Pinksteren in Zutphen

Doesburg (Ruud DF-xl

Een gezellige groep ligfietsers (niet te groot en niet te klein) van diverse pluimage heb ik eerder in Zutphen ontmoet. Ook houden Wim de roetsende / Qxs en Paul van Roekel me aardig op de hoogte van hun belevenissen als bloggers. Feitelijk organisator van de LOL route is (dit keer) echter Casper.
De eerste keer ging ik daarheen met de Limit maar ik wilde er nu geen race van maken dus koos ik voor de 222 met Eigenbouw boegspriet.
Ook kamperen wou ik liever niet omdat je dan meestal om 's morgens al je boeltje weer mee moet zeulen terwijl de tocht dan nog verreden moet worden. Omdat Wim H. en ik elkaar al wat langer kennen zo langzamerhand besloot ik hem schriftelijk te vragen of ik niet een nacht bij hem op de boerderij kon doorbrengen. Daar reageerde hij gelukkig bevestigend op.

Wim en zijn vrouw hebben tal van dieren maar sinds kort heb ik daar -voor een Amsterdammer- ook een slag van mee gekregen. Naast twee cavia's die de hele tuin afgrazen (met schuil- / voederplaats in de aanbouw van mijn schuur) kreeg ik vrijdag ook de zorg over een vleugellamme halsbandparkiet...
Waardoor een werkelijk uitgebreide voorbereiding van de tocht naar Gelderland er wat bij in schoot.

Ondanks het prachtige weer zaterdag was ik dan ook niet zo content dat de revolver-schakelkabel brak. Want ik had geen reserve bij me. En ik zat nog in Flevoland langs het water, even voorbij Almere-Haven.
Door handmatig te ontgrendelen kon ik toch een acceptabel verzet vinden om de honderd kilometer Voorst voort te zetten.





Dat maakt het optrekken vanuit stilstand wel zwaar en dus kocht ik in een supermarkt in Nijkerk haring met uitjes en volkorenbroodjes voor de eiwitten (voor de stikstofbalans) en Fairtrade chocolade voor de snelle koolhydraten.

Een nieuwe schakelkabel vond ik op de fietsenafdeling van de Karwij van het stadje. De kabel inzetten deed
ik pas in Voorst bij Wim. Die ook wat olie voor me had voor het invetten ervan.

 Ik word hartelijk ontvangen door zowel de menselijke als dierlijke bewoners van de uit meerdere delen bestaande historische boerderij. En slaap goed op de stretcher en in mijn meegebrachte slaapzak.

De volgende ochtend kwam Ed Wim en mij afhalen voor de tocht. Ook hij reed de tocht met een open tweewieler, een hoge Gaucho.
We kwamen aan bij het Volkshuis in het centrum van Zuthpen toen het al redelijk vol stond met velomobielen en ligfietsen. Van die laatste zie je natuurlijk minder op de foto's maar het waren er toch nog wel zes tegen tien velomobielen. Een goed overzicht van de fietsen geeft Wim H. in zijn bericht.

Het klimmend vermogen van vooral de nieuwe Quatro Velo's van Jules en Elly werd op de Posbank goed op de proef gesteld. Elly zag er wat verhit uit na een van de beklimmingen maar beiden  haalden me in de afdaling natuurlijk met een flinke gang in!

Mijn stalen 222 met de rechthoekige RVS spriet weegt aanmerkelijk meer dan een Thys 209 dus ik moest behoorlijk terugschakelen met het koord terug de snek op bij de beklimmingen (hoewel ik de banaantassen natuurlijk fijn nog even in Voorst had ondergebracht ;-)

Omdat ik gewend ben te roeien in een zwaar verzet ging het bij een afdaling fout en trok ik de lus los die om het speciaal door Derk voor mij gemaakt m4 inbusboutje zat. En moest ik dus als derde niet reguliere LOL-rijder de ploeg even laten wachten...
Maar goed, kun je voorstellen hoe dit met een tocht van 40 mannen en vrouwen toe moet gaan!





Ik heb hier (daarvoor) Ruud nog even gekiekt die zijn Go One voorband lek reed. Maar hij heeft dan weer wel al het vak rechts onder boven de ketting afgesloten met een afneembaar materiaal (op klittenband basis), erg netjes!
 Aan een inwendige kettingkast voor de DF ben ik nog niet eens begonnen...



 
In het prachtige antieke centrum van Doesburg (bovenste foto) gesmuld van de heerlijke appeltaart met koffie die direct weer energie gaf. 

Maar na de honderdtachtig kilometer die ik binnen een etmaal verreden had voelde ik nu toch echt wel een serieuze vermoeidheid en licht opspelende rechterknie. Dat deed me besluiten goed de aanwijzingen te onthouden van Wim om het opvallend dicht bij zijn woning gelegen treinstation te bereiken.
Vanuit Amersfoort reden er door werkzaamheden geen treinen door richting Amsterdam. Waardoor ik over Utrecht terug moest.

Maar het is toch een prachtige tocht geworden!