Voor de lol naar Zutphen

Er zijn bloggers die zo goed schrijven dat ze je beïnvloeden waar je heen wilt fietsen. Zo iets presteerde Paul van Roekel (Mooi Geel). Bovendien zou ik daar Wim 'De roetsende' eens kunnen ontmoeten, de eveneens erg goede auteur van zijn blog en voorvechter van 'het vrije woord'.

Dat ben ik namelijk ook, al mag ik de burgerij graag wat provoceren met verwijzingen naar het derde rijk...
Zo kwam ik op camping 'de Adelaar' in Voorst uit. NIET vanwege het Duitse nationaal symbool maar gewoon omdat ik daar het dichtste bij het startpunt in een schuur overnachten kon.

En van daar uit bleek ik  de volgende ochtend al halverwege Zutphen achter een Strada en Wim op de Thys 209 himself aan naar het 'Volkshuis' op het Marktplein te kunnen fietsen in de rode Limit.
Daar zaten we dus al gauw met zijn negenen aan de koffie!
Hoewel een enkeling daar met zijn ligfiets 'zwaar model met kleine wielen' pas voor het eerst aan mee deed was deze grote opkomst toch kennelijk geen uitzondering in Gelderland. Paul van Roekel met zijn wervende teksten was er namelijk nog niet eens bij. Geveld door griep naar ik vernam.
Wim was jonger dan de voorstelling die ik me van hem gemaakt had door zijn wijze woorden. En een goede prater, wat me dan weer minder verbaasde :-) Maar ook herkende ik wel iemand van voorgaande evenementen. En Marc van zijn foto. Alleen niet zo handig mijnerzijds om als iemand zich voorstelt tijdens het horen van zijn naam nog zelf de zin af te maken. Omdat ik minder snel formuleer.
Neem daarbij mijn hardhorendheid en veel details ontgaan me (zonder gehoorapparaat dan toch). Het gerammel op de Durano 28 mm achter vlak daarvoor had hier ook niet echt een gunstige invloed op.
Toch kon ik de 'rode draad' van het verhaal wel oppakken. De laatste ontwikkelingen van de Velotilt werden besproken en de route bepaald. Die "met name voor de drie ligfietsers" -legde Wim uit, "zo gepland werd dat er met wind tegen wordt begonnen en met wind mee geëindigd..".
Met mijn 'Amsterdamse fietspraktijken'  had ik best bewondering voor de discipline van deze vrij grote groep. Met niet minder dan zes velomobielen. Netjes werd gewacht voor het rode stoplicht ook al betekende dat het even uiteenvallen van de ploeg.
Toen ik dan ook aanstalten maakte om nog door het oranje licht te rijden (als Republikein) werd dit met een vrijzinnig "Hé doen jullie dat in Amsterdam allemaal zó?!" onthaald (-:
Gelukkig heb ik de twee verschillende trommelremmen (70 mm links & 90 mm rechts) nog in die Heimat vrij strak weten af te stellen. En ging alsnog in de ankers.
We vertrokken om tien uur maar sommigen wilden na het eten van de heerlijke appeltaart (met nootjes) het niet te laat meer maken. Dus was ik om even na éen uur al weer op het Landgoed de Adelaar.
Onderweg vlak na vertrek uit Zutphen hadden we nog wat kortdurende regen maar al spoedig klaarde het helemaal op. Veel beter dan de weersvoorspellingen voor die zondag!
Dat bracht me er toe toch gelijk dezelfde dag nog mijn overnachtingsspullen op te rollen en luchtledig te drukken, Alles werd weer terug de Limit in gestouwd, inclusief de ongebruikte tent.
Terwijl ik wist dat ik dan in het donker pas zou aankomen....
Ik at voor de tweede maal in de snackbar in Garderen omdat de route van de Fietsersbond me daar mooi doorheen loodste, Het "Gardameer" zul je daar echter tevergeefs zoeken (sorry, dit was even voor de Amsterdammers).
Bij het uitrijden van de provincie Gelderland langs het water van het zuiden van Flevoland (bij Almere-Haven) vielen me twee dingen op. De ineens grote snelheid met de toch voornamelijk zijdelings invallende harde wind vanaf het open water. Dat genot viel me ook al op de heenrit ten deel. Met volle bepakking racefietsers er uit rijden -en achter me laten- laat me onderschrijven dat het 'zeil-effect' van velomobielen werkelijk bestaat.
Iets anders was dat de duisternis in begon te vallen. Zichtbaar was ik wel maar de huidige ledverlichting waar ik mee rij is te zwak om de weg voor me uit te verlichten. Dat zou me ook weinig, wel wat, geholpen hebben in de gevallen van wegversperringen en opengebroken asfalt langs de route her en der. Die zich zelden recht voor de velomobiel bevonden en waardoor een koplamp hooguit op de rood / witte afzettingshekjes reflecteert.

Gelukig had ik me daags tevoren nog net op tijd van een gave nieuwe aanwinst voorzien. De aanbieding van
een powerled compleet met accubatterij en lader
plus fietsstuur-bevestiging. Door verdraaiing van de lens kun je de bundel precies op maat stellen op wat je zien wilt. Zonder op verkeersborden of tegenliggers te mikken.
Omdat ik er nog geen goede bevestiging voor heb (op de vm) klemde ik hem over het achteruitkijkspiegeltje

En kwam zo zonder lekke banden of aanrijdingen weer veilig thuis :-)