De Kniepertjestocht

De eerste fietstocht van het jaar. Ook een manier om het wederom missen van de Oliebollentocht te verzoeten. Kees en Marian kennende wist ik dat het met de zoetigheid ook wel goed zou komen. En daar ben ik niet in teleurgesteld.
Ik herinner me de goede sfeer ook van het Velomobieltreffen nog goed dus ik wilde graag weer eens in het gezelschap van de N-H velomobielisten verkeren.
Ook als zij roei- of ligfietsers zouden zijn geweest trouwens, om het even.
Wat zeker niet wil zeggen dat we hetzelfde denken over alles.

Maar ook dat vind ik o.k. want dan heb je tenminste nog iets om je druk over te maken!
Zeg nu zelf, wat is er leuker om de Iphone van een ander af te kraken die je je zelf niet permitteren kan? ’t Ding waar je geen randapparatuur zoals usb-sticks op kan aansluiten heeft “me eigenlijk nog steeds iets te veel mogelijkheden en ook is 'ie me nog iets te snel" (-Vrij naar Erik van Muiswinkel trouwens).
Dat dit element van gezeligheid in huize van Hattum van twee kanten komt bleek ook nog uit de aanwezigheid van Martje en Ivonne de Muis.
Zij reden de tocht niet mee maar ik kon ze toch even sneekpeeken op de stoep.










Zoals vaker bij de aanloop van fietstochten leek me mijn allewederke voor verbetering vatbaar. Zo ook dit keer en heb ik de oude 2X6 Sachs Maillard naaf voor een 'echte' door mij gemodificeerde 3X7 vervangen.
Waardoor ik niet alleen 2 versnellingen meer krijg maar die door de overspring kransjes ook veel lichter schakelen.
Met de Maillard pion (waar geen tandwielen meer voor gemaakt worden) gebeurde het me niet zelden dat een voet van de trapper schoot van de bruuske pedaal ' terugslag' bij het schakelen met m'n achterderailleur!
Behalve het opnieuw inspaken van een wiel betekende dit wel dat ik de bediening van de naaf-stift nu aan de tandwielkant moest ophangen ipv links (wat mijn voorkeur heeft). Een hoop gedoe en tijdrovend…
Het zal door al het gesleutel en gevis naar kabels geweest zijn dat ik dit keer feitelijk met te weinig spullen van huis gegaan ben richting Heerhugowaard.
Zoals droge reserve kleding maar ook een reserve buitenband waar ik na een tweede lekke band (op de brug van Purmerend naar de Beemster) in het loopvlak toch wel grote behoefte aan voelde.
Na de buitendband dit keer letterlijk binnenste buiten te keren vond ik dan toch het ingereden glasfragment van een groene soort. Dat me al op de helft van m’n binnenbanden-voorraad had gezet.
Ook hierna was het leed nog niet geleden want het resterende opblaasrubber paste eigenlijk niet in de smalle 32mm 'sneeuwvoorbanden'. Die ik bwv experiment voor naar het werk als voorbanden gemonteerd had toen de sneeuw nog vijand nr. 1 was.
Dat resulteerde concreet in een eierende wielervaring. Die me enkele kilometers verderop een klapband zou opleveren!

Met de laatste binnenband maar eigenlijk moreel volkomen gebroken bereikte ik dan eindelijk om 11:15 op aanwijzing van de Garmin de veilige baken, Heerhugowaard! Hoe slechts 45 km er in kunnen hakken…
Als het niet door de actieve en materiële hulp van kees was geweest had ik eigenlijk de vijftig kilometer niet eens mee kunnen knieperen laat staan in one piece terug kunnen komen naar Amsterdam.
Tijdens de Kniepertjestocht maakten we een koffiestop bij familie van Pé Komen, erg welkom.


En niet te vergeten na de tocht Marian. Die mijn handenwarmers in de keuken met kokend water op haar archaïsch kook-machien weer gangbaar wist te maken.
Maar me ook nog ' kevlar' racefietshandschoentjes meegaf (ipv " iets voor in de tuin is ook goed hoor!"). En een fleece-hemd!

Dankzij Kees kan ik nu eens ruiken aan het ‘kale genot’ dat de Kojak-band u pleegt te verschaffen. Maar welk genoegen ik nooit eerder tevoren had mogen smaken. Compleet met binnenbanden (en…Frans ventiel).

Zo beschoeid en opgekalefaterd kon ik de stijd in de duisternis tenminste weer aanvatten!
Oh ja, ipv door naar de hoofdstad te rijden besloot ik 20km Noorderlijker bij m'n moeder te overnachten. Het nadeel van een trainingsbroek met een lange onderbroek eronder is namelijk dat het tussen je liezen schrijnt.
Daar zouden eigenlijk ook een soort pampers in moeten zoals de fietsbroeken van de Lidl maar dan met beter ventilerende eigenschappen voor je huid !