"Wat ze zeggen" is 'n nogal wijdverbreid 'ligfietsers-item' en eigenlijk besteven ik met dit blog 'n wat afwijkende onderwerpkeuze. Aangezien ik me verbaal bovendien niet zo gauw laat overtroeven een: "Wat er gezegd wordt".
Gisteren eindelijk weer sneeuwvrij dus op de roets weggeweest. Al was 't maar van de Indische buurt naar Oud-Zuid: En dan nog wel om 'n achterlampje te kopen vd auto!
Terug op de Molukkenstraat druk ik op de knop voor de verkeerslichten naast 'n buitenlands meisje en wat groter jochie.
"Meneer" zegt het meisje brutaal, "mag ik even op uw fiets rijden?". Alleen al technisch uitgesloten natuurlijk dus ik zeg "Nee want dan worden je kleren smerig en dan krijg ik ruzie met je broertje!"- Altijd op de man spelen natuurlijk!
Jochie ook niet op z'n mondje gevallen: "Meneer mag ik even op uw fiets rijden?".
"Dat zeg ik net tegen je zusje, krijg je vieze kleren van".
Hij: "Dat is niet m'n zusje dat is m'n vriendinnetje", waarop 't meisje onthutst "Nee!, nee!" begint te roepen. Toch niet zó veel lef dus nog!
Ik moet lachen en zeg "Zò, daar ben je dan vroeg bij!" gevolgd door 'n hoofdschudden mijnerzijds om aan te geven dat ik wel beter weet...
We moeten beiden lachen.
Het is uiteindelijk vaak de non-verbale communicatie die 't 'm doet (toch vind ik 't heerlijk om moeilijke woorden te gebruiken op m'n blog).
Bijvoorbeeld zoals in Zwolle die suggestieve vragen van 'n bekende velomobielfan "dat ik zeker wel 'n opvliegend heerschap ben in het verkeer met die bankdrukarmen".
Na hem verzekerd te hebben dat dat niet zo is hem ten afscheid een 'vriendschappelijke' reuzenlel tegen de schouder te verkopen...Dat is de Kracht van de Postbank.
Waarbij hij zich nog goed staande hield trouwens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten