De Hoop heeft vleugels

Toen ik tevreden met mijn nieuwe tweedehands boiler op de bagagedrager van de 222 terug naar Amsterdam Oost liep had ik toch ook mijn zorgen. Een gebroken flensplaat, hoe moest ik dit nu weer oplossen? En dat met twee weken van de jaarlijkse roeifietstocht (dit keer in Almere) in zicht...

De plaat dikker kiezen dan zelfs Thys ID zelf fabriceert? Van roestvrij staal fabriceren net als mijn boegspriet zodat de materialen dezelfde eigenschappen zouden gaan krijgen? Voor mijn gevoel is dat beter, maar iets als elektrisch potentiaalverschil (zoals tussen koper en zink bijvoorbeeld) bestaat er niet tussen de staalsoorten bij mijn weten.
Komt bij dat het boren in RVS nog moeilijker is dan in 'gewoon' staal het al is. Terwijl bijvoorbeeld messen van Inox minder hard zijn dan die van messenstaal. Dus wie zegt dat roestvast staal als flensplaat sterker zal wezen?
Het is algemeen bekend dat door de ingebrachte hitte bij het lassen in een metaal een verstoring in het molecuulrooster ontstaat wat tot zwakke plekken leidt. Dat zorgt bijvoorbeeld voor het breken van de  aluminium 'kapstok' gelaste stoelophangingen en andere buisverbindingen in de velomobielen van met name Velomobiel.nl.

Daarom was ik na het afnemen van wat er nog vast zat aan boegspriet van mijn roeifiets dan ook (blij) verrast dat het niet de bovenlas was geweest. Maar met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid éen van de 22 mm Thys boringen in de flensplaat die ik -om tijd te besparen- van een versleten boegspriet af geslepen had en te dicht op de las terecht was gekomen.
Waarschijnlijk is dat het er een geweest afkomstig van een ovalen buis met een hoogte van 60 i.p.v. mijn 50x30x2 mm gebruikte RVS profiel.
Of de plaats is door firma de Hoop niet helemaal 'lekker' gekozen.
Maar door de kwaliteit van hun lassen of verzwakking van de verbindingsplaat daardoor was het in elk geval niet gekomen bleek zondag. Reden tot gematigd optimisme.

Maar er moest nog een hoop gebeuren.
Omdat de RVS spriet ook na bijna 10.000 kilometer roetsen nog geen merkbare speling vertoont heb ik de gebroken plaat met een kleine handslijper op de lassen losgesneden (foto) en de spriet voor hergebruik gereed gemaakt.
Evenals een gebruikte flensplaat uit materiaal van een werkplaatsopruiming (voor versleten ovalen staal heb ook ik geen betere bestemming meer). In deze zaten bij uitzondering geen centrale uitsparingsgaten.

Uit angst voor een herhaling van een breuk om dezelfde reden heb ik die 15 mm proberen te boren i.p.v. 22. Maar dit bleek nog te ambitieus voor mijn handboormachine en de boor. Dus zijn het drie gaten van 12 geworden. Die ik met een decoupeerzaag, handijzerzaag en zelfs de haakse slijper op hun beurt weer te lijf ben gegaan tot een onooglijke sleuf.
Zoals te zien ziet het er NIET uit :-)

Maar belangrijker is dat het een eind van de laskanten is af gebleven omdat het straks toch volledig aan het zicht onttrokken zal zijn.


Ten slotte en anders dan de andere keer heb ik zelf de plaat kunnen hechten aan de boeg op iedere hoek van de rechthoekige buis. Met de Nichroma elektroden van oud-metaalwerker / collega Ed.
Die zijn aan de dikke kant voor wat ik kan lassen met mijn lichte inverter maar over de boeg spetteren deed het niet. Wat met de lastrafo zeker gebeurd zou zijn en de lagers bepaald niet prettig zouden vinden!
Het hechten deed ik op woensdag, mijn vrije dag, waarna ik bij firma de Hoop kon wachten op het aflassen met TIG-apparatuur.

Wat er weer gelikt uitziet zoals ik dat van hen gewend ben en door mijn voorbereiding met zwei- en winkelhaak binnen een kwartier uitgevoerd kon worden. Voor €12,10 geweldig!

De roeifiets is weer pico bello!