Release Trike-Treffen -1

Dit jaar is er een nieuw fenomeen in ligfietsland bijgekomen. Door Ron Fust gelanceerd, het eerste ‘Trike-Treffen’.En ik was erbij met mijn klassieke oldtimer!

Omdat de weersverwachting aanvankelijk nogal slecht was in aanloop op ‘Trike-by-Duurstede’ heb ik alvorens definitief te besluiten met de JE-trike (en niet met de Alleweder)te gaan eerst maar eens wat bredere banden voor de vering en spatborden tegen de modder gefabriceerd.
Als hemelwater kun je immers nog iets helders verwachten id vorm van H2O. Maar van de straat af nat worden kan spontaan rugbywedstrijd-associaties oproepen…
Ik vertrok al kwart voor negen ‘s morgens, ongedurig als ik ben. Maar het bleef gelukkig betrekkelijk droog.
Hier en daar een klein motregenbuitje maar om +/- 13:00 was ik daadwerkelijk op de camping. Op een sukkeldrafje van hooguit 21-22 km/u daar gekomen met ‘uitschieters’ van wel 26 (!).
Mijn Legend Hcx op de nekbeugelstandaard bewees daarbij goede diensten want de al niet meer werkende kilometerteller zou door de dikkere 2” HPV-banden (overgenomen via Marktplaats van het Solar-challenge Delft-projekt)zwz een onjuiste snelheid weergeven door de grotere wielomtrek. De GPS is daar gelukkig niet gevoelig voor (hoewel wat trager id registratie).
Eigenlijk had ik de Garmin lange tijd niet nodig want ik hoefde aanvankelijk slechts het Amsterdam-Rijnkanaal te volgen…



En daarna Utrecht door waar ik nog iets zou hebben kunnen kopen of eten. Ook wel handig in zo'n route van de Fietsersbond Routeplanner Provincie Utrecht. Erg tevreden over. Maar ik had genoeg aan ’n zakje chips en ’n paar slokjes cola light uit de bidonhouder.
Het leek wel ’n eeuwigheid te duren maar was niet onplezierig rijden.
i.t.t Tot de zwaardere FAW hoefde ik de versnellingsnaaf in het achterwiel niet uit z’n meest gunstige stand te halen ondanks de zware bepakking.
Eigenlijk had ik het regenpak en zeker de kaplaarzen (en want daarvoor weer tooclips ipv clipless-pedalen)net zo goed thuis kunnen laten.
Sterker zelfs, nadat ik de regenbroek allang had uitgetrokken om van het klamme transpiratievocht af te zijn verdween het gevoel uit m’n voeten door de kennelijk knellende werking van het rubber.
Na het omruilen van de krengen voor echte Lidle-schoenen in de clips verdween het beviezingsgevoel gelukkig.
Of dat nu door het afknellen van de zenuw- of bloedbanen kwam weet ik nog steeds niet, maar prettig was het niet zo'n afstervend ledenmaatgevoel.

Dat was het wél om tussen de bloesems der boomgaarden na 60 kilometer op de camping aan te komen en onthaald te worden door Ron Fust himself als eerste -echte- trike-toertochtdeelnemer !

Met dank aan jan van Zelderen voor bovenstaande foto!