Dom foutje mijnerzijds

Vanmorgen stond een ritje naar Vianen op het programma. Om mijn gereedschapsassortiment uit te breiden met een traditionele spijkertrekker. Maar dan een 2dehands voor € 25,-
Bij aanvang van de tocht bleek gelijk dat er iets niet in de haak was en dat was het ook niet )-:
Geen lekke band of slepende rem maar ik ben gisteren te kort door de bocht geweest met de bevestiging van het "wieldopje"...

Ik heb kennelijk te veel naar de clipjes van het losmaken van een wiel met wielkap van Daniél Fenn gekeken. En dan ook nog eens een keer niet goed opgelet.
Door iets aan de asbout vast te zetten fixeerde ik iets dat met het wiel mee zou moeten draaien!
Dit is het resultaat:

Gelukkig kon ik langs het A-Rijnkanaal met mijn multitool het kapje verwijderen en het boutje terug zetten zoals het zat. Het lexan bleef goed op z'n plaats door de hoepel en de spaakhaakjes gelukkig. Goed dat ik dat toch maar besloot toe te voegen gisteren in ieder geval!
Het weer was wat druilerig dus ik had al snel de Mask op. Het viel me weer op dat de Bright-Sight Roller niet gelijk optimaal presteerde. Daarvoor is het -paradoxaal genoeg- eerst nodig dat het rolletje wat doorweekt raakt. Maar dat was al weer vrij snel het geval natuurlijk.
Het was op de heenweg maar 6 graden en de combinatie hiervan met de regen veroorzaakte wat condens op het dunne vizier. Ook dat kon ik wel wegboenen met de rollertjes gelukkig en monterde me weer wat op.
Ondanks de slechte start en er een pont in mijn track bleek te zitten was ik toch op tijd op de afspraak.
Ik ga de voorgevel van mijn huurwoning isoleren en heb een pallet gevonden met bruikbare planken hiervoor. Maar die zitten deels getimmerd, zodoende.
Hoewel de situatie zoals op de foto ruim honderd kilometer gehouden heeft nu zou ik de wielplaat toch nog steeds graag ook in het midden vastzetten. Of dat me gaat lukken met één boutje weet ik niet maar een ring of dop lijkt me verder nog steeds een goed idee...

Maar dan wel vastgemaakt aan de naaf en niet aan de as!

Lexan wieldeksel

Ik ben in de loop van de jaren nu al zoveel wieldoekjes kwijtgeraakt van mijn velomobielen dat het me de lust ontnomen heeft er wéér een te fabriceren...
De laatsten die ik maakte zijn met een hoepel van 2 mm koolstoffiber en leken een goed alternatief voor die van -breekbaar- 3 mm glasfiber. Maar die kan ik slechts in een lengte van 1 meter kopen en blijken toch ook heel kwetsbaar.
Ik heb daarom eens iets anders geprobeerd.

Ooit dacht ik veel te kunnen doen met dun lexan (polycarbonaat) idd vorm van vizieren. Daarom kocht ik een grote plaat van 0,75 mm. Door de geringe dikte blijken die echter nogal snel te condenseren als je ze in de buurt van je gezicht monteert.  Omdat de koudere rijwind, zeker in combinatie met regen de binnenkant snel laat afkoelen. Wel heb ik er bijvoorbeeld een transparante afsluiting voor de onderkant van de Limit van geknipt. Zodat je de kettingloop kunt inspecteren zonder iets open te maken.
Ik kwam het idee tegen van een Alleweder eigenaar die in navolging van Bart Verhees aluminium wielkappen had gemaakt. Zou me dat ook niet met lexan lukken?

Ik tekende met viltstift een cirkel tegen de binnenkant van een 406 velg en boorde met een gatenzaag een uitsparing voor de uitstulping op de naaf. Ook toen nog was de feitelijke vorm die ik nodig had net iets meer kegelvormig dan plat. Daarom een radiale knip en overlapping in de goede vorm. Vastgezet met ductape aan beide zijden.






Dat bleek me nog steeds wat slap dus was ik niet overtuigd deze niet opnieuw te gaan verliezen hangende aan alleen de wieldoekhaakjes.

Maar nu ik van de bodem van een vitamine potje een 'sluitdop' af sleep en aan de as vast boutte voel ik me daar minder bezorgd over.
Rest nog een leuk kleurtje van het geheel...Een reflecterend wieldoekje van een 'pech onderweg' vestje misschien? Morgen weer een dag,

Maar de stroomlijn is nu ten minste hersteld en zijwind zal ook niet zo gauw vat meer op me krijgen!

(Zie volgend blogbericht)