revitalisatie mono-schokbreker

Zoals ik eerder vermeldde ben ik de campingtocht van het velomobieltreffen aangegaan met een kapotte achtervering.
Daar was haast niet mee te rijden en alleen door alle 'niet kleding' naar voren te verplaatsen kon ik voorkomen dat de 47 mm dikke (406) band de bagagebak -de bovenkant van de wielkast- raakte.

Ook zónder deze -deels overbodige- uitdragerij reed het natuurlijk al niet lekker met een ingeschoven veerarm: Bij iedere kuil of verkeersheuvel een metalige klap die 't basismateriaal als een koekblik ineen leek te stampen.
Een wonder eigenlijk dat de ophanging boven in de achterwand daardoor geen indeuking vertoont!
Ik vertrok eigenlijk met als enige zelf-gerustellende gedachte "De WAW heeft helemáál geen achtervering...!"
(maar die is daar dan ook op gebouwd natuurlijk).

Afgelopen weekend heb ik dan ook een poging gedaan de schokbreker te herstellen.
Het is me niet gelukt de delen nog uit elkaar te krijgen. Dat zal alleen nog lukken met een destructieve methode.

Wel wist ik met WD40 weer een soepel in- en uitschuivende telescoopconstructie te verkrijgen. Alleen helaas zónder veerwerking. Waarschijnlijk is de veer gebroken (?). En de monoveer zit rechts dus met “linkse-hobbylijm” zal ’t ook niet lukken!

In mijn brommertijd ben ik ook wel met brommer- en of motorveren aan het schuiven geweest en bedacht me dus om de onderbevestiging er af te draaien (metrisch m8 draad) en simpelweg drukveren ónder de eigenlijke schokbreker zelf op te duwen. De demping zit dan eigenlijk in de overblijvende inschuifweerstand.

Vandaag ben ik er mee naar het werk gereden en er dik tevreden mee thuisgekomen!
Ik vind het opvangen van klappen zelfs beter geslaagd dan wat ik van de vering gewend was (daar zat een soort 'vrije slag' in, tóch nog een klap...).


Ik kocht bij een filiaal van 'Burger-ijzerhandel' in Noord 3 drukveren. 2 Lichte en 1 zwaardere. Uiteindelijk gebruikte ik ze alle 3 waarbij ik de dunnere met een welhaast bovenmenselijke krachtsexplosie en een griptang onder voorspanning bracht.
Op de foto zijn er nog maar 2 te zien maar dat werd door mij te licht bevonden.

Tot happy end sloot ik de uitwendige veren af met een fragment oude binnenband om daarvan zo 'inwendige' delen te maken. Dat zo hopelijk de soepele veergang zal waarborgen in de besmettelijke wielkastbiotoop.

Op deze manier voor enkele euro's zonder portokosten of restmateriaal mijn probleem opgelost!



Ik weet natuurlijk niet wat er met een volle belading gaat gebeuren maar zo erg als het was kan het ieg niet meer worden!