Slank zijn bespaart niet alleen veel geld uit in de gezondheidszorg. Je hoeft daardoor ook minder te investeren in ultra lichte fietsonderdelen. En daar doe ik dan ook genoegzaam mijn voordeel mee ;-)Schijfremmen zijn welleswaar een stuk goedkoper geworden, de remblokjes worden en masse aangeboden op het internet. Maar het maakt ook het gebruik van een speciale vork ervoor noodzakelijk en ik heb 'gevoelsmatig' altijd weerstand gevoeld bij dat blingbling-systeem.
Het vrijdagbericht van 15 april duidt dit gevoel concreet: het is gevaarlijk! Maken van een fiets een soort potentiële gehaktmolen.
Met het verbod op schijfremmen na deze afschuwelijke verminkingen in de wedstrijdreglementen ligt het UCI op veiligheidsgebied mijlenver voor op de NVHPV bij de races!
Omdat ik -evenals Jan- nogal eens wieltjes spaak heb ik me eveneens afgevraagd of ik mezelf niet een universele Tacx wielrichter cadeau zou doen. Inkoop van de gebruikte Elite naaf bij Fietswerkplaats Smerig bespaarde me namelijk al zo'n negen-tiende van de nieuwwaarde...
Maar op fora op het internet las ik negatieve meningen over de degelijkheid van dit gereedschap. Ook niet zo vreemd misschien. De meeste fietsvrienden spaken hun eigen wielen niet dus een richter wordt beduidend minder verkocht dan andere fietsgerelateerde zaken. Winst op de verkoop ervan wordt dan verkregen door besparing op de productie.
Tevens beschik ik als gereedschapsfetishist over wel drie boorstandaarden van het oude stempel die degelijk neergezet kunnen worden. Zelfs zonder ingeklemd te zijn op hun eigen gewicht. Handig die zwaartekracht.
Voor het richten van het achterwiel monteerde ik daar de degelijke Raptobike 26" (559) vork op die ik bij Arnold kocht. Met snel verplaatsbare griptangen en een buisje 22 mm met een T-stukje 15-22-15 er op richtte ik de slagen en de hoogteslag er uit.
Ik gebruikte de Sapim spaaklengte-berekenaar en zocht daar met de uitkomsten van de verschillende spaakpatronen spaken bij uit mijn verzameling. Zo werd het zelfs 'kruis-over-4' aan de tandwielzijde (!)
Omdat de velgen van Theo uitstulpingen naar binnen hebben had ik eigenlijk de velgdikte op 0 mm moeten instellen denk ik achteraf. Het gebruik van kleine 4 mm ringetjes om de iets te lange spaken bij de nippels op te vullen werkt ook prima. en is waarschijnlijk steviger zelfs.
Wel maakte ik uit voorzorg tegen lekke banden hierdoor een zelf gesneden velglint. Van 2 mm zacht-PVC.Bij de verbranding van PVC komt chloor vrij dus ik denk dat het alleen maar positief is dat ik eerder een rol van dit spul bij het grof vuil redde (:
Het schroefpignon heb ik wel nieuw gekocht en heeft een kransje meer dan het oude (8 i.p.v. 7) maar duur was het niet.
Zo'n verchroomd stalen (maar demontabel!) pignon, dat je op "pion" moet zoeken (-:, weegt wel wat.
Maar hoe begon ik ook al weer in de aanhef? Juist...
Schijfremmen zijn vooral gevaarlijk als fietsers kort op elkaar rijden en bij ongelukken flink over elkaar heen buitelen. Dat heb ik bij ligfietswedstrijden nog nooit gezien. Ik denk dat wat dat betreft het gevaar wel mee zal vallen. Ook rijden er al heel lang MTB-rijders met schijfremmen rond en ik heb nog nooit iets gelezen over snijwonden die door schijfremmen zijn veroorzaakt.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp best dat wat ik schrijf veel (lig)fietsers niet gelegen komt Wim. Maar ik heb het WEL DEGELIJK gezien!
VerwijderenSterker nog, dat was op het wielerparcours binnen van Sloten tijdens Cyclevision wat jaren terug!
Toevallig stapte ik op dat moment net weer naar binnen en het was een merkwaardige kluwen van mensen en voertuigen die zich pijnlijk uit elkaar probeerde te krijgen...
Weer een aardig stukje huisvlijt Mick! En geheel op Eigenfiets.nl wijze goedkoop gefabriceerd, en naar behoren werkend! Kunnen velen van ons een voorbeeld aan nemen.....☺
BeantwoordenVerwijderenDag Adri,
VerwijderenWel moest ik vanwege de extra versnelling de velg erg naar rechts trekken om de band nog in het midden te krijgen. De spaken staan daardoor aan die kant bijna recht en de benodigde spanning daarvoor vind ik akelig groot. Terwijl de trommel-kant juist aan de slappe kant gesteld moest worden.
Dat bevalt me eigenlijk helemaal niet en komt door die domme gewoonte van tweewielbouwers om centrische achtervorken te maken / gebruiken. Ik probeer het er mee maar eigenlijk zou ik
(naar voorbeeld van Thys ID) een excentrische vork voor de Cheetah moeten maken...
Hoi Mick,
VerwijderenJa, ik zie het op de foto's, het lijkt bijna op een racefietswiel, die zijn ook "paraplu" gespaakt. Daar gebruiken ze kortere spaken aan de pignon kant, dan kun je de spaakspanning aan beide kanten gelijk houden en toch je velg in het midden van de as positioneren.
Maar dat weet jij volgens mij ook wel?
Groeten, Adri.
Precies, dat bedoel ik!
VerwijderenHet strookt ook met wat uit de spaaklengteberekening komt daar niet van maar het levert beroerde wielen op in feite.
Op velomobielen kom je dat niet tegen (wel eens met Ymte over gehad), op de roeifiets dus ook niet.
Als er op een moderne 3-D manier frames worden ontwerpen kan de achtervork dusdanig vormgegeven worden dat de velg van het achterwiel net als bij het voorwiel netjes op de helft tussen de flenzen blijft.
Ik heb het gevoel dat ik dat zelfs wat in de rolweerstand voel! Moet er wel bij vermelden dat m'n voorband niet helemaal op spanning was en een andere achterband gebruik nu...
Iets anders is dat de kleinste kransen nu 15 & 13