Over snacks en sneks

Het ontbijt en de werkochtend draait bij mij hoofdzakelijk op brood. Zelfs tijdens het werk duurt de pauze me vaak net even te lang (8:45u) en stop ik vast een hap in mijn mond op de verdeeltrekker.
Na de laatste fietsrit huiswaarts lust ik vaak wel iets hartigs in de vorm van frites. Maar ik vind het eigenlijk zonde van de tijd en het geld om daar voor te stoppen bij een snackbar. Bovendien strooien ze er vaak veel te veel zout op!

Ik was dan ook een avond blij verrast toen ik bij een uitzending van Kassa een test op de Albert Cuypmarkt zag worden uitgevoerd tussen 'culinair ervaren' proevers. Die bleken niet eens een bord patat uit de z.g.n. 'airfryer' van een gefrituurd portie te kunnen onderscheiden!

Dus ik bestudeerde er wat  recensies over op de laptop, bekeek wat presentaties op Youtube en las wat testen van die dingen door de Consumentenbond. Gerechten kunnen zo met wel 80% minder vet worden bereid!
Ik kocht een 2dehands Phillips die heel makkelijk te reinigen is voor de helft van de nieuwwaarde en ben daar heel tevreden over! In tien minuten heb ik zonder het toevoegen van frituurvet of olie patat met snacks als vissticks of bitterballen. Gewoon thuis!

Omdat het toestel bij mij op groene energie gevoed wordt bespaar ik zo niet alleen geld (kosten +/- € 1,00 p. kg) maar eet ik nog ten bate van de planeet ook ;-)


Gelukkig houdt ThysID zelf niet zo dogmatisch vast aan een bestaand product als de kopers van de fietsen dit doen.
Dat zie je bijvoorbeeld aan het steeds wat anders uitvoeren van de nylon snek.
Zaten er in de bergsnek van de 222 die ik kocht van Jacques Chopinet nog sleuven en schroefdraad voor de bevestiging, deze zijn bij de tegenwoordige uitvoering vervangen voor een strak op maat van het sperlager gedraaide passing en zelftappende schroeven



De snek moet nu echt met de nodige kracht aangebracht worden maar is daarna door de gewicht uitsparende boringen met een priem of kleine schroevendraaier als hefboom nog voor de schroefgaten te draaien. Bovendien is er voorzien in vijf reserve schroefgaten.

Ik had al gezien dat er tegenwoordig door Derk een druppelvormige uitsparing gebruikt wordt voor het
inhangen van een dyneema-knoop. Maar voor gasten als Raketfiets en ik met kortere benen heeft hij aan de tegenoverliggende kant wat mij betreft nog iets veel mooiers gemaakt!

Eén van de 5 bevestigingsgaten van het blokkeertandwieltje heeft schroefdraad gekregen. Daar huist nu een 'koploos' m4 inbusboutje in. Met de uitsparing in de snek hierachter kun je een lus in het koord (d.m.v. een paalsteek) kwijt wat voorkomt dat je ooit het nylon beschadigen kunt. Ook al breng je wat langer elastiek aan om tot de laatste centimeter af te wikkelen (superhoog verzet).
Dit voorkomt wat me eerder gebeurde bij hard rijden met de bergsnek.

De kracht wordt zo via het tandwiel en de vier schroeven nu over het hele snekuiteinde verdeeld.

Omdat ik nog steeds (bij gebrek aan profiel-arme brede 26" band) met een 32 mm band rond rij is die bevestiging bij een snelle afdaling van de Amsterdamse brug en tijdens wedstrijdjes met wielrenners al mijn beperking geweest. Maar ook mijn redding van materiaalschade natuurlijk. 

Nieuwe snek en achterwiel

De door mij al geruime tijd in gebruik zijnde aluminium CVT-snek met dyneema doet het op zich nog prima. En het dyneema loopt er nooit zomaar van af. Maar het sperlager heeft al verscheidene keren vast gezeten. Met WD-40 kreeg ik het wel weer los maar bij het terughalen komt er een irritant geluid uit. Ik heb nog een tijdje gedacht dat dat door het geluid-doorgevende metaal eenvoudigweg versterkt werd en met een kunststof snek gedempt. Maar ik weet inmiddels dat het echt het freewiel met het sperlager zelf is.

