verdieping

Van aluminium hoekprofiel heb ik aan de aangelaste bevestiging een mogelijkheid gemaakt om het achterwiel 4 cm dieper de wielkast in te krijgen.
De vrijloop gaat daardoor netter in de staart verdwijnen. Ook blijft de ketting daardoor een eindje boven de bodem weg waar zich altijd stof en zand verzamelen.


Om de afdichting tussen wielkast en staartpunt ondanks de forse uisparing hiertussen zélf te verbeteren ga ik een rubberen spatlap aanbrengen om de as van het wiel en bevestigen boven in de wielkast.



De schokbreker is er een van een heel luxe tweetraps type.
Om het m8 tapeind met een vrij lichte veer zit een buisje die doorslaan voorkomt door een grotere tegenkracht.



Met zo'n schokbreker is er niet op een paar centen gekeken bij het maken van de Limit.

Ook de gebruikte holkamervelgen duiden daarop !

zelf gereedschap maken

Er moet in de oudheid een tijd geweest zijn dat de Limits en de eerste Quests vreedzaam naast elkaar coëxisteerden.

Gebrek aan weerstand tegen torsiekrachten werd –denkelijk in die tijd- ook bij mijn Limit op dezelfde manier opgelost als bij de (20 inch) Quest: Door er koolstofvezeldoek/carbon om te lamineren.

Dat is ook nog niet zo'n 'lapmiddel' als het misschien lijkt. Ook vliegtuigen worden bijvoorbeeld gemaakt door verschillende materialen te combineren.
Bij mijn Alleweder heb ik op die manier het loszittende traphuis in de koker gefixeerd.

Ik heb wel eens iets gelezen over potentieelverschillen tussen aluminium en koolstof waardoor dit onwenselijk zou zijn. Daar is me echter nooit iets van gebleken. Niet in de FAW en niet bij deze niet zo jonge achtervork, het zit allemaal nog prima vast.
De reden dat ik deze heb uitgebouwd is dat het tandwiel met de ketting bijna door de body heen staken. Dat ziet er niet alleen niet uit maar dan heeft zo’n afgescheiden sectie ervoor van de wielkast ook niet echt zin…
Bij het loshalen van de secundaire ketting merkte ik dat het onheil eigenlijk al was geschied: het freewheel met vuil in de lagers kwam niet dan slechts moeizaam terug.
Dat betekent dat tijdens het niet trappen de fiets snel snelheid verliest. Er waarschijnlijk een trekkende kracht aan de trappers plaats gaat vinden en last but not least de trappers niet gemakkelijk boven te krijgen zullen zijn voor de startpositie.
Wat door de tussenas (zonder freewheel) er denkelijk toch al niet makkelijker op zal gaan!

Om na de achtervork met ’t wiel ook de aandrijfkant er af te krijgen moest een forse inbus-as uit de naaf gedraaid. Daarom gaan we lassen vandaag bij Eigenfiets.nl.
Voor de auto heb ik laatst een extra dop 12mm inbus uitwendig gekocht, maar ook die is nog te klein. In de achtervork zit een soort 14mm of engelse maat (in inches).

Ik kan daarom natuurlijk huilend naar Dronten afreizen…
Maar hier heeft men zelfwerkzaamheid hoog in het vaandel staan. Dus laste ik aan de door mij verwijderde “te zwaar” bevonden ijzeren hoofdsteundrager die aan de JE-trike zat een bout. Eentje met zo’n ‘Engelse kop’ en een 2,5 mm electrode.
Door het achterwiel in de workmate te klemmen kon ik de linksdraaiende bout nu uit het achterwiel krijgen.
Het freewheel was eenvoudigweg stinkend smerig. De afsluiting voor vuil is erg slecht van die dingen (je kunt de kogels zien zitten als ze schoon zijn).

Omdat ik zelfs met mijn eigengemaakte ‘kettingzweep’ het freewheel niet uit elkaar kreeg heb ik het samen met de as in lampenolie met smeervet gewassen.
Dat gaf gelijk een heel andere draai aan dit cruciale transmissiedeel !



