Eerste trike-ritje...mislukt

Ik ben een echte Alleweder-rijder: Juist als het stormt en regent verkies ik het de weg op te gaan!

Zo ook vanmorgen, Zondag.

Proefzitten in de FAW hadden me, na provisorisch instappen met mijn afgelopen Maandag geopereerde heup, al aan het verstand gebracht dat het nog niet raadzaam is daar al mee te rijden.

De schoen wringt hem bij het optrekken van het rechterbeen met de ritssluiting...

Door m'n vouwfietsje in de fietstrainer te plaatsen wist ik óok dat ik vanuit een gestrekter houding beter pedaleren kan.

Ik besloot dan ook mijn JE-trike van de muur los te halen (die staat tegenwoordig in de hal met 2 dynema-koorden ad spaken naar schuin boven tegen omvallen).

Daar kan ik manueel m'n rechtervoet op leggen, net als in bed komen eigenlijk!

Pas toen ik de voordeur open deed, ovetuigd van mijn kunnen, zag ik waarom ik zo onrustig was deze ochtend: Het regende pijpestelen!

Daar bestaat echter regenkleding voor. Die ik na zoveel dagen niet gefietst te hebben er graag bij voor lief neem!

Een geslaagd proefritje langs de grofvuil containers kwam daar uit voort. Maakte me zó tevreden (wél kijken, niet betalen) dat ik eigenlijk wel zin had in iets meer dan een rondje Flevopark!

Ik pakte er de gele fietstassen bij en wist 1 kruk vast te haken in de achtervork. De steel ervan met m'n cijferslotje ad bagagedrager.

Omdat ik een kleiner achterwiel inbouwde is daar ruimte voor achter het scharnierpunt vd vork.

Zoals te zien op deze foto genomen op de pont naar Noord steekt die kruk sullig naar achteren uit. Zoals je nog wel n's vlaggestokken ziet bevestigd zijn.

De moeite hier iets reflecterends aan te hangen heb ik me bespaard...Wegkomen was mijn drijfveer!

Daar werd echter door andere sporters een 'stokje' voor gestoken!

Ik kwam oog in oog met een doorkruizende 'Dam-tot-Dam loop'. Net tijdens dit voor mij zo belangrijke trike-tochtje naar Purmerland op persoonlijke titel!

Maar mijn toorn droogde op als sneeuw vd zon toen ik daar (bij haar moeder) een jong punkmeisje zag staan voor de hekken. Alles wat eerlijk is komt terug, of dat vind ik tenminste een fijne gedachte om aan vast te houden.

Ik benaderde haar -wat minder flateuse- moeder met de vraag om de foto te nemen van mij op de trike.

Als mijn opzet geslaagd was zouden jullie haar dochter naast mij op de foto kunnen zien. Die steelse blik en daar gaat Mick...

Dat we gelijk een leuk contact hadden is me wel toevertrouwd. Maar bij de aanblik van het beugeltje over haar (al mooi rechtstaande) tanden verraadde ik - in alle eerlijkheid- mijn snode plannen. En nam zij zélf de camera in handen...Zodoende.

Bij de dijk van Tuindorp-Oostzaan strandde mijn tweede poging naar het Noorden door te rijden. En daar slechts een baanwerker in fluorhemd. Die ik al van verre besloot niet om een doorgang te gaan verzoeken.

Ik doe dat 'werk' sinds kort ook zelf af en toe maar smeekbedes heb ik onlangs in het Lukas-Andreas ziekenhuis al genoeg moeten houden.

Om zulke simpele zaken als de gordijnen s'nachts dicht te krijgen bijvoorbeeld, met het raam op een kier svp. Of een extra deken want temperatuur en frisse lucht zijn nu eenmaal 2 verschillende dingen...No me digas!

Met de foto's op zak aanvaardde ik de terugtocht. Want de ontvangst in Purmerland door een (ex-)verpleegkundige A, mijn moeder, zou toch wel n's tegen kunnen vallen...

Na het gewaarworden van mijn stoutmoedig initiatief minder dan een week na de operatie (fietsen staat 6 weken voor).

Maar een prettig uitje was het wel!