Nu zou ik aan Derk kunnen vragen die snek voor mij op een ander wiel te zetten (dat lukt mij namelijk niet zelf) want een ander wiel daarvoor heb ik wel. Maar door de wat kleinere kunststof snek (de 175 mm) eens te proberen los ik een aantal nadelen van de alu uitvoering misschien in één keer op: een langere levensduur van het dyneema, een lichtere snek en een reserve wiel (die met CVT-snek) om naar terug te keren, om welke reden dan ook. Dus heb ik die besteld bij hem.

Bij de zaken waar ik minder tevreden over was aan de 222 hoort de smalle aerovelg.


Waar ik niet dan met bandenlichters en zonder beschadigingen aan de hieldraad een buitenband op- of af kreeg. Daar heb ik dan ook de slijptol in gezet (zie foto).
Als nieuwe velg heb ik weer een 25 mm exemplaar van Theo gebruikt. Vooral gelet op het makkelijk kunnen wisselen van de achterband en het feit dat ik met een bredere band wil gaan rijden. Voor het comfort en het bereiken van een hoger verzet.




De spaken aan de kant van het sperlager kon ik niet uitnemen omdat ik dat niet weet te verwijderen. Ik heb ze daarom herbruikt in de goed bij de snek kleurende velg. Maar dan met een aangepast spaakpatroon, kruis over 1. Die heb ik dan op dat kruis om elkaar heen gedraaid wat er tamelijk bijzonder uit ziet. Maar daar schrik ik als bekend ook niet van terug :-)
Aan de linkerkant berekende ik de lengte voor (langere) x over 3 spaken. Ringetjes waren niet nodig dit keer, wat natuurlijk een lichter wiel oplevert.
Wel moest ik een richtstandaard uitdenken. Die maakte ik van Flamco-rail die ooit door mijn bovenbuurman (gepensioneerd CV-monteur) in de menie is gezet. Daar zitten sleuven in waardoor ik met een lange m8 bout en moeren de hoogte- en zijslagen er uit kon spaken.
Op de montage van het wiel in de roeier wil ik nog even wachten tot ik een mooi nieuw stukje dyneema gekocht heb.

Maar dit excentrische wiel is VEEL steviger geworden dan het centrische voor de Cheetah. Omdat de velg netjes in het midden van de naafflenzen staat!

Eerste Pinksterdag

Topdrukte op het werk maar gelukkig wel een tijd met veel feestdagen (-:
Met Raketfiets, de kogel uit Weesp heb ik eerder leuke ritjes gemaakt. En hij is momenteel al in bezit van 2 stuks model Thys 222 Revolver dus je kunt gerust spreken van een "nieuwe tevreden roetser". Daar wil ik dan best een zondagje mee gaan toeren door Noord-Holland.

Het is wel een graad of tien kouder geworden dan de afgelopen week en ook werden we af en toe geplaagd door enkele kortdurende regenplaagstootjes. Maar ik had een (ooit witte) windstopper bij me met capuchon dus die kwam goed van pas. En onzichtbaar een lange onderbroek.

Op het treinstation Weesp was ik als eerste maar de meesten kwamen precies op tijd. Behalve een tweede
roets Freddy Offinga op een gele Baron lowrider, niet aangekondigd Jules in een Strada en Elly in een Quest en  André Bakker met een erg fraaie aluminium Alleweder van eigen hand. Met een groot achterwiel, een zeer smalle staart en een kunststof neus die prachtig in de vorm van het aluminium past. En veel spitser, dus mooier uitgevoerd is dan die van de FAW. Hulde!