Nog even heb ik overwogen die laatste handeling uit te besteden aan mijn ultrasoon reiniger. Maar nee, experimenten weer een andere dag …

Duo Jan Eggens !

Hoewel ik natuurlijk alles al heb op ligfiets-gebied (inclusief sleutelklussen), klopt mijn hart toch wat sneller bij de aanblik van een ander werk van een groot en onderschat ligfietsbouwer: Jan Eggens !


Kon Jan Lievenszoon van Rembrandt weinig waardering, en Govert Flink zelfs “…de pest …!” krijgen, Jan Eggens blinkt nu in een advertentie op ligfiets.net wederom uit.
Dit keer als bouwer van een fantastische tandem !

Antoon vindt goed dat ik zijn foto er bij zet.


De overeenkomsten met mijn trike zijn overduidelijk !

de kazematten van de Limit

Zoals ik eerder schreef is me er veel aan gelegen de draaihoek van de wielen van de Limit maximaal te hebben. Dat zal nooit dat van de JE-trike kunnen evenaren maar aangezien de diepte van de kasten overeenkomt, toch minstens dat van de FAW.
Ik was daarom erg benieuwd hoe alles op stuurkogels zou draaien ipv met het gebogen stripje en platte rubberringen. Zoals Quemo me zo vriendelijk was me op te wijzen dat tegenwoordig wordt toegepast op de Quest.

Dat heb ik uitgevoerd met een m8/m6 kogelkop omdat ik die nu eenmaal op voorraad had.
Het effect was idd een volstrekt weerstandloze verdraaiing van het voorwiel waar ik wel oren naar heb!
Wel wil ik de andere kant gewoon origineel laten (waarschijnlijk). Zodat dat nog een lichte 'rechtuitneiging' aan de besturing zal geven.

Toen ik de c draadstang echter weer vastzette was het in éen keer gedaan met m'n wendbare voorwiel !
Het blijkt dat de verdraaiing van het stuur die de(ze) Limit kan maken beperkt wordt door een van de vele aparte 'kamertjes' waaruit het ding is opgebouwd. En waar de B-stangen ook aan zitten. Daardoor kunnen het balhoofd en daarmee de voorwielen niet verder verdraaien !

Ook al het feit dat de aandrijfketting tegen zo'n kogelkop kon lopen (en die behoorlijk beschadigde) duidt op slecht maatwerk in het -erg bewerkelijke- concept van de Limit. Dat vele hiaten en geïmproviseerde oplossingen en later toegevoegde verstevigingen vertoont.
Een lappendeken eigenlijk van binnen die vooral in het centrale deel van de bodem zo goed als volkomen onbereikbare spelonkjes vormt...

Toch zit precies in de bevestiging van het meest onbereikbare deel, bij de balhoofdsbuis-kogelkopjes, de oplossing van maar liefst 3 tekortkomingen van de velomobiel zoals die tot nu toe was:
1) Ik kon zo het beschadigde kogelkopje door een nieuw exemplaar vervangen.
2) De nieuwe plaats van de kogelkopjes laat het gebruik van een groot geleidewiel onder de zitplaats weer toe.
3) Ik heb de maximale draaihoek van de wielen bereikt zonder de Ackermann te verstoren (omdat de A-B-C verhouding hetzelfde is gebleven).

Ik heb namelijk een verlengplaatje gemaakt voor de plaats van de kogelgewrichtjes.
Wel moest ik daarvoor vanwege de ontoegankelijkheid voor het uitvoeren van werkzaamheden borgveertjes van de kopjes verwijderen met een spaak.
Boutjes op hun plaats houden met (groen/geel) plakband voor de montage.
En doorgangsruimte voor de nieuwe gang van de C draadeinden uitslijpen met een freesje in een (speedboor-)verlenger. Waarbij ik de verlenger door een lagertje in m’n linkerhand op het werk richtte terwijl m’n rechter de boormachine bediende.

Ook ga ik zeker de kennelijk goed ingeschatte afstanden voor het verlengplaatje nog overbrengen op een sterker ijzeren exemplaar.

