spaken zonder buigen

Vanwege de vele reacties na het vrijgeven van de foto van mijn rechtopstaande Jan Eggens trike -mag ik het even samenvatten?- “Waar zijn je velgremmen gebleven, aan die gele dingen?” het antwoord.Ik heb nu trommelremmen.

Daarvoor heb ik de grote modellen gebruikt die ik –gelijk met de Jagwire remkabels- van VM.nl gekocht heb tijdens CycleVision.
Dat werkt prima maar daar ging nog iets aan vooraf en kom ik nog op.

De bijgeleverde spaken waren voor de sterkste spaakmethode: kruis over 3.
Dat deed ik dit keer net even anders dan hiervoor waardoor het niet meer nodig is de laatste 17 spaken zelfs maar een ietsje te buigen.

Ik begon –als gebruikelijk- met door de naaf 9 spaken van buiten naar binnen te steken, telkens ’n gaatje overslaande. Vastzetten met de nippels in de velg en idem dito de andere kant.
Hiermee heb je dus alle spaken aangebracht die 1 en dezelfde richting op komen te staan, nu komt het…
In plaats van met de eerste van de andere helft van de spaken (18) te beginnen en alle eerste spaken een hoek te geven leg ik die vast goed (dus gekruist met 2 spaken, omgehaald met de laatste in het 3’ kruis v.a. de naaf) zoals te zien op de foto. Ik merkte dat het daarvoor wel nodig is de nippels er tijdelijk even op te draaien omdat het zaakje anders uit elkaar gaat vallen…
Daarna is het dus niet meer nodig nog iets te buigen !

Wel als nadeel kan gelden dat het enige kracht kost de eerste spaak nu vast te zetten (wel iets meer dan als dat er verder nog niets gekruist zou liggen).
Dat valt echter best te doen door op de spaak even een griptangetje te zetten. Je kunt dan je hele hand gebruiken om de spaak mee te trekken naar het velggat.

Een absoluut recht spaakpatroon werd mijn deel!

het remblokje als voetstuk

Nu het wat frisser wordt heb ik de haldeur liever weer dicht om warmteverlies te beperken. Daar heb ik niet voor niets een (wegklapbare) deurdranger bovenaan gemaakt.
Zoals te zien is kan dit net dankzij het kleinere 451 achterwiel in de JE-trike. Daartoe was ik overgegaan om een lager- en liggender positie te bekomen.

Ideaal is dat alleen niet want op dat moment kan de voordeur niet meer open. Voorheen kon ik ‘m op het achterwiel zetten en dit blokkeren tegen wegrijden. Ieder nadeel heb z’n…
Het nieuwe steunpunt vormde het achterlichtje maar voor glasbreuk ben ik niet verzekerd (alleen WA). Ook de Duitse bagagedrager waarschuwt al ondubbelzinnig: bis 10kg!Dit heb ik opgelost door de verlengde m6 bout aan de achterkant van de bagagedrager nog iets verder uit te vullen waardoor deze verder horizontaal komt. Ik had toen de mogelijkheid een dop met inwendige draad in het frame te stoppen en ’n stuk m8-draadstang met verloop naar m6 dat net de reflektor passeert.
Een V-brake remblokje daarin doet prima dienst om de fiets stabiel tegen de muur te zetten. Boven op het luik waar m’n campingspullen onderliggen.

Uit historisch respect voor de oude woning heb ik over de CV-buizen langs ’t plafond (niet míjn werk trouwens, maar gebeurd is gebeurd…) een laken gehangen om geen bandensporen te krijgen tegen de witte muur.




Dat halletje is trouwens best ’n lekker knus klushoekje, met toch nog wat frisse lucht als ik ’t koekoek-raampje open.
Ik heb dan ook daarna achter de voordeur nog ’n stopcontact bijgemaakt zodat daar de tussendeur ook niet steeds voor gebruikt hoeft te worden.



Een klein atelier met daglicht dus eigenlijk!

brede velgen beter

Vanochtend besloot ik om me door de miezerregen niet klam te laten worden. Hoewel het eigenlijk de bedoeling was vandaag met de Revolver m’n rugspieren aan te spreken.
Maar nog voor ik ‘t schuurtje had bereikt bedacht ik me.
Zulke buien zijn niet eens te zien op buienradar.nl.