Raketfiets is een goede animator voor dit soort tripjes vind ik en speelde ook een goede verbindende factor.
Zodra ik hoorde wat zijn volgende trajectdoel was,  "Marken" bijvoorbeeld had ik nog wel eens de neiging daar als eerste aan te komen. Maar ik geloof niet dat dat kwaad bloed zette. Wel liet André uit Almere me eventjes zien dat hij met zijn eigenbouw velomobiel toch echt nog wel iets sneller kon :-)
Ik zou graag de track van de route die we gereden hebben weergeven maar het laten tekenen ervan door de Garmin is slechts ten dele gelukt. De 2dehands Vista die ik kocht via Marktplaats heeft namelijk een storing waarbij hij meent zich te moeten uitschakelen omdat "de externe voeding weggevallen is".


De wind in mijn oren kwam mijn hardhorendheid niet altijd ten goede. Zo meende ik dat mijn roetsende evenknie iets met zijn "touwtje" had. Hij legde daarop de fiets aan de kant en bleek te moeten urineren....
Hij had "pauze" gezegd, tja...Toch ben ik er van overtuigd dat een gehoorapparaat die storende bijgeluiden alleen nog maar zal versterken.


Toen ik bij de naar frituurvet walmende snacktent aan de voet van de Amsterdamse brug op de groep wachtte bleek dat hij het alsnog met een touwtje aan de stok gekregen had: "een aflopertje!". Maar dat kan hij ondertussen dus ook zelfstandig oplossen gelukkig!

Best een geslaagde fietstocht dus. Thuis om 14:30 uur. Alwaar ik me dankzij de ionisator al snel op het bloggen kan richten.

dubbele lakmoesproef

Gisteren ben ik, na het werk nog vanwege het mooie weer, naar muziekinstrumentenhandel Dijkman op de Rozengracht geweest Voor het kopen van een blokje vioolstrijkerswas. Kostte me €5,00.
Onderweg er naartoe echter kwam ik bij het uitrijden van de straat een tweetal fietsframes tegen bij de container. Daarbij een voorwiel met Sram trommelrem. Dit zou dus wel eens een dubbele remproef kunnen gaan worden!

Met name de Sram naaf werd aanvankelijk nogal een teleurstelling.
Ondanks de zeer degelijke remsegmenten bleef de boel namelijk tegen de ankerplaat aanlopen. Ook na het uitschuren van roest uit de trommel, WD-40 op de draaipunten leek niets te helpen. Ten slotte heb ik als 'wanhoopsoffensief' geprobeerd de segmenten over te zetten uit een (3 v.) achterwielnaaf.
Dan blijkt echter dat er alleen een (afneembaar, chapeau) borgveertje om het verbindingsasje van de halve manen op de ankerplaat zit. Maar de bedieningshevel is i.t.t. de SA helemaal niet uitneembaar want geklonken!
Door de bedieningshevel een kwart slag te draaien kan ik de remelementen wel van de achter- ankerplaat afkrijgen maar dat lukt me niet met de geoxideerde (gevonden) voorrem.
Dat met een schroevendraaier en WD-40 tóch proberen resulteert in iets wat je zelfs bij hedendaagse Sunrace SA niet zo snel zult zien: een verbogen ankerplaat. Deze worden bij Sram kennelijk gestanst i.p.v. gegoten!
Weg dus mijn bewijs voor de 'superioriteit' van de - voormalig- Duitse naven. Het is niet alles goud wat er blinkt.

Toch heb ik het grote voorwiel in een damesfiets gezet. Daar is het te groot voor maar na verwijdering van het spatbord kon ik het volgende filmpje schieten: Het wiel loopt na vastzetten zelfs niet maar aan (-:

Als je bedenkt dat het een 28" wiel en band zijn die bepaald stroef op het laminaat grijpt met een enorme hefboom naar de naaf kun je je voorstellen wat deze in een 20" voorwiel moet doen!


