de witte bril

Eigenlijk heb ik de titel van mijn Winterprojectje al bedacht rond de twee dagen dat de sneeuw viel. Dat was dezelfde week dat Wim Schermer voor ons de Primo Comets testte.
Aanleiding was dat ik vaak nog maar slecht zag door het minivizier op de DF. Want het eerste ruitje was al aardig bekrast geraakt.  Daar wees André Dronkers me nog op vlak voor de Afsluitrace...

Het begon eerst met de blunder om eens aceton te gebruiken om 'de boel eens lekker te ontvetten'.

Doe dat dus nooit! Het polycarbonaat werd volkomen ondoorzichtig, bros en de scheuren trokken door het materiaal heen...Zo, dat is eruit (-:

Gelukkig heb ik ooit een reserve plaat polycarbonaat (Lexan) gekocht (+/- 0,7 mm dik) dus ik kon de vorm zo van InterCity-bike overnemen en uitknippen. De hoeken met een krom nagelschaartje die ik ook wel gebruik om bandenplakkers mee uit te knippen.

Dat was in eerste instantie een verademing om weer doorheen te kijken met onvertroebelde blik.

Dezelfde week echter nog werd die adem weer een probleem doordat een koel regentje de waterdamp daaruit deed neerslaan aan de binnenkant. Het veelvuldig moeten wegvegen op de terugweg van werk deed me besluiten om de strijd tegen de condens aan te gaan.

Hoewel het er zeker niet professioneel uit ziet (en de reden is dat ik er pas op verzoek van Reinier over schrijf) ben ik erg tevreden over het resultaat. Dubbel Lexan van dezelfde dikte.

De lagen worden uit elkaar gehouden door een nogal brede ovale rand van bijna dezelfde breedte (en 0,7 mm dikte) als het vizier. Omdat ik de binnenrand waar die rond loopt moeilijk vond te knippen heb ik die uitgeslepen met het ceramische voetje van de multitool.

Daarna de buitenrand weer met de scharen.

Omdat ik de viscositeit van de Bison constructielijm zo graag gebruiken wou maakte ik de eerste versie, waarmee ik naar De Woude reed daarmee tegen de buitenkant van het vizier. Om uit te sluiten dat de lagen elkaar toch (ondanks de ovale tussenrand) zouden gaan raken.

Hoewel de dubbel tegen die tussenrand aangebrachte constructielijm (tegen het vizier en het voorzetraampje) voor een onregelmatige amateuristische en dikke witte rand zorgden was ik gelijk erg in mijn sas met het resultaat. 

Het beeld is groot genoeg en blijft praktisch altijd onbeslagen. 

Als het toch bij stilstand nog een keer beslaat veeg ik het met een zacht doekje weg. Maar zeker geen terugkerend ritueel hiervan meer!

Wel liet na een week de constructielijm los:

Die blijkt namelijk eenvoudig niet waterbestendig ;-)

Voor het aanbrengen van (eveneens witte) lijm & kit uit een koker van Spectrum (v.d. Action) zette ik de DF via de keukendeur in de tuin. Koudere buitenlucht kan namelijk minder vocht bevatten dan warme binnenlucht. En daardoor dus ook minder worden ingesloten.

Dit keer blijft alles keurig vastzitten, missie volbracht. Ook zonder vizieren met niet de goede kromming voor dit doel en sjieke namen als Pinlock of Chopin  (: 

De methode van het lijmen tegen de buitenkant heb ik besloten aan te houden omdat de krassen vooral frontaal optreden. Daarom kan ik nu in plaats van een heel nieuw vizier te knippen volstaan met een  nieuw voorzetplaatje. Daarvoor is maar 1/3 van het materiaal nodig!