Ik moet er namelijk niet aan denken wat er gebeurt als zo'n kopje uitbreekt en de fiets onbestuurbaar wordt!

hapje minder krap

Als de berg niet naar Mohammed wil moet Mohammed naar de berg.
Omdat het zeiltje in de holling van de ‘motorkap’ van m’n Alleweder omkrulde, waarschijnlijk hoort het bij een later model, heb ik eenvoudigweg een nieuw zeiloog aangebracht, wél door de klittenbandstrook. Het oude oog liet ik gewoon zitten, ik klemde 'm zelfs over de rand hiervan vast. Daarna haalde ik de uitsparing weg met m'n soldeerpistool

Om de ritsluiting te beletten verder naar beneden te schuiven dan waar ik er nog met m’n vingers bij kan heb ik die met wat handgaren bijeen geregen op een wat hoger punt. Daar kwam m’n ‘leesbrilletje’ van 60ct dus goed bij van pas!
Ook heb ik met behulp van gordijnophang ijzertjes (zal vast wel een betere naam voor zijn, iemand?) postelastieken weten te strikken om de stokken strakker tegen de zijkanten aan te trekken. Die eindigen namelijk nogal een eindje van de zeiloog-slotjes af…

Het oude middenoog heb ik trouwens eenvoudigweg dichtgeplakt met duct-tape.
De situatie is nu wat beter maar de aansluiting is eigenlijk nog steeds niet naar m’n zin.

Ik heb, o schande, het met dezelfde tape nog wat proberen te verfraaien…

Of zou ik onbewust kritischer geworden zijn van de aanblik van een kunstof model?






Maar dat is een ander onderwerp!

dyne(e)ma kopen

Ik schrijf liever ‘dynema’ omdat dat volgens de meest algemene uitspaakregels logisch zou zijn. Voor de zoekresultaten in jouw of uw woonplaats levert soms ‘dyneema’ een betere oogst op.
Verder kan de term D12 en het merk ‘Marlow’ volgens mij wel als bruikbaar voor de roeifiets worden beschouwd.
Hoewel Watersport Oost –die ik aardig van zijn voorraad 3mm bemantelde dynema heb geholpen- dit wel voor mij bestellen wou heb ik de verkoper gevraagd daarmee nog maar even te wachten…Zien is geloven.
Vandaag heb ik 4,5 meter in Zaandam gekocht waarvan ik denk dat bovenvermelde kwalifikatie van toepassing is

Ik ga het nog niet direkt op de snek aanbrengen want wacht eerst tot het 3mm blauw/witte snoer op is. Maar dat kan al snel zijn gezien de levensduur van ’t vorige koord van dit soort (120km).

Omdat ik in Zaandam niet bovenmatig bekend ben maakte ik toch maar even een track met de fietsersbond die ik met mapsource op m’n Garmin (Legend) schreef.
Dat ik daarbij de omliggende kaarten niet mee schreef via ’t kabeltje (alleen de waypoints en de track)gaf een raar kaal lijntje toen ik ’t ding aanzette op de (Hem-)pont.
Hoewel midden op het Ij zou ik me volgens ’t ding nog steeds op de Zuidelijke oever bevinden!

Eigenlijk kende ik het industrie terrein al wel een beetje met de Hornbach-bouwmaterialen superstore.
Ik ben daar op de terugweg nog even wezen kijken voor zgn. ‘spijkerdeken’, isolatiemateriaal voor onder de vloer van m'n woning, boven de kruipruimte. Daarvan zijn de zijkanten echter net zo open voor het steenwol als alle andere rollen die ik heb mogen zien. Of zou je die nu net moeten ‘dichtspijkeren’? :-)

Dekker Watersport, veel groter dan Watersportoost wist ik al, verkoopt alleen ‘full dynema’ 2,5 & 4mm dikte. Maar "full is full" zou ik zeggen.
Ik koos voor de 2,5 en hoop dat dat niet op het nylon gaat insnijden. De witte kleur zal me misschien eerder waarschuwen voor eventuele oververhitting.
Maar dit is ieg het meest op ThysID dynema gelijkende spul dat ik tot nog toe gevonden heb. Hoewel ik de term “impregneren” ivm dynema nergens terug heb kunnen vinden…

4mm dik gaat bij mij vast niet op de Revolverring passen, omdat 3,1 mm CVT-staalkabel al niet inpassen wilde!