De heenrit ging ook vrij voorspoedig met de van nieuw velglint voorziene alleweder. Onder de slagbomen door en de rolluiken openden zich als verwacht op het bloemveilingterrein.

Na m’n banden op druk te hebben gebracht op de terugweg kreeg het rechterwiel echter de ene na de andere lekke band. Omdat dat zelfs met tamelijk versleten HPV-banden wel wat érg toevallig was (en er was niets in de buitenband te zien) het Schwalbe plaklint bekeken.
En ja hoor: gescheurd!

Allemaal niet zo lekker in de mot maar gelukkig had ik een rolletje isolatieband bij me dus dat gele band maar als ‘pleister’ gebruikt!

Is dit niet uiterst teleurstellend van dure orginele ‘Schwalbe’ (plak-)velglint? Reden om de reklame die ik van ze voer id vorm van stickers op mijn velomobiel maar te verwijderen?!
Misschien is dat wel wat érg streng. Ik rijd momenteel rond met velgen van maar 19mm breed. Mijn theorie nu is dat bij het remmen door de trommels erg veel kracht moet worden overgebracht met een klein raakoppervlak aan de luchtkamer op 6 bar (waar ik de band nu op probeer te houden).

Als ik velgen van 25mm breed zou gebruiken is het oppervlak dat buiten de nippels valt een stuk groter (24%) en de kwetsende oneffenheden daarvan dus minder eminent aanwezig.
Omgekeerd voor krachten van onderaf op de velg naar boven naar de fiets geldt precies hetzelfde. Een kracht die behoorlijk op kan lopen in kuilen en over klinkerweggetjes.

Volgens mij zijn brede velgen dus waarschijnlijk verstandig in mijn geval waarin ik veel last heb van velgpuncties.

En dat racefietsers wel op 9 bar rondrijden met nog wel smallere velgen is dat niet het bewijs dat ik onzin schrijf?

Dat denk ik niet want het kenmerk van racefietsen is dat ze grote wielen hebben zodat het contactvlak naar de luchtkamer al per definitie een stuk forser is!

ongelukje en dergelijke

Naar aanleiding van mijn dualdrive-artikeltje kreeg ik een uitgebreide mail van een andere Allewederrijder met wat vraagjes over de modificatie.
Die heb ik beantwoord en een foto’tje extra bijgevoegd.
Omdat ik (nog steeds) geen antwoord heb op mijn vraag zijn brief voor m’n site te gebruiken zal ik dat niet doen.
Dan ben ik afgelopen Dinsdag met de Alleweder naar ’t werk getogen maar had niet echt m’n dag.

s'Ochtends gelijk een lekke linker en verwisselen in de stromende regen!
Gelukkig past de Halfords pomp –net- naast m’n stoeltje dus kon ik de reserve-binnenband gebruiken.
Ik ben van nu af zeker van plan eveneens 40ml Joe’s Sealant, of iets dergelijks in de banden te gaan gooien. Als WfvN (Quemo), Paul Dijs (Simply Red) en ‘gewoon’ Wim Schermer dus.
Maar dan moet ik behalve achter ’t spul ook nog achter ’n uitdraai-gereedschapje aan.
Bovendien bleek bij thuiskomst dat 't lek door de velg veroorzaakt moet zijn. Ook op die velg heb ik nu dus de Swalbe plakvelglint aangebracht over 't zooitje wat er al op zat.

Goed ik rij dus Dinsdag in de vroege middag terug via 't fietspad langs de Amsterdamse weg (Amstelveen) word ik afgesneden door een zwarte personenwagen!
Omdat ik op dat moment zelf even naar rechts keek kon ik een aanrijding niet meer vermijden. Ondanks dat ik ’t stuur extreem naar rechts gooide (haar rijrichting) en uit alle macht in de (Jagwire) remtrommels kneep!
De mevrouw was akelig onaangedaan onder het e.e.a. Ik was in eerst instantie geschrokken en hels.
Ze gaf wel gelijk toe dat het haar schuld was omdat ze ondanks de oprit tot het fietspad me had afgesneden.
Ik werd wat rustiger toen bleek –wat ik niet echt verwacht had- dat haar schade groter was dan de mijne!
Door snel van rijrichting te veranderen was de neuskegel (op z’n plaats gehouden door m6 draadstang en ducktape)eigenlijk alleen maar afgeschoven maar had zelf geen zichtbare (extra) schade. Het verband van het ding (waarschijnlijk ook dankzij de alu reflektor/ versteviging ad binnenzijde) was nog volledig intact!

