zondag 1 augustus 2021

Bobbel gladgestreken !

 Mijn sterrebeeld is Leeuw en of dat goed gaat met een ligfiets die 'Orion' heet is dus helemaal geen uitgemaakte zaak; Orion (afkorting Ori) is een opvallend sterrenbeeld aan de hemelequator (bron Wikipedia.org).

Ik weet dat u het liever bij een bekende naam als de Fujin houdt maar wie niet waagt blijft altijd Maagd!

Een fiets waarop al werkende hydraulische schijfremmen zitten en een monovork lijkt misschien kat in het bakkie. Maar op een fiets waar je niet goed bij de pedalen kunt komen door een vastzittende neuspijp zit menig verwende ligfietser niet te wachten!

En al na mijn eerste kennismaking met deze fraaie ligger wist ik dat dit niet zondermeer manueel te bereiken was. Toch deed ik de aanbetaling. Om lekker thuis een plan uit te broeden hoe dit varkentje te wassen ;-)

En zo stond ik al wachtend op de vervolgtrein in Hoorn de m6 boutjes dus maar vast vanaf de andere kant in te draaien met mijn inbussetje. Zodat die twee grote carrosserieringen naar de andere kant van het sleufje aan de onderkant zouden duwen om de neuspijp te lossen. Wat ten minste in theorie het geval  zou zijn.

De buizen bleven helaas onwrikbaar in elkaar vast zitten. Ook verdraaien door de pedalen verticaal te zetten kon ik wel op mijn buik schrijven \ en hier dus. Maar gelukkig had ik mijn gereserveerde fietskaartje -wat tegenwoordig ook nog verplicht is naast de dagkaart- in de portemonnee zitten.

Gisteren is het dan toch gelukt. Met een 1 ton sterke kettingtakel afkomstig van de NDSM scheepswerf. Verder Flamco-rail uit mijn vorig leven als verwarmingsmonteur maar ook houtschroeven en een balkje want alles wat los en vast zit mag gebruikt worden voor zo iets vind ik.

Bovendien hield ik met de maat rekening dat ik de 'trek-pers' ook omgekeerd zou kunnen gebruiken. Met de takel boven de stoel om de buis weer terug te persen.

Wat het begaf op doorbuiging was mijn sterkste plankendrager (niet de houtschroefjes!). Maar die was toch over van een andere klus. 


Het blauwe stukje dyneema aan de haak daarna rechtstreeks naar de kop van het balkje leverde een griezelig veel grotere spanning op waar ik zorgvuldig mijn gezicht bij weg hield.

Behalve de zodoende aangebrachte statische kracht in de goede richting (eerst de boosdoener er maar eens uit) was ook nog een impulsieve kracht nodig. Van de hamer in de richting van de takel tegen het bracket. Maar wel met tussenkomst van een latje tegen beschadiging van m'n lak...

And yes, it isn't yours until you  fixed it ;-) 


De buis werd niet zo zeer tegengehouden door de klemmen maar in de bocht van het frame. Ik heb de neuspijp dan ook 4 centimeter ingekort en daarna nog in verstek onder een hoek.  Operatie geslaagd, om mij te dienen!

 


2 opmerkingen:

  1. Mooi werk Mick! Weer een leuk innovatief stukje!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mee eens Adri, ''mooi'' is in dit geval ook volstrekt irrelevant!
      Daarvoor stond er ook veel te veel op het spel.
      En dat begon al bij de bevestiging. Een niet precies uitgevoerde hartafstand zou gemakkelijk tot breuk of verbuiging van de m6 boutjes kunnen leiden. Dus heb ik de steunpunten stuk voor stuk eerst aan de fiets vast gezet en ben daar de rails pas aan gaan lassen (met afscherming van frame en voorband).
      Ook bij het schrijven had ik nogal euforische gevoelens met als gevolg (te) veel inspiratie. Zaak is dan dat ik het nog een beetje 'leesbaar' zie te houden ;-)
      Mvg Mick

      Verwijderen