NIET in Ligfiets& deze maand (1)

klapperende spieren

Gestroomlijnde fietsen en hoge snelheden, allemaal fantastisch. Maar waar is het nu menselijkerwijs ook om begonnen?
Wat mij betreft om een gezond en evenwichtig getrained lichaam.
Dat zorgt namelijk behalve voor lage ziekenzorgpremies voor een hogere kwaliteit van welbevinden.
Wat ik ook bij ligfietsers/velonauten nog zo vaak tegenkom zijn in verhouding ongespierde armen, buik en bovenlichamen.

De ontdekking van Derk Thys' roeifiets was voor mij dan ook een enorme 'eye-opener'. Maar vanuit zijn lineaire aandrijving bleek het me ook niet moeilijk om niet alleen de buik- en rugspieren te trainen maar met behulp van een zgn. 'inversie-' (of 'omkerings-') constructie ook de triceps en borstspieren (pectoralis).
Anders dan bij de roeifiets (waarbij je bij iedere haal uit het stoeltje komt) drong zich als op te lossen debacle aan het verschil in lengte van de arbeidsslag van de arm- in verhouding tot de beenslag.
Dat loste ik in eerste instantie op door een geleidewiel aan een soort schuiftrompet-achtige buizenconstructie naar voren te laten steken bij de bankdrukslag. Terwijl het koord vast zat aan een vast punt ten opzichte van het frame. De afgelegde afstand van het aandrijfkoord van de armen werd daardoor 2x zo lang.
Te veel van het goede natuurlijk maar door de inversieconstructie gewoon wat lager aan het klapstuur te bevestigen vond ik vanzelf de juiste verhouding tot de afgelegde weg van de voetenslede.
Tot zover het instapmodel (voor beginners).
Ondertussen heb ik dankzij het pionierswerk van een andere door Derk Thijs geïnspireerde bouwer, Warren Berger, het rendement van de aandrijving verbeterd.
Door toepassing van zijn 'Berger-block' kan ik het verschil in lengte van de arbeidsslagen oplossen waarbij arm- en beenkabel eigenlijk éen geheel vormen.
Snelheid (30km/u max.)en rendement zijn hiermee verbeterd.

Het is daardoor alleen niet meer mogelijk even uit te rusten met de armen door alleen met de benen aan te drijven zoals aanvankelijk kon. Het is dan ook van belang je eigen kracht goed te kennen en de afstand die je wilt afleggen.

Precies waar ik de fiets voor gebruik dan ook: woon-werk éen keer per week. Als afwisseling van roei- en roulerend gebeuren.
Het is een training waarvan het effect lang aanhoudt en bijzonder goed voelbaar is in je armen en (nobele) inborst.

Met als 'doping' slechts müesli verrijkt met wat lecitine, creatine en soja-eiwit voel ik zo, op een leeftijd van bijna vijftig nu, nog steeds trillende groeiprikkels door m'n armspieren spelen!