Zij had evenwel een forse kras op het rechterportier, waarschijnlijjk veroorzaakt door de hoge moer ad draadstang op de neus: Net goed!
Ze parkeerde en wilde wel een schadeformulier invullen met haar “lease auto”.

Omdat ik zelf wel in staat ben de neuspunt opnieuw vast te zetten en het haar schuld was (“u ziet die enorme vlag voorop toch wel?!”)hebben we het gelaten bij een uitwisseling van namen en telefoonnummers.

Dat wil zeggen, ik heb zelfs haar visitekaartje.

Maar laat ik nu als restant uit een recalcitrant verleden nog steeds een wantrouwen hebben tegen 'vrouwen met een lease bak’?

gemodificeerde dualdrive-naaf

Omdat een velomobiel enerzijds een verhoudingsgewijs zware fiets is om op gang te brengen terwijl anderzijds door haar stroomlijn de topsnelheid weer erg hoog ligt biedt 1 achterpion eigenlijk niet genoeg versnellingsbereik.
Tegenwoordig wordt daarom vooral gekozen voor duplo- of triple- voorkettingbladen.
Dat biedt ook welliswaar het grootste rendement maar is niet prettig aan de voeten na een noodstop. De fiets staat dan immers nog in een te groot verzet.
Ook in twijfelsituaties leidt het tot vaak overbodig terugschakelen 'voor het geval dat' wat niet leuk is voor ketting, tandwielen, O-ringen, verstellerkabel en inzittende...

Daar bestaat een oplossing voor, tenminste als je nog in het bezit bent van een ligfiets met tweezijdige achterwielophanging. Maar ook in een oudere 20" Quest met tussenas is dit nog toe te passen: een dualdrive naaf, of beter nog qua rendement, een gemodificeerde dualdrive naaf.

Op www.sram.com ben ik nu eindelijk een onderdelenafbeelding tegengekomen om uit te leggen hoe ik de derde versnelling onklaar maakte en verruilde voor een -middelste- vrijstand.
Een mogelijkheid dus om zonder de fiets aan te drijven de achtercassette te 'resetten'.
Door de pallen -en gelijk het veertje- uit te nemen krijg je een lichter lopende naaf want deze zouden anders (in de 1'en 2'versn.)tegen het naafhuis blijven slepen.
Met het wegnemen van die pallen heb je de derde versnelling onklaar gemaakt.
Geen reden tot rouw want door de planetaire overbrenging geeft dit wel tot een procent of 20 verlies! Ter vergelijk de derailleur 2 tot 5% !
De eerste versnelling geeft natuurlijk ook verlies maar hoef je meestal alleen maar te gebruiken als je met (te) weinig snelheid een brug op rijdt. Op zulke momenten zul je met je zwaardere velomobiel een lichtere racefietser zo-wie-zo meestal niet bij kunnen houden...Of als je met een complete campinguitrusting een berg of brug op rijdt gebruik je die. In de hoogste versnellingen heb je altijd optimaal rendement.

Je kunt het hierbij laten natuurlijk. Nog interessanter wordt het verhaal n.m.m. echter als je de nokken zodanig wegslijpt (afvlakt) met 'n slijpmachine dat het balkje deze in de 2'stand zal missen.
De aandrijfkop wordt daardoor in de middenstand nergens aan gekoppeld en het is nu vrijuit terugstellen van de derailleurs (eventueel ook de voorderailleur!).Dat vergoedt voor mij ruimschoots het verlies van de derde naafversnelling!
Daarmee heb ik de middelste (voorheen de 2') als vrijstand gecreëerd.
De 'derde versnelling' wordt dan de 2', oftewel die met het hoogste rendement, die je 't meest gebruikt.

Ik hoop dat ik het een beetje uitgelegd heb zo!

revitalisatie mono-schokbreker

Zoals ik eerder vermeldde ben ik de campingtocht van het velomobieltreffen aangegaan met een kapotte achtervering.
Daar was haast niet mee te rijden en alleen door alle 'niet kleding' naar voren te verplaatsen kon ik voorkomen dat de 47 mm dikke (406) band de bagagebak -de bovenkant van de wielkast- raakte.

