Triketref-finale -3

Al op Zaterdag had Ron me het startpunt laten zien (goed voor ’t maken v.e. ‘waypoint’) en de plaats waar Robert van WheelsReinvented tijdens onze tocht het publiek met een trike van hun fabrikaat kennis kon laten maken. Daartoe is een model van een aanpasconstructie voor de ketting voorzien om zonder pons de ketting voor
verschillende beenlengtes in te stellen.

Ook Gerhard van de Ligfietswinkel was aanwezig met 'n lage Catrike en was enthousiast over de aanwezigheid van zijn ‘oude liefde’, Jimm’s Leitra (kap). Zo liet hij me de periscoop bovenin zien.


Er was een kunstof Jouta van een eigenaar ‘Tjalling’: Niet verwonderlijk natuurlijk! Van de hogere lange modellen de Sinner en de Flevotrike.’n Challenge, meerdere grote Tripods en ... Ron kent de merken ongetwijfeld beter.
Totaal 23 deelnemers, geen gek begin.


Ook ’n soort molenwiek-besturing heeft de unieke eigenbouw 4wieler van Jan Zelderen maar dan ’n dubbele!
Zodat zowel de voor- als achterwielen aan de besturing meedoen met een differentieel op de vooras voor de aandrijving.En dan ook nog 'n streamer voorop.

Voor mij persoonlijk ook heel interessant 4 handbikers.Allemaal ook weer heel verschillend onderling. Van een aankoppelconstructie aan ’n rolstoel tot ’t lagere werk met voorwielaandrijving/besturing die in elk geval razend snel van start gingen.
Eén daarvan in een afdaling gevolgd door ’n bocht net iets té snel: Hij sloeg op z’n zij en raakte daarbij ’n geparkeerde auto…
Maar de knul krabbelde weer tamelijk onverschillig terug op z’n bike en omdat de wielen verder geen spatborden of iets dragen was er op de auto ook geen zichtbare schade. Moet ik dus maar niet na doen!

Er was ook een invalide man op ’n van Raam die met zijn lichamelijke handicap (en zware hulp-accu’s)het tempo echt niet bijhield. Gelukkig was Jan van Zelderen die zijn vervoer had geregeld ook degeen die hem begeleidde.

Evenals de handbikers die begeleiding van een mevrouw hadden op ’n gewone fiets. Er was ook ’n mevrouw bij op ’n Tripod- trike.


Tijdens ’n pauze voor ’t uitproberen van ’n anders trike (ik meen bij ’t kasteel Soelen)sprak ik meneer Messchendorp met z’n Flevotrike die Jan Eggens persoonlijk kende, de bouwer van mijn JE-Trike.Hij kon me diverse details over de bouw vertellen…En nam ’n foto die hij weer ad Meester zal tonen want van de bouw v.e. trike wist zelfs hij niets.


Nadat we bij ’n soort bread & Breakfast (‘De Theetuin’)eigen gebakken energiekoeken en koffie op hadden was dat de reden voor mij om dit keer maar n’s met ‘de hazen’ mee te doen.

Als ‘zelfdragende’ overdekte trikes waren er de Sunrider van Paul vd H. en de Mango plus van de (zo mogelijk nog grotere) Arjen van de Ligfietsgarage. Met hen en Gerhard vd Ligfietswinkel zou ik in de ‘kopgroep’ geraken. Ware het niet…

Nog een aantal keren viel de groep uiteen waarbij Paul voorgaande limbo met 'n slagboom filmde.
Maar terwijl Ron zich over de achterblijvers ontfermde (en er zodoende eigenlijk alleen nog telefonisch contact was op dat moment)had ik toch wat bedenkingen bij het ontsponnen patroon vd tocht: Ik moest immers wel de volgende ochtend om 6:15 acte de presence geven op m’n werk in Aalsmeer!
Voor iedereen werd immers gezorgd en er was door Ron Fust voorzien in kaartjes met de route, dus ik hoefde me niet bezwaard te voelen.
Nu had ik al met Jimm mijn tijdsprobleem besproken en die had me ad hand van z’n treinkaartje laten zien dat (ook) ’n trike op de fiets zetten maar 6 euro kost.
Dat leek me dus de oplossing.
De GPS gaf Utrecht Lunetten op als een vd treinstations(en ik meende dat dit ’t hoofdstation was) maar dan zou ik wel vd fiets-inferieure City-guide software afhankelijk zijn, de tent nog moeten afbreken,’t luchtbed laten leeglopen, enz,enz..
Omdat ook Arjen de tocht liever afbrak ivm een aankomende griep besloot ik ‘Buren’verder te laten voor wat het was en hem te vergezellen naar Wbd waar zijn auto stond.

Eigenlijk mochten we de pont niet eens terug over maar kennelijk,omdat we maar met z’n tweeen waren (of A. zo groot)lukte dat toch.
En zo kwamen we precies ad andere kant van de Lek vlak voor de oversteek vd tour eh, Giro, te staan. Waar Arjen natuurlijk meer roze van zag dan ik. Wel kon ik aan het vertrek v.d. 3 libelles zien dat het feest voorbij was en we verder konden…

OK, de terugweg dan.
Binnen de bebouwde kom rond Houten kon ik de route vd garmin niet meer volgen zoals gevreesd. Het werd weg toegangkelijk (alleen)voor auto’s. Lastig zoeken dan.
En Utrecht Lunetten bleek dus helemaal niet zo’n handige plaats om op te stappen want bij Utrecht CS moest ik alweer overstappen, liften zoeken enz.
Maar het viel me wel op hoe goed behulpzame passagiers zagen waar je ’n trike moet oppakken. Hulp die ik nauwelijks nodig had trouwens.
Ik moet er niet aan denken wat er met de (echt te zware) FAW in het openbaar vervoer zou gebeuren… Bovendien had ik nu tenminste een zitplaats!

Toen ik in A’dam CS de trein uitstapte even na 20:00 scheen het zonnetje zelfs, wat me het heerlijke gevoel verschafte van een fijn besteed weekend !