Behalve het dynema zag ik in het (veel grotere) watersportcentrum Jan Geel’s mooie fluorgele muts terug: Dus uit zo’n zaak moet hij die vandaan gehaald hebben!
En waterdicht nog wel volgens het label.
Alleen de prijs die er op stond lieten me nog een tweede keer kijken of het nu wel over het zelfde produkt ging.37,50 Euro voor een muts! Geen haar…

Ook viel me op een zware kwaliteit staalkabelslot met cijferbediening. Niet extreem duur wat me aan ’t twijfelen bracht (20euri). Maar ook wat aan de zware kant…

Deze foto genomen voor een blokhut van de Hornbach laat zien wat mijn ‘Belgische’ roets beschermt. Behalve mijn eigen lichte cijferslotje, die enkele keer dat ik ermee shop, de Leeuw van Vlaanderen!

krappe hap

Het nieuwe zeiltje komt niet helemaal overeen met het oude.
Voor een deel ben ik hier toch wel tevreden mee. De glasfiberboog valt liggender, dus komt lager uit waardoor ik een kop groter lijk.
Nou ja dat is wat overdreven maar m’n mond komt nu duidelijk vrij (dus hoed u maar !) Dat lijkt me beter voor de stroomlijn en het leek of ik ook gelijk sneller ging omdat zo'n ‘hoge boog’ meer wind vangt. Die inhaleer ik nu.

Ik moest de aansluiting van de elastieken aan de achternokken wat verlengen om de ritssluiting niet te overbelasten.
Toch staat er nog steeds (te) veel spanning op het doek en dat komt waarschijnlijk vanwege het klittenband. Dat zit bij dit dekje vóór ipv op dezelfde hoogte als de ovale slotjes.
Ook op de fiets wil ik dit dus vandaag nog loshalen en naar voren brengen. Eens kijken of ik dan midden boven goed aan kan laten sluiten.


Het knopjes indrukken van de stoplichten (sorry wilfred) gaat me wel al weer veel beter af met deze goedlopende ritssluitingen. De tocht en ergernissen zijn al grotendeels verdwenen!

Op de achtergrond trouwens Kringloopwinkel ‘De Boomerang’ in Amstelveen (dat eigenlijk ‘Bovenkerk’ zou moeten heten daar…).
Waar ik vandaag bij uitzondering niets vandaan mee naar huis heb gesleept!

Belgisch zeiltje hersteld

Hoe ik daarvan precies lucht kreeg weet ik eigenlijk al niet eens meer (via Ligfiets.net?) maar het was uitverkoop op Fietser.be.
Behalve ’n goedkope trike (maar die heb ik al) werd m’n aandacht getrokken door het aanbod van een zeiltje voor de FAW voor een tientje!

Het mijne mankeert van alles: Stokje gespleten, steekt door doek, rechter ovale slotje is gebroken… en het ergste is dat de ritssluitingen regelmatig openbarsten.
Dat tocht en lekt en is razend irritant!
Ik heb van ergernis de neiging om juist m’n -toch al overgevoelige- rechtervoet dan nog n’s extra te overbelasten!

Je kunt je afvragen waarom ik die moeite van een vervangend zeiltje zou nemen als ik toch een andere velomobiel klaar heb staan…
Maar daar ik pas vandaag de auto weer rijdend heb schoot het daarmee niet op en kan ik de FAW in geen geval missen.

Helaas schreef Dries me dat ook aan hun zeiltje een rits niet in orde was.
Mijn ‘Ons ben zûnig’ oplossing om dan 2 euro minder over te maken vanwege de kapotte ritssluiting leek niet echt in goede aarde te vallen over de grens. Want ik vernam niets meer…

Tot ik begin deze week toch ineens terug van werk (uiteraard met de l-fiets) een briefje in de bus vond dat er een pakketje afgegeven was aan mijn buurman: Met het verder in goede staat verkerende zeiltje!
Dit –eveneens grijze- dekje heeft een rode bies ipv het zwarte dat ik inmiddels zo goed ken.
Van de rits leek alleen de runner aan een kant beschadigd waardoor die is uitgebroken.