Ook zónder deze -deels overbodige- uitdragerij reed het natuurlijk al niet lekker met een ingeschoven veerarm: Bij iedere kuil of verkeersheuvel een metalige klap die 't basismateriaal als een koekblik ineen leek te stampen.
Een wonder eigenlijk dat de ophanging boven in de achterwand daardoor geen indeuking vertoont!
Ik vertrok eigenlijk met als enige zelf-gerustellende gedachte "De WAW heeft helemáál geen achtervering...!"
(maar die is daar dan ook op gebouwd natuurlijk).

Afgelopen weekend heb ik dan ook een poging gedaan de schokbreker te herstellen.
Het is me niet gelukt de delen nog uit elkaar te krijgen. Dat zal alleen nog lukken met een destructieve methode.

Wel wist ik met WD40 weer een soepel in- en uitschuivende telescoopconstructie te verkrijgen. Alleen helaas zónder veerwerking. Waarschijnlijk is de veer gebroken (?). En de monoveer zit rechts dus met “linkse-hobbylijm” zal ’t ook niet lukken!

In mijn brommertijd ben ik ook wel met brommer- en of motorveren aan het schuiven geweest en bedacht me dus om de onderbevestiging er af te draaien (metrisch m8 draad) en simpelweg drukveren ónder de eigenlijke schokbreker zelf op te duwen. De demping zit dan eigenlijk in de overblijvende inschuifweerstand.

Vandaag ben ik er mee naar het werk gereden en er dik tevreden mee thuisgekomen!
Ik vind het opvangen van klappen zelfs beter geslaagd dan wat ik van de vering gewend was (daar zat een soort 'vrije slag' in, tóch nog een klap...).


Ik kocht bij een filiaal van 'Burger-ijzerhandel' in Noord 3 drukveren. 2 Lichte en 1 zwaardere. Uiteindelijk gebruikte ik ze alle 3 waarbij ik de dunnere met een welhaast bovenmenselijke krachtsexplosie en een griptang onder voorspanning bracht.
Op de foto zijn er nog maar 2 te zien maar dat werd door mij te licht bevonden.

Tot happy end sloot ik de uitwendige veren af met een fragment oude binnenband om daarvan zo 'inwendige' delen te maken. Dat zo hopelijk de soepele veergang zal waarborgen in de besmettelijke wielkastbiotoop.

Op deze manier voor enkele euro's zonder portokosten of restmateriaal mijn probleem opgelost!



Ik weet natuurlijk niet wat er met een volle belading gaat gebeuren maar zo erg als het was kan het ieg niet meer worden!

oude staartpunt bijgezet

Ooit, in de tjd van Leonardo Da Vinci, had ik een Speedliner ‘Blue Glide’.
Je komt dat model nog wel n’s tegen op Marktplaats, niet zelden gespeld als ‘Bleu …’ of iets dergelijks. Maar dat terzijde.
Van de Eigenfiets.nl staartstroomlijn die er op prijkte heb ik helaas afscheid moeten nemen…

Ik kreeg de framedelen van dit erg ‘basic’ model via Hafa uit een failliete inboedel. Zij kwam in grote lijnen overeen met mijn –in betere staat verkerende- 'Hafa'. Alleen de achtervork is iets langer daarbij.
Toen ik in Oud-Zuid door speculatie-praktijken de door mij gehuurde berging/werkruimte (die ik met een loodgieter deelde) kwijtraakte heb ik de door mij erop gefabriceerde staartstroomlijn bij m’n moeder ondergebracht.


Ik maakte ’t ding van bijzonder dun en licht triplex (de onderbak). Van een soort dat je eigenlijk alleen nog wel in containers tegenkomt in stukken die groot genoeg zijn.
Met nieten, popnagels en stroken pvc maakte ik er een geheel van.
Om een ronde (en geen rechthoekige) vorm te bekomen gebruikte ik als spanten in verstek (45”) gezaagd MDF.
Die rand versterkte ik weer met epoxy en glasvezeldoek (keperweefsel).
Voor de grillige vorm van het deksel, de overgang namelijk van schouders naar het hoofd, gebruikte ik een met een pianoscharnier bevestigd triplexdeel met een rand van MDF voor de overgang naar een Xenos rieten-rolgordijntje dat ik impregneerde met epoxy. Een beetje het idee van de roemruchte ‘Trabant’ dus, jute met polyestor. Geen wonder ook, daar reed m’n vader vroeger in rond!
Waterdichtheid bereikte ik pas door een –geslaagde- toepassing van (zwart) ducktape. Niet wetende dat dit later zelfs tot de ontdekking van ‘grafeen’ zou leiden.
Eigenlijk heb ík ‘m verdiend die prijs dus :-)

Omdat de punt ruimte bood voor behoorlijk wat boodschappen heb ik het draagvermogen vergroot door door het multiplex stoeltje gestoken spaken naar de bodem van de punt.
Het stoeltje had ik weer via Danny Siepman verkregen (van Zephyr).

