oude staartpunt bijgezet

Ooit, in de tjd van Leonardo Da Vinci, had ik een Speedliner ‘Blue Glide’.
Je komt dat model nog wel n’s tegen op Marktplaats, niet zelden gespeld als ‘Bleu …’ of iets dergelijks. Maar dat terzijde.
Van de Eigenfiets.nl staartstroomlijn die er op prijkte heb ik helaas afscheid moeten nemen…

Ik kreeg de framedelen van dit erg ‘basic’ model via Hafa uit een failliete inboedel. Zij kwam in grote lijnen overeen met mijn –in betere staat verkerende- 'Hafa'. Alleen de achtervork is iets langer daarbij.
Toen ik in Oud-Zuid door speculatie-praktijken de door mij gehuurde berging/werkruimte (die ik met een loodgieter deelde) kwijtraakte heb ik de door mij erop gefabriceerde staartstroomlijn bij m’n moeder ondergebracht.


Ik maakte ’t ding van bijzonder dun en licht triplex (de onderbak). Van een soort dat je eigenlijk alleen nog wel in containers tegenkomt in stukken die groot genoeg zijn.
Met nieten, popnagels en stroken pvc maakte ik er een geheel van.
Om een ronde (en geen rechthoekige) vorm te bekomen gebruikte ik als spanten in verstek (45”) gezaagd MDF.
Die rand versterkte ik weer met epoxy en glasvezeldoek (keperweefsel).
Voor de grillige vorm van het deksel, de overgang namelijk van schouders naar het hoofd, gebruikte ik een met een pianoscharnier bevestigd triplexdeel met een rand van MDF voor de overgang naar een Xenos rieten-rolgordijntje dat ik impregneerde met epoxy. Een beetje het idee van de roemruchte ‘Trabant’ dus, jute met polyestor. Geen wonder ook, daar reed m’n vader vroeger in rond!
Waterdichtheid bereikte ik pas door een –geslaagde- toepassing van (zwart) ducktape. Niet wetende dat dit later zelfs tot de ontdekking van ‘grafeen’ zou leiden.
Eigenlijk heb ík ‘m verdiend die prijs dus :-)

Omdat de punt ruimte bood voor behoorlijk wat boodschappen heb ik het draagvermogen vergroot door door het multiplex stoeltje gestoken spaken naar de bodem van de punt.
Het stoeltje had ik weer via Danny Siepman verkregen (van Zephyr).

Helaas, er is een tijd van komen maar ook van kapottrappen. Mijn moeder wou de ruimte namelijk terug voor het maken van een caviahok…

Alleen het deksel heb ik bewaard ,waarschijnlijk alleen voor het sentiment en zal ik er wel nooit meer wat mee doen. Ik kon het deksel wel mee in de FAW terugnemen.



Mijn huidige woning is namelijk wederom niet groot genoeg om langs de driewielers een van een stroomlijn voorziene tweewieler te loodsen…

Een mens kan niet álles hebben maar flink zeer deed ’t afbreken wel!