“Ik heb al weer zó lang geen nieuwe Quest besteld…”

Van de week heb ik maar liefst 2 keer de Alleweder gebruikt w-w (=woon-werk) daarbij is de achterveer opnieuw in het ongerede geraakt. Volgens Gerrit van Tempelman juist omdát ik ‘m weer gangbaar had gemaakt met WD 40.
“Dat vreet alles aan!”.

Daar zou hij best wel n’s gelijk in kunnen hebben natuurlijk. De schokdemper is weer gaan ‘happen’, dwz in z’n meest ingedrukte stand blijft hij vastzitten. Een vreselijk gehoor!
De oplossing met de opgestoken veren was dus van tijdelijke aard. Maar omdat ik ’t ding zwz niet meer uit elkaar kreeg (samen met de kruipolie) ’t enige wat ik nog proberen kon.

Ik ben dus weer in Dronten geweest Zaterdag, eigenlijk om banden te kopen. En dan maar weer terughobbelen met een pak strak ingetaped rubber achter je stoeltje over de betonplaten in de Flevopolder. Voor zover er nog een fietspad te zien was door de bladeren dat is.
N.O.waarts rijdend en moeilijke situaties herkennend van mijn vorige tocht bedacht ik me dat ik nu beter gelijk een ‘echte’ nieuwe achterveer zou kunnen kopen nu ik toch het Mekka vd velomobiel-industrie in zou rijden.

Dat Tempelman –die nog met de HPV’s adverteert- zó dichtbij VM.nl zou zitten wist ik alleen niet en ik was best enigszins beschaamd toen ik bij die laatste de plaats van de ‘concurrent’ moest vragen…En dat dan ook nog tijdens hun lunch!

“Gerrit” die ik verder alleen van de blogs ken maar wel vanaf huis gebeld had zei mijn blog ook wel eens gelezen te hebben. Wat een eer!
De banden kreeg ik, voor een nieuw veerelement verwees hij me door naar velemobiel omdat Alligt gesloten was (Zaterdag).
De deurpost van de voordeur vertoont bij Tempelman op precies dezelfde hoogte beschadiging als bij mij!

Bij VM.nl waren ze ondertussen weer aan het werk gegaan.
Omdat de roldeuren nu dicht waren kwam de epoxy-lucht me als een muur tegemoet. En dat Ymte met zijn crew daarin werken en eten… Dan moet je toch wel érg veel voor de gestroomlijnde 3wielers over hebben!
Hoewel ik toegeef dat voor een ‘tochtje’ als deze de snelheid van een (kleine) Quest mij niet onwelkom zou zijn geweest.

Ik kwam daar ook Eva Navratilova tegen. Ik nam tenminste aan dat zei het moest zijn. Voor de zekerheid sprak ik haar maar aan met “mevrouw Navritalova I presume?” , om niet gelijk de pin op de neus te krijgen.
Die behoedzaam uitgevoerde kennismaking deed ik bij het instappen (ik had de FAW naar binnen gereden voor het opmeten van de veer) helaas weer dik teniet door mijn Eigenfiets.nl* garmin-nekbeugelhouder toe te lichten. Haar kant op kijkend met “isse fietshh-tomtom”.
Die onhebbelijkheid van mij om binnen een gezelschap zonodig grappig te moeten gaan doen….!


Heel geschikt van Ymte om even te polsen of de prijs voor de –in lengte verstelbare veer- niet te duur voor me was. Daar kan menig APK-garage nog een voorbeeld aan nemen!
“Vijftig euro is prima, ik heb uiteindelijk al weer zó lang geen nieuwe Quest besteld…” – En ik zag weer de goedlachse Y. zoals ik hem ken.
Als een ‘volslagen loodgieter’(het woord heb ik niet bedacht) kromp hij er ook nog een krimpkous voor me omheen.
Omdat ik wel weet hoe er over me wordt gedacht een laatste vraag “Ik zal hem maar niet omgekeerd monteren hé?”

Alles in goede sfeer en harmonie zoals het goed zaken doen is dus!