Velodrome tijdrijden

Toen ik Ymte sprak bij de Afsluitrace vertelde hij dat er vaak nog maar weinig wedstrijddeelnemers aan evenementen mee doen. Die informatie bleef hangen en toen ik zag dat de z.g.n. 'Wintertraining' in het Hoofdstedelijke Velodrome van Sloten georganiseerd was met maar 7 deelnemers begon zich een idee te vormen.
Ik plachtte daar nog wel eens te gaan kijken in de tijd dat collega blogger Pjotr daar zijn rondjes zoefde. Ook heb ik daar de gevaren van gezien toen ik tijdens een Cyclevision van het Slotencircuit weer naar binnen liep.
Waar een ravage van mensenlichamen vermengd met fietsen zich pijnlijk uit elkaar probeerde te ontwarren. Als gevolg van een valpartij!
Dat zou ik met mijn vervangen heup dus alleen met de bescherming van de C-Alleweder nog eens durven te gaan doen op mijn vierenvijftigste!


Komt bij dat ik ook geen NVHPV-lid meer ben dus heb ik eerst speciale toestemming gevraagd aan de organisatie en -bij uitzondering- gehad van de tijdwaarnemer.
Zo gezegd zo ingeschreven en uiteindelijk kwamen er wel 17 deelnemers!
Ik had de Limit voorbereid door de snelste banden te monteren die ik heb, Durano achter en de Trykers voor. Ook de voetengaten heb ik dichtgemaakt door er PVC-lamellen (van de vuilnis) in te leggen en van de onderkant met brede tape vast te plakken tegen de bodem. Verder dubbele wieldoekjes op de voorwielen.

Mijn route naar het circuit liep, ondanks de gevaren met hardlopers en ander (voet)volk, door het Vondelpark. Waar ik me voor een tegenslag gesteld zag. De kettingspanner van de achterste ketting kwam toch nog (weer eens) los omdat het kunststof haakje voor de verbinding met het elastiek dat ik gekozen had uiteindelijk te zwak bleek.
Ik repareerde het provisorisch met een vuilniszakkensluiter en haastte me daarna.
Om op het binnencircuit te geraken deed ik een beroep op medewerkers van het Velodrome, me welbewust van mijn gastrol bij de NVHPV. Zij openden de zijdeur en bedienden de hydraulische lift en elektrische takel waarmee een deel van de tribune omhoog gescharnierd kan worden. Dat had ik eerder gezien (-;

Dat gold ook voor de aanwezige ligfietsers en tijdwaarnemer Geert, Arnold Ligtvoet van Raptobike en niemand minder dan Ellen van Vugt! Naamgenoot Jochem Leemans op een Raptobike (:

Ellen reed met Hans Wessels op een rug aan rug tandem, dezelfde waarvan de foto nog wel eens op Ligfiets.net prijkt. Ze gaven me tijdens de eerste tijdmetingsronden nog even de indruk dat ik ze kon bijhouden. Maar dat bleek puur strategie.
Waarschijnlijk reden ze expres langzamer om in de langzaamste ploeg terecht te komen, de 'Runners-up'.
Waarna ze me er daarna alsnog met gemak uitreden :-) Net als iedereen trouwens behalve de kinderen onder de tien...Maar daarvan zou ik waarschijnlijk weer verliezen met een tekenwedstrijd.

Mijn snelste ronde was dan ook maar 39 km/u tegen bijvoorbeeld Arnold wel 49 ONGESTROOMLIJND!



Ymte Sijbrandij kwam pas later binnen met de kids en behaalde natuurlijk weer de cup met zijn DFxl. Wat een prachtig ding toch en hij vertelde dat de mijne ook klaar staat (een DF). Die ga ik zaterdag ophalen.
Maar ook zijn kinderen deden mee en tienerzoon Pieter reed zelfs bij de Hazen!







Het was voor mij best een intense ervaring dit baanrijden met de oplopende houten vloeren.
Het vroeg veel stuurkracht dit door de mij veranderde stuurverhoudingen te beheersen. In de bochten maar ook om mijn baan onder de rode lijn aan te houden rechtuit want een velomobiel staat het liefst op een vlak oppervlak.
Ik kon geen snelheid genoeg maken om de jongste deelnemers volgens de regels rechts boven in de baan in te halen. De Limit dreigde daarbij  te kantelen wat Arnold al voor de wedstrijd door had en er op aandrong dat ik een helm zou dragen. Die had ik gelukkig meegenomen.
Wat ik dus deed was links inhalen over de vlakke vloer om niet het risico te nemen over een rijdend kind heen te kantelen. Liever diskwalificatie dan een valpartij veroorzaken!
Door de ontkoppelde remmen kon ik op het vlakke met alleen remmen van het binnenste wiel zelfs daar de midpuntvliedende kracht onderdrukken. Omdat alles op deze manier wél goed ging bleef de stemming gelukkig gemoedelijk. Ondanks het feitelijk overtreden van de regels.
Het enige alternatief met gekoppelde 'standaard' remmen zou geweest zijn achter de kinderen te blijven hangen. Terwijl ik juist gekomen was om in mijn korte zeemleren broek en singlet me een droge keel te trappen...en dat lukte nu goed (-:
 Goed ook dat ik niet meer verzet had want het was allemaal al spannend genoeg. Vooral toen aan het eind van de race een meter of vijf voor mij een jochie ten val kwam in de bocht. Ik zag zijn voorwiel naar beneden wegglijden waarschijnlijk vanwege onvoldoende snelheid.
Om de mensen bij de tijdwaarneming te alarmeren stopte ik links en gebaarde. Daarop begonnen mensen hard te lopen zijn richting op.

Hij kwam er met schaafwonden van af en liep enige tijd beroerd en pijnlijk. De spuitbus met ontsmettingsmiddel van zijn vader op de schaafplek deed hem in huilen uitbarsten. Ik probeerde hem af te leiden met complimenteren dat ik hem nauwelijks bij had kunnen houden!
Het was verder allemaal erg gezellig en het bleek ook nog dat Geert Arends in een elektrische auto was gekomen. Net als Theo van VM.nl en Wim Schermer dus weer iemand bij de Ligfietsvereniging waarvan ik weet dat hij de planeet een warm hart toe draagt.

Deze zou, als ik hem er aan herinnerde, proberen mij weer volledig NVHPV-lid te maken waarbij ik de 'volle mep' contributie betaal maar dan wel Ligfiets& krijg toegemaild als PDF bestand !