Jammer is wel dat de naven niet zonder meer toepasbaar zijn voor eenzijdige ophanging. Er zitten welleswaar vaste lagers in maar die zijn 26 mm dus daar kan geen 12 mm as doorheen.
Overigens zitten de voorstanders van schijfremmen ook niet stil. Ik kwam op Youtube het volgende filmpje tegen:



Maar een vrij lopend wiel heeft natuurlijk niet de kracht van een rijdende fiets met iemand er op. Bovendien zijn er schijven zónder kartels.
Afgezien van het gevaar op verwondingen vind ik het idee dat er in principe ieder moment straatvuil in mijn remsysteem kan slaan niet prettig. Enkele weken terug bijvoorbeeld fladderde er een plastic boodschappentas tegen de cassette van mijn Cheetah.
Ik zag dat gebeuren en stopte dus met trappen om te voorkomen dat de tas schade aan zou richten. Toch moest ik de ligger even op z'n zijstandaard zetten om de zak er achterwaarts trekkend uit te verwijderen (waarbij ik het achterwiel vrij liet komen van de grond).
Stel voor dat me dit overkomen was met een schijfrem.: Haast ondoenlijk om op tijd te remmen en te voorkomen dat de boel klem slaat en iets verbuigt. Natuurlijk is het ook niet veilig om zo maar overal in je ankers te vliegen.
Met een verbogen schijf kun je werkelijk niet verder rijden waar je bijvoorbeeld een V-brake na een gebroken spaak nog even los kunt haken (als de velg aanloopt).
Alleen met een trommelrem ben je helemaal zeker van je zaak en waarschijnlijk zul je de remsegmenten nooit opmaken!

Voor mij is de Sachs / Sram naaf (862 gram) de winnaar. Deze zit in een veel groter wiel en heeft nog niet eens de strijkstokhars-behandeling gehad. Maar ook geeft de remgreep van de roets al het sponzige gevoel. Alsof kabel of remgreep het ieder moment kunnen begeven. Met de min-of-meer standaard remgreep op de damesfiets voelt het remmen zekerder aan. Mogelijk doordat op de 222 een greepje zit met een kortere slag dan meestal wordt toegepast. 

Ma tussen 3 wielen

Het zou voor de hand liggen je moeder een plant of een bos bloemen te geven op Moederdag als werknemer van Flora-Holland Aalsmeer. Maar waarschijnlijk uit commerciële overwegingen krijgen we juist in die week geen enkel bloemstuk mee naar huis.

Ook helemaal niet nodig want die heeft ze genoeg in de tuin staan. En ze is net als ik met veel meer bezig dan alleen maar bloemen.

Er zijn twee cavia's heengegaan op natuurlijke wijze (beertjes) die ze graag vervangen zou door andere. Deze zet ze graag in als biologische grasmaaimachines om moeilijk bereikbaar gras bij te houden. Maar ik vermoed dat de advertentie die ik vandaag bij haar opgesteld heb vast wel wat gaat opleveren.
De eerste borstelcavia  'Pistoletje' (door mij zo genoemd vanwege zijn punkhaar) was wél van mij afkomstig.




Maar er is mij alles aan gelegen haar driewieler te personaliseren. Zo heb ik -net als met haar hometrainer- de cranks verkort met opschroefblokjes. Deze komen nog wel eens los zo bleek het dus heb ik die extra vastgezet met slangenklemmen.  Dan komt de achteruitkijkspiegel van een scooter waarop ik in een zondig verleden gereden heb .

Voor vandaag Moederdag stond een niet prettig klusje op het programma omdat de ketting is gesmeerd met een bijzonder consistent maar reuze vuil geworden soort kettingsmeer: vervanging van het 17 tands Nexus-7 tandwiel voor éen met 23 tanden. Die ik ooit op mijn roemruchte bankdrukfiets gebruikt heb. Maar het is gelukt. Gelukkig bezit mijn moeder een groot assortiment poetsdoeken en zelfs garagezeep in de schuur ;-)
Ook al niet fijn om te doen omdat ik in het algemeen geen fan ben van versnellingsnaven.


