Betuwe weekend met persoonlijke gebreken

 

Afgelopen weekend genoten van de gastvrijheid van Wilco en ega Petra. Wat wonen die mooi daar zeg! Met zo'n uitzicht op groen, water en authentieke woningen en molen van Wijk bij Duurstede. Dan  kan ik me voor het eerst voorstellen dat iemand  liever geen windturbines in het panorama er bij wil hebben!

Maar dat hoeft natuurlijk ook niet als we -net als Tata-steel over gaan op waterstofgas en zonnepanelen (op hun schuur/ voormalig atelier bijvoorbeeld).

Ook voor hoog-water hoeft Wilco niet bang te zijn want het huis staat op een dijk, kaarsrecht op de fundering. En mind you, ik herken een verzakt huis zoals we eindelijk verkopen konden in Purmerland!

Toen ik me op Ligfiets.net inschreef voor de tocht met overnachting (in mijn Quechua Hiker 2 Super Light) waren er al 10 deelnemers. Dat werden er zelfs 17!

Maar gelukkig was het groepje overnachters veel overzichtelijker. En bekender.

Niet zonder spiekbriefje: Bert (QV), Fred (DFxl) Marnix (VM) Cees (Quest) Marloes (Thys 209) George (DF), Theo (DFxl) Ik (Optima Cheetah)

De Bourgondische invloed van Petra uit Limburg verenigd met het Zaanse ondernemerschap van Wilco uitte zich goed in de copieuze edoch vegetarische keuken: heerlijk! En van alles was wel haast de dubbele hoeveelheid dan vooral ik op kon!

Een overvloed ook aan (niet-)alcoholische dranken, zoutjes, zoetjes en twee overuren draaiende Senseo machines complimenteerde het geheel. Van mijn angst voor schroeiend vlees met luidruchtige dronken mensen  om het vuur  die me de hele nacht uit de slaap zouden houden bleef gelukkig niets heel!

Zozeer kwam ik tot rust dat ik in de waan verkeerde dat 'er eigenlijk niets mis kon gaan'...en dus ook geen noodzaak zag de smartphone mee te nemen uit de tent voor de rondrit.

En ik zaterdag vergat de reserve banden uit de zijtassen in de toptas te stoppen voor de toertocht door de Provincie...

Het noodlot slaat echter toe als je het het minst verwacht want deze misstappen mijnerzijds zouden helaas streng bestraft worden.

Precies waar ik bij de Fortenroute zo voor gevreesd had kwam nu uit; ik werd de hele groep tot last door allen op te houden. 

Al aan het begin van de rit plotseling, eigenlijk midden tijdens een gesprek met een mederijder een luide pssst. En een razendsnel leeglopende band. Ter nauwernood kon een velomobielist achter me uitwijken en ikzelf het evenwicht bewaren bij het remmen.

Dit was dan ook geen Foss maar een ordinaire Btwin butyl-binnenband. Bijna hetzelfde effect als met een klapband. Erger nog dat ik dus geen reserve band vond in de toptas!

Zelfs dieper moest ik mij schamen dat ik daags het 451 voorwiel vervangen heb  door een met een bredere velg. Omdat de aerodynamische holkamervelg iets van krakende lagers heeft (of te veel speling). Maar daarop zitten één 15 mm asmoer en in één 14. En ik alleen een sleutel 15 bij me had!  

Gelukkig kon ik een baco'tje lenen van Fred om de moer alsnog te lossen. De laatste goede hulp jammer genoeg. Iemand anders kwam namelijk aan met een plakker maar ik wist eigenlijk al dat die niet zou gaan houden (zonder een uithardingstijd van minimaal 24 uur). Een bar of 4 heb ik namelijk minimaal wel nodig in een 35 mm Primo Comet.

Maar ik kan moeilijk iemand dwingen een 406 biba af te staan zodat ik die had kunnen oprekken. Als niet verenigingslid en (zelfs) niet in bezit  zijnde van een fijnstof uitblazende 3D printer thuis -maar dat terzijde.

Ook ging met de hulp nog gepaard dat ik ternauwernood voorkomen kon dat iemand aan het autoventiel ging wrikken van mijn enige voorband. En bleek het wiel na het plakken meegenomen om de buba nogmaals op ingereden ongerechtigheden te controleren. Waarbij helaas even een asmoer ergens op het asfalt was achtergebleven...

My worse nightmare came true. De voorband drukte gewoon de veel te verse plakker weer weg en er was al snel nauwelijks meer op te rijden.  Of ik de band niet te hard had opgepompt? Nou met die band was ik uit Amsterdam gekomen en op zaterdag heb ik hem geen extra druk meer gegeven.

Mijn idee was toen om terug te lopen naar Rijswijk om uit de tent de reserve banden te kunnen halen. Maar zonder de groep natuurlijk.  Daarvoor had ik niet eens de smartphone bij me om me de weg te wijzen!

Ik was dus wel blij met Wilco's advies niet rechtsomkeert te stappen maar richting  Buurmalsen en van daaruit linksaf naar Buren. Alwaar het pannenkoekenhuis als tussenstop voor de rit zou dienen zodat ik dan ''geholpen'' zou gaan worden. ..

Al lopende (er zat al gauw helemaal geen lucht meer in de band natuurlijk, dit was geen Foss, en die is ook niet verkrijgbaar in 451mm helaas) begon ik juist afkeer te voelen van dat idee opnieuw ''geholpen'' te moeten worden. Mijn eigengereidheid wordt misschien versterkt door het gesternte waaronder ik geboren ben, Leeuw, maar ik vertrouw qua sleutelen toch meer op mezelf...

Als basismateriaal zou ik toch wel een 20'' binnenband nodig hebben dus gevraagd in Buurmalsen naar een fietsenmaker (die zou dan ook de sleutel 14  wel hebben). Zou verder op zitten bij de Aldi. In Buren (van de pannekoeken) wist hij het niet een maker.

Zo werd ik eigenlijk Oostelijker richting Geldermalsen geleid, terwijl ik vernam dat er inmiddels ''geen fietsenmaker meer bij de Aldi'' zat.  Maar in het grote conglomeraat Geldermalsen maar liefst een Praxis met daarnaast nog een Tyre Centrum-voor de fiets (!)

Dat bereikte ik dan ook uiteindelijk waarna de kansen keerden. Een 1,2-1,5'' 406 biba gekocht bij de Praxis en ook een klein baco'tje. Daarmee haast in het zicht van de fietsenmannen de band tot 451 opgerekt en gemonteerd, opgepompt (ja, ik had het DF-pompje bij me!) en...

Toen raakte ik werkelijk in mijn nopjes en joviaal groette ik bij het opstappen twee toevallig uit de  Praxis stappende dames met ''Dag Geldermalse vrouwen!''

Post scriptum: Nee ik weet het Marloes, vrouwen dien je niet als etenswaar te beschouwen!