Helaas, er is een tijd van komen maar ook van kapottrappen. Mijn moeder wou de ruimte namelijk terug voor het maken van een caviahok…

Alleen het deksel heb ik bewaard ,waarschijnlijk alleen voor het sentiment en zal ik er wel nooit meer wat mee doen. Ik kon het deksel wel mee in de FAW terugnemen.



Mijn huidige woning is namelijk wederom niet groot genoeg om langs de driewielers een van een stroomlijn voorziene tweewieler te loodsen…

Een mens kan niet álles hebben maar flink zeer deed ’t afbreken wel!

onder druk testen

Omdat ik van de camping langs het huis van m’n moeder reed kon ik met haar hogedrukpomp met manometer m’n veel te zachte rechterband op zes bar zetten.
Ik had daar (ook wel een beetje bij wijze van experiment) een orgineel ‘dunlop’ ventiel ingezet toen ik problemen kreeg onderweg.

Dat is dus eigenlijk het ‘klassieke hollandse fietsventiel’ met het slangetje ipv de moderne vervangeing het blitz-ventiel. Dat reed gelukkig gelijk weer ’n stuk beter.
Maar de volgende ochtend: Wéér leeg….
Ook die moeilijker op te pompen ventielslangetjes zijn dus kennelijk geen garantie. Maar hoe controleer je je binnenband nu bij een hogere druk dan 1 atmosfeer?
De manier waarop de Quickfit m’n reserveband van de auto controleerde bracht me op een idee: Eenvoudig met m’n (nieuw gekochte) halford’s hogedrukpomp de band op 6 bar brengen en het hele wiel in een balkon-plantenbak zetten!



Ik kon nu weinig luchtontsnapping constateren behalve…Af en toe een luchtbelletje van het dunlopventiel. Met het slangetje dus!



Ik heb nu een Franse ventiel op dat wiel gemonteerd en Schwalbe ‘hogedruk’-velglint. Dat is een soort cellotape nog dunner dan de niet-klevende laag waar je ’t vanaf trekt…
En fin wie ben ik.


P.s Waarom schrijf ik niet meer over m’n bankdrukfiets (Specialité de la Maison)?
Omdat ik daar veel minder mee ‘te stellen’ heb dan met de alleweder.
En de Primo Comet-bandjes met Frans ventiel gewoon netjes op druk blijven!
Fotogeniek / of niet fotogeniek….

Sint Maartensvlotbrug

Ik vrees dat ik het verslag over het velomobieltreffen toch schuldig ga blijven. Ik heb namelijk de neiging om de goede sfeer te illustreren met persoonlijke uitspraken van mensen(zeker niet zozeer m'n eigen en die uiteindelijk in een soort van context plaatsvonden).
Maar ben bang daarmee het kind met 't badwater weg te spoelen, als ik dat aan de grote klok ga hangen...Mijn foto's staan hier.


Laat ik zeggen dat ik het gewoon bijzonder gezellig en interessant vond, cultureel onderhoudend ook (Katje!).


De tocht naar het Noorden ondernam ik na raadpleging van de fietsersbond-site. De track schreef ik dan op m'n Garmin.
Dat ging betrekkelijk goed tot ik op 'n punt kwam waar je alleen met 'n mountainbike misschien nog verder zou kunnen; een drassig onverhard weilandpad, een soort karrespoor. Terwijl ik toch echt voor de instelling 'racefietser' gekozen had!
Op de achtergrond kun je de mensen zien die uit 't bestelbusje kwamen om er hun hond uit te laten; arm beest!
Gelukkig kon ik de City Navigator software (van enkele jaren oud) een by-pass laten uitstippelen.

