Ma tussen 3 wielen

Het zou voor de hand liggen je moeder een plant of een bos bloemen te geven op Moederdag als werknemer van Flora-Holland Aalsmeer. Maar waarschijnlijk uit commerciële overwegingen krijgen we juist in die week geen enkel bloemstuk mee naar huis.

Ook helemaal niet nodig want die heeft ze genoeg in de tuin staan. En ze is net als ik met veel meer bezig dan alleen maar bloemen.

Er zijn twee cavia's heengegaan op natuurlijke wijze (beertjes) die ze graag vervangen zou door andere. Deze zet ze graag in als biologische grasmaaimachines om moeilijk bereikbaar gras bij te houden. Maar ik vermoed dat de advertentie die ik vandaag bij haar opgesteld heb vast wel wat gaat opleveren.
De eerste borstelcavia  'Pistoletje' (door mij zo genoemd vanwege zijn punkhaar) was wél van mij afkomstig.




Maar er is mij alles aan gelegen haar driewieler te personaliseren. Zo heb ik -net als met haar hometrainer- de cranks verkort met opschroefblokjes. Deze komen nog wel eens los zo bleek het dus heb ik die extra vastgezet met slangenklemmen.  Dan komt de achteruitkijkspiegel van een scooter waarop ik in een zondig verleden gereden heb .

Voor vandaag Moederdag stond een niet prettig klusje op het programma omdat de ketting is gesmeerd met een bijzonder consistent maar reuze vuil geworden soort kettingsmeer: vervanging van het 17 tands Nexus-7 tandwiel voor éen met 23 tanden. Die ik ooit op mijn roemruchte bankdrukfiets gebruikt heb. Maar het is gelukt. Gelukkig bezit mijn moeder een groot assortiment poetsdoeken en zelfs garagezeep in de schuur ;-)
Ook al niet fijn om te doen omdat ik in het algemeen geen fan ben van versnellingsnaven.


En de N-7 heeft dan ook nog eens geen 1:1 verhouding!
Dus kent nogal wat transmissieverlies en doet vaak niet helemaal precies wat je wil met stappen zoals je ze niet zelf gekozen zou hebben...
Maar eerlijk gezegd denk ik dat het onder alle omstandigheden kunnen schakelen voor mijn moeder voorlopig het belangrijkste is.
Ze is linkshandig en daardoor duwt ze al gauw de fiets te veel naar rechts. Ook schrikt ze nogal terug van het krappe Wormerpad waar we over gegaan zijn als er tegenliggers aankomen. Ik begeleid haar dan op haar oude damesfiets want ben met de roeifiets gekomen. Ze eindigt dan nog wel eens in het gras en dan is het prettig om die extra 30% terug te kunnen schakelen. Door het grotere achtertandwiel en vanuit stilstand.

Zo heb ik als 'aangepast vervoer' een rechtop damesfiets voor onze bijzonder korte uitjes bij mooi weer. Zij een hoge driewieler waarmee je niet te dicht bij de slootkant komen moet met cavia-aandrijving ;-)