Omdat ik door moeders gewaarschuwd ben hoe “moeilijk” het is zo’n ding in te zetten heb ik een reddingspoging gedaan.
Reparatie met het minimum aan werk / en materiaal. Van een andere ritssluiting heb ik de -witte- runner overgezet.
De onderkant vd rits bleek met een soort lijmpistool-vloeistof vastgehecht. Die heb ik met m’n soldeerbout (ook een -pistool feitelijk, maar dat klinkt weer zo…) losgesmolten en met veel gepullik –maar wel lekker id zon id tuin- los gekregen.
Met een tangetje het adoptie dingetje erop gekregen en ritsen maar!
Daarna de onderkant weer bij elkaar geplakt.

Wie het kleine niet eert…

roei- en bankdrukfiets ruimen op...

Ik kwam nog een analoge foto tegen van mezelf, die heb ik ingescand.

Misschien iets voor Velo-Theo's mannenkalender?

ditjes & datjes

De auto reparatie vordert maar langzaam. Ik heb dan ook niet zoveel met auto’s.
Ergo moet ik m’n kennis uit telefoongesprekken en van het Fiat Panda forum hebben.
Voordat je het weet leidt dit tot foute zoekresultaten.
Van ‘olie aftapplug’ maakt zo’n zoekmachine al gauw ‘motor-olie’ en tap je dus je versnellingsbak / differentieel-olie af ipv de cartervloeistof: Want zuivere olie is dit bij mijn auto al lang niet meer….
Als ze je bij de Brezan dan ook nog het verkeerde oliefilter verkopen (wilden m’n kenteken niet weten!) kun je dus helemaal niet verder op Zondag.

Derhalve lekker in de tuin gezeten en de narcissen geplant (van Flora Holland) maar ook nog even de Wippermann-ketting voor ’t eerst ingevet.
Hoezo kun je die kettingen niet ponsen zoals de bijsluiter van de ondingen van sluitschakels vermeldt? Geen breuk gehad nog ieg.
De FAW heb ik natuurlijk het meest gebruikt met de neerslag (en kou) dus dat begon er wat schraal uit te zien.
Kettingsmeerbedrijven (reken maar dat dat een industrie is!) prijzen zich wat mij betreft uit de markt door dat spul eigenlijk alleen nog in spuitbussen aan te bieden. Ik breng dit namelijk liever aan met een bokkepootkwast.

Net als luxe tupperware-rijders vanaf de bovenkant omdat bij m’n Alleweder de ketting dus over de laadvloer loopt.
Ik heb daarvoor m’n eigen mengseltje maar samengesteld…
Moet toch ergens heen met die afgewerkte carterolie?

Een nog ongebruikt stuk dynema op de revolver en het bij de R-ring beschadigde elastiek omgedraaid.
Daar krijgt het minder te verduren m.i. omdat ik de bergsnek nooit helemaal afwikkel. Tevens het door mij groter geboorde gat id R-ring gevlakt met een vijltje. Want dat moet de beschadiging veroorzaakt hebben.

De bankdrukfiets mist op het Berger-Block al geruime tijd z’n kunstof geleidings-maantje die ik moet zijn verloren…
Uit de restanten van hetzelfde broodplankje een nieuwe gezaagd, gaatje erin en beter vastgezet (denk ik).
De truuk van nylon zagen is met je –relatief grove- decoupeerzaagje (of “wipzaag” zoals onze Zuiderburen zeggen) nog even snel terug te bewegen: Alleen maar om het materiaal rond de snede nog even na te koelen.
Het last zichzelf anders weer vast achter je zaag.

Zo vanuit de spanzitting-stoel in de tuin lijkt mij zo’n type stoel ook best prettig zitten in de Limit !
Maar dat is nog even toekomstmuziek…