Wel was ik tijdens de toertocht even behoorlijk ontzet toen het leek of ik de mensen achter me (de Muis en Kat die Astra uitlieten) zowel als de groep voor me uit 't oog verloor, die ik weer probeerde in te halen.
Dat kwam omdat ik even niet om de langzaam rijdende dames heen kon (ivm het honduitlaten).
Ik vroeg daarom wildvreemden of ze "nog meer van die dingen hadden gezien". "Ja naar rechts waren ze gegaan..".
Daar was iets dat op 'n parkeerpleintje leek met maar één doorlopende weg, naar beneden, en een behoorlijk steile ook...
Dat bood dus wel uitzicht maar van felgekleurde velomobielen echt geen spoor!
Ik vroeg het dagjesmensen die omhoogklommen maar die hadden ook niemand zien voorbijkomen...Shit.
Met veel moeite (uitstappen) wist ik de fiets weer te keren en duwde hem terug omhoog. e.e.a. Verwensend omdat ik me nu genoodzaakt zag a.d. hand van m'n Garmin terug naar de camping te rijden. M'n Enige bruikbare 'waypoint'.
Toch liep alles met een sisser af omdat de eerste groep voetgangers inmiddels over de loopbrug kijkend door de nauwe toegangssteeg van het Fort Kijkduinen de grote verzameling geparkeerde tupperware hadden ontwaard...!

Het drong wel tot me door hoe belangrijk en nuttig op zo'n moment de aanwezigheid van een track van de tocht zou zijn geweest. Ik zou daarmee desnoods een hele groep de route mee kunnen laten rijden in een aangepast tempo!
Mocht dat nodig zijn dan wil ik wel meehelpen zo'n track te produceren in de toekomst.

Op de terugweg had ik nogal last van het nietige display van de Garmin Legend. In verschillende schaalverdelingen lijkt dan een tracklijn te staan waar ik toch echt niet heen moet.
Dat heeft me vaker parten gespeeld met dit toestel.

De bourgondische onthaal van de familie van Hattum en Sebastiaan en de fijne camping hebben me echt goed gedaan!

de Wijze Lessen van Jules

‘Ik ben nogal hardleers en eigenwijs’ -Zo begin je meestal niet een verslag over het, zeer geslaagde, velomobieltreffen Noord-Holland. Maar dit moet me eerst van het hart.

Ik heb namelijk helemaal niet zo’n voorspoedige thuisrit gehad als mogelijk was geweest als ik de goede raad van Jules Boetekees eerder had opgevolgd: “Gebruik nu échte velglint en Franse ventielen (presta) ipv dunlop (of blitz) en zet je banden eens op minstens 6 bar ipv 3”.


Ik moet dus boete doen.


Dubbelzijdig plakband gebruiken is namelijk wel mogelijk als snelheid en je banden écht op druk brengen je eigenlijk niet interesseren (omdat ik toch wel op ’t werk kwam ermee) maar is heerlijk rijden als je niet achter wil komen in een groep velomobielen. Zoals dit weekend langs de kust van Noordholland ter hoogte van Schagen...

Wat scheelt dat! Niet alleen die campingbenodigdheden (en overbodigheden) meer bij je en je banden op druk…!
Zelfs als je als enige nog een ouder(e)aluminium FAW rijdt.
Wat ik Jules voorspelde dat er zou gebeuren gebeurde echter ook. Die extra bandendruk verloor ik allemaal. Gisterenochtend en ‘opbreekdag’ was mijn rechterband praktisch helemaal leeg. En dat proces moet al tijdens de toerrit begonnen zijn.
En ik maar denken “Wat rijdt die vrouw in die Go-One toch stoer!” en moest ik behoorlijk aan het stuur bijtrekken om de nederlaag niet volkomen te laten zijn. En dat kwam niet alleen door de accu-packs van haar trapondersteuning (en hobby van haar partner). Ik reed met een kennelijk weer steeds zachter wordende voorband.
Dubbelzijdig plakkend schuimband is eenvoudig veel te zacht om te combineren met een binnenband op 6 bar of hoger en ik kon de spaaknippels er dan ook dwars doorheenzien.
Ook is een binnenband niet meer in een bak water op lekdichtheid te controleren op de gebruikelijke wijze.
De band kan namelijk via oude plakkers of het auto(schrader)- of dunlop (waarschijnlijk het modernere ‘blitz’) -ventiel lekken, alleen op die hogere druk. Die het rubber als een ballon uiteen zou doen spatten zonder de ruimtebeperking van de buitenband.
En fin ik ben weer thuis maar vraag niet hoe…


Onderdeel van de sport gaat dan ook worden: Hoe houd ik mijn banden onder druk !