dinsdag 16 januari 2018

de witte bril


Eigenlijk heb ik de titel van mijn Winterprojectje al bedacht rond de twee dagen dat de sneeuw viel. Dat was dezelfde week dat Wim Schermer voor ons de Primo Comets testte.
Aanleiding was dat ik vaak nog maar slecht zag door het minivizier op de DF. Want het eerste ruitje was al aardig bekrast geraakt.  Daar wees AndrĂ© Dronkers me nog op vlak voor de Afsluitrace...

Het begon eerst met de blunder om eens aceton te gebruiken om 'de boel eens lekker te ontvetten'.
Doe dat dus nooit! Het polycarbonaat werd volkomen ondoorzichtig, bros en de scheuren trokken door het materiaal heen...Zo, dat is eruit (-:
Gelukkig heb ik ooit een reserve plaat polycarbonaat (Lexan) gekocht (+/- 0,7 mm dik) dus ik kon de vorm zo van InterCity-bike overnemen en uitknippen. De hoeken met een krom nagelschaartje die ik ook wel gebruik om bandenplakkers mee uit te knippen.
Dat was in eerste instantie een verademing om weer doorheen te kijken met onvertroebelde blik.
Dezelfde week echter nog werd die adem weer een probleem doordat een koel regentje de waterdamp daaruit deed neerslaan aan de binnenkant. Het veelvuldig moeten wegvegen op de terugweg van werk deed me besluiten om de strijd tegen de condens aan te gaan.
Hoewel het er zeker niet professioneel uit ziet (en de reden is dat ik er pas op verzoek van Reinier over schrijf) ben ik erg tevreden over het resultaat. Dubbel Lexan van dezelfde dikte.
De lagen worden uit elkaar gehouden door een nogal brede ovale rand van bijna dezelfde breedte (en 0,7 mm dikte) als het vizier. Omdat ik de binnenrand waar die rond loopt moeilijk vond te knippen heb ik die uitgeslepen met het ceramische voetje van de multitool.


Daarna de buitenrand weer met de scharen.
Omdat ik de viscositeit van de Bison constructielijm zo graag gebruiken wou maakte ik de eerste versie, waarmee ik naar De Woude reed daarmee tegen de buitenkant van het vizier. Om uit te sluiten dat de lagen elkaar toch (ondanks de ovale tussenrand) zouden gaan raken.
Hoewel de dubbel tegen die tussenrand aangebrachte constructielijm (tegen het vizier en het voorzetraampje) voor een onregelmatige amateuristische en dikke witte rand zorgden was ik gelijk erg in mijn sas met het resultaat. 
Het beeld is groot genoeg en blijft praktisch altijd onbeslagen. 
Als het toch bij stilstand nog een keer beslaat veeg ik het met een zacht doekje weg. Maar zeker geen terugkerend ritueel hiervan meer!

Wel liet na een week de constructielijm los:


Die blijkt namelijk eenvoudig niet waterbestendig ;-)
Voor het aanbrengen van (eveneens witte) lijm & kit uit een koker van Spectrum (v.d. Action) zette ik de DF via de keukendeur in de tuin. Koudere buitenlucht kan namelijk minder vocht bevatten dan warme binnenlucht. En daardoor dus ook minder worden ingesloten.

Dit keer blijft alles keurig vastzitten, missie volbracht. Ook zonder vizieren met niet de goede kromming voor dit doel en sjieke namen als Pinlock of Chopin  (: 
De methode van het lijmen tegen de buitenkant heb ik besloten aan te houden omdat de krassen vooral frontaal optreden. Daarom kan ik nu in plaats van een heel nieuw vizier te knippen volstaan met een  nieuw voorzetplaatje. Daarvoor is maar 1/3 van het materiaal nodig!

9 opmerkingen:

  1. Goed idee, zou het beter kunnen met dubbelzijdig lijmend neopreentape van de glasboer die ook dubbel glas op maat maakt??

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat ken ik helemaal niet Willem, klinkt mij als muziek in de oren, dat wel!
      Als dat luchtdicht te krijgen is waar ik dan even van uit ga.
      Wel zal het lastig zijn dat een beetje rond te krijgen natuurlijk als het op een rol geleverd wordt. Erwin (van Tante Lies) lukte het wel op een 20"velg met een zelfgemaakt hulpstukje herinner ik me. Maar zo'n velg is wel een stuk groter...
      Bedankt voor de tip in elk geval!

      Verwijderen
  2. Dank je Mick. Heb je het voorzetruitje vlak erop gelijmd, of gekromd?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb alles uitgevoerd zonder het vizier van de DF te halen, dus ook zo de 'spacer' gelijmd. Een wat moeilijke positie en vandaar de wat slingerende lijmrand ook. Maar dat is de manier waarop er geen spanningen meer ontstaan.

      Verwijderen
  3. Polycarbonaat is niet zo fantastisch te lijmen. Ik weet nog wel dat bij labopstellingen vaak gebruik werd gemaakt van rvs-boutjes en moertjes alhoewel het ook zonder kan als je een draad in het contrastuk freest (schroef met schuine kop en ingefreesd) met loctite lijm, vraag me niet welke maar op hun site zal er wel iets over staan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor het meedenken Etienne!
      De spanning op dit bijzonder dunne Lexan is minimaal en de lijmverbinding is (te) breed gekozen. Ik verwacht dan ook niet dat het met deze polymeer-achtige Akzo-kit nog los komt. Mooier zou waarschijnlijk i.d.d. een verbinding met m3 boutjes kunnen worden. Dat wordt alleen erg moeilijk precies boren rekening houdend met de (uiteindelijke) kromming, waar Reinier ook naar verwijst.

      Verwijderen
  4. Mick, kijk jij door het ruitje tijdens het fietsen?

    Ik kijk er namelijk net overheen. Beslaan is dus geen probleem, heb ik niet of nauwelijks last van.

    Van de wind heb ik trouwens ook geen last, gaat precies over mijn hoofd heen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja ik kijk er in ontspannen houding doorheen. Ik kan er overheen kijken maar moet dan mijn nek strekken en krijg een luchtstroom naar m'n ogen, minder prettig dus...
      Wel jammer trouwens dat het zijspiegeltje achter- en niet voor het vizier zit Dat gedeelte kan beslaan en er kunnen regendruppels aan blijven hangen.

      Verwijderen
    2. Dat is trouwens ook waar hij voor bedoeld is. Anders zoude het heten (aanvoegende wijs) "minispoiler" of zo...

      Verwijderen