Afgebroken Alf-ritje toch leuk

Kort na het openen van de fietsdoorgang van ons Rijksmuseum deed Mark-Jan via de Alf-lijst al een (late) oproep tot het rijden van een tochtje. Vandaag is het weer de derde Zondag van de maand en er was zelfs voorzien in een aankondiging op Ligfiets.net dus dat leverde nu tenminste 5 man op.

 Ik was als tweede ter plekke en dat gaf nog even de mogelijkheid tot een gesprekje met de –kennelijk zeer tevreden- Raptobike-rijder. Hij gaf aan, heel verrassend, achteraf eigenlijk liever de nieuwste Thys (209) te hebben gekocht dan de Quest XS. Een opmerkelijk standpunt. Hoewel ik dus vanwege de intrinsieke waarde (en de ‘artistieke vrijheidsbeperking’ die dat oplegt) geen van beide bezit houd ik wel van afwijkende/opvallende meningen!

Victor R. met zijn frontaal fraai gerestaureerde Quest, die me nog een tip gaf voor het maken van een brilspiegel (ik gebruikte mijn ‘spyglasses’). Welk project te vinden is in de zelfbouwhoek. 

Een ‘opgevoerde’ Batavus-Relax rijder. Want met liggender alu-stoeltje er op. En voor de vering en ventilatie een op maat gesneden (badcel)rubber mat.

Zag er netter uit dan mijn eigen voor de gelegenheid uit de badcel getrokken matje (dat ik dubbelgeslagen had en met postelastieken bevestigd).

Ten slotte arriveerde Mark-Jan zelf, precies op tijd. Gaf ons netjes een hand en hij had wel een tocht van 90km voor ons in petto!

Omdat ik lang niet overtuigd ben van mijn kunnen over langere afstanden gaf ik al aan mogelijk eerder af te haken. Ik had daarvoor ook speciaal m’n Garmin Legend meegenomen.

Het rijden ging goed en de ivt de velomobiel lichte Hafa leek een goede keuze. Tot we bijna in Baambrugge waren. Hier ben ik afgehaakt maar niet vanwege aambeien…

Er was een bocht naar rechts met een afdaling. Ondanks dat ik bijtijds gewaarschuwd werd “pas op grind!” ging ik in die bocht onderuit.

Mijn achterwiel rolde zijdelings weg volgens André en ik kwam op mijn rechterkant te liggen (ondanks de betrekkelijk lage snelheid en het bewust niet remmen…). 

Ik verzette mij niet tegen de val want dat had ik met mijn van een verlengde heupprothese voorziene rechterbeen moeten doen. En mankeerde gelukkig niets.

Langzaamaan drong wel het besef tot me door wat er had kúnnen gebeuren. En zag ik her en der (vooral in het midden) van het versleten asfalt meer grind liggen…

De Hafa rijdt achter op een slick. Mogelijk is ook de grotere lengte van haar achtervork de oorzaak van een verminderde zijdelingse frame-stijfheid. Of het feit dat ik geloof ik de enige was met vering voor & achter.

In elk geval kan ik de volgende keer beter met een driewieler voor de dag komen (best nog een kantelende…).

Maar na twee en een halve uur (en het onderweg nog even snacken) kwam ik toch redelijk tevreden thuis. En heb nu ook nog dezelfde dag de cilinderkop van de Panda onder handen genomen door mijn spijbelactie.

Maar da’s meer iets voor ‘Eigenauto.nl’ (: !