Stoelslijtage en herstel DF

Tja, die zijdelingse speling van het stoeltje van de DF. Ik dacht "het zal er wel bij horen", uiteindelijk zitten er ook nogal wat aluminiumdelen gebout tussen het opponeerbare zitdeel en de carbon wielkast waar hij uiteindelijk op rust... 

Tot mijn oog viel op de verontrustende hoeveelheid 'grijs poeder' die zich had vergaard bij de ophanging van de achtervork precies onder de bevestigingsplaat van het alu mecanodeel.

Kennelijk heeft dit deel meebewogen met het stoeltje en zo de achterliggende epoxy en carbon verpulverd!

uitgevreten plek, flinterdun!

Zoals te zien is er een flinke hoeveelheid van het achterliggende composiet weggesleten. Mijn indruk is dat de plaat nooit vastgelijmd is geweest aan de fiets zelf.
Bovendien is het m5 boutje links boven onbruikbaar geworden doordat het rond draait in de driehoekige metalen contra-constructie (in de wielkast bij het achterwiel).
Deze moest ik met een punttangetje vasthouden om het moertje er af te krijgen daardoor. Omdat nu verder toch onbruikbaar voor de bevestiging van wat dan ook heb ik die er uit laten vallen (de zwaartekracht haar werk laten doen).
Alles (ook onbeschadigde delen) daarna gevlakt met de slijpmachine en  gaten  dichtgeprut met kneedbaar epoxy.

                                     Herstel en verlijming

Frank van InterCityBike die bij de aflevering van DF 130 dienst deed vertelde me dat duurzame verlijming van epoxy met aluminium wel mogelijk is. Maar dan moet je eerst de oxydelaag er af schuren en gelijk de hars aanbrengen volgens hem.
Daar heb ik me dus aan vastgeklampt en de afstand van de m5 boutjes gelijk verder uit elkaar gekozen. Door die van linksboven zelfs in de rand van de 'hoedenplank' uit laten komen met toevoeging van een aluminiumdeeltje.

Maar eerst moest ik voorkomen dat de resterende boutjes samen met het contradeel bij het achterwiel naar binnen zouden schuiven en zo te kort zouden worden om nog te bereiken voor de moeren. Dat deed ik met dunvloeibare secondenlijm.
Omdat de rand van de 'hoedenplank' behalve tegen het naar voren schuiven van voorwerpen natuurlijk ook voor versterking van de carrosserie zorgt heb ik die gelijk in de herstelreparatie betrokken door er horizontaal unidirectioneel (2,5 cm) band overheen te lamineren. Dat eindigt onder de plaat omdat het tamelijk stug is.
Door het gaatje voor de m5 bout zou de rand anders kunnen verzwakken.
Voordeel van de 'plankbevestiging' is dat ik het moertje (en sluitringetje uiteraard) veel beter kan bereiken dan vanuit de wielkast!
Verder heb ik 2 stroken 5 cm breed kruislinks geweefd reparatieband gebruikt,  één horizontaal en één verticaal.

Het aanmaken van de mengsels hars deed ik in diverse kleine hoeveelheden met 2 ml injektiespuitjes. De afweging met een grammenweger vind ik hiervoor te grof.
Hoewel ik goede ervaringen heb met peel-ply besloot ik alleen stukjes paclanfolie te gebruiken om het e.e.a. aan overtollige hars en lucht er uit te drukken. Een groot deel van het weefsel is namelijk toch achter (en door) de plaat al afgedekt.
De folie over alles wat er onder vandaan komt zorgt dat je kunt aanduwen met je blote vingers en houdt de damp tijdens het uitharden ten minste een beetje tegen. Omdat ik het in de woning deed.

Wel gebruikte ik rubber handschoentjes voor de aanmaak van drie proppen  Bison-kneedepoxy als extra versterking. Twee tegen de zijkanten onder en een om het 'zwevende' deel van de mecanoplaat boven-achter met de weglopende wielkast te verbinden (na die allereerst geschuurd te hebben).

Het alles lijkt nu ongekend goed vast te zitten en de eerste ritten verliepen dan ook uitstekend!