te zetten) maar dat snee al gauw door. 

Met de vulpasta ter hoogte van mijn schouders heb ik die nu breder gemaakt. 

Mooi strak gelukt is dat me wederom dus weer eens niet maar ik denk dat dit toch al een hele verbetering is. In ieder geval met wat kleding aan.

Van de zomer (met een singletje aan) zou ik het lekker glad kunnen schuren en er misschien simpelweg een tochtstripje onder kunnen plakken! 

 Ook hierbij geldt wel een nadeel. Het verkregen mengsel was eigenlijk wat te dun waardoor het weg  deigde te zakken. Maar na een paar uur kon ik het materiaal wat op beuren met een ijsstokje. Dat toen al een kauwgom-achtige structuur had gekregen.

• Laten we wel zijn, ik had dit resultaat ook met microballoons of polyester plamuur kunnen krijgen. Maar de voorbereiding zou veel lastiger zijn en/of  alles zou (eerder) afbrokkelen...!