En de N-7 heeft dan ook nog eens geen 1:1 verhouding!
Dus kent nogal wat transmissieverlies en doet vaak niet helemaal precies wat je wil met stappen zoals je ze niet zelf gekozen zou hebben...
Maar eerlijk gezegd denk ik dat het onder alle omstandigheden kunnen schakelen voor mijn moeder voorlopig het belangrijkste is.
Ze is linkshandig en daardoor duwt ze al gauw de fiets te veel naar rechts. Ook schrikt ze nogal terug van het krappe Wormerpad waar we over gegaan zijn als er tegenliggers aankomen. Ik begeleid haar dan op haar oude damesfiets want ben met de roeifiets gekomen. Ze eindigt dan nog wel eens in het gras en dan is het prettig om die extra 30% terug te kunnen schakelen. Door het grotere achtertandwiel en vanuit stilstand.

Zo heb ik als 'aangepast vervoer' een rechtop damesfiets voor onze bijzonder korte uitjes bij mooi weer. Zij een hoge driewieler waarmee je niet te dicht bij de slootkant komen moet met cavia-aandrijving ;-) 

fietsvergelijk

Er zijn wat meer ligfietsbloggers nu die verschillende types ligfietsen gebruiken. Een vergelijking van de fietsen op verschillende criteria ervan lees je wat minder en dat heb ik ook nog niet echt gedaan.

Het lijkt voor de hand te liggen dat je meestal voor de snelste fiets kiest. Dat is bij mij echter precies omgekeerd, mijn velomobiel Limit gebruik ik het minst. Zoals al uit mijn vorige bericht blijkt is ze wat lastig op het werk te stallen. Maar graag voor een supermarkt laat ik haar ook liever niet staan. Omdat de snelheid rond de veertig uitkomt kan ik in het gunstigste geval, 's morgens als het nog rustig is op de weg wat snelheidswinst boeken. Maar op de terugweg ben ik die al weer kwijt door de veiligheidsmarge die ik in moet bouwen vanwege de andere weggebruikers.
Op een afstand van maar twintig kilometer van het werk zoals die van mij, met een randstedelijke infrastructuur vind ik meestal de optie open ligfiets het aantrekkelijkst. Tenzij het aanhoudend regent pak ik het meest de Optima Cheetah. Ik kan met de door mij verbeterd opgehangen radical banaantassen zelfs een helm met vizier kwijt. Over de twee trommelremmen (door mijn spaakactiviteiten) ben ik erg te spreken.
De Magura remblokjes kost(t)en bijna €5,00 PER STUK en verslijten snel.



Als het 's morgens nog droog is vormen de helm en een regenpak voor de terugweg een heel aardig alternatief voor de velomobiel. Het is vooral regen in je gezicht dat de beoordeling "daar jaag je een hond nog niet doorheen" oproept  Het vizier (met regenwisser) helpt daar goed tegen.
En die zijn natuurlijk, net als de hoofdlamp en achterlichtje aan de tas over het zadel ook toepasbaar op de roets en de Cryzbike.

Waarbij de roets met de RVS-boegspriet ook nog eens het voordeel heeft van een niet roestend aandrijfsysteem.Cryz- en roets gebruik ik meestal de laatste en kortste dagen van de week als afwisseling en stemmingsverbeteraar.

Hoewel er momenteel voor Hemelvaartsdag en Moederdag eigenlijk geen korte werkdagen meer zijn voor ons in de plantenbiz :) 

Voor bezoekjes aan de familie gebruik ik vaak de Amsterdamse en Schellingwoudebrug richtig N-Holland. Daarbij mag ik graag racefietsers bewijzen hoe snel ik een brug oprijd (!) met mijn voorwielaandrijver. De verklaring daarvoor weet ik eigenlijk niet en dat geef ik eerlijk toe. Maar ook Pjotr (Peter) constateerde dit al!

En dan is het niet zonder trots dat ik kan vermelden dat ik op GEEN van mijn fietsen gebruik maak van schijfremmen (die door de remblokjes steeds scherper worden). En ze toch goed remmen. Zoals de groep Queen ooit vermeldde dat er bij de opnamen van hun platen GEEN synthesizers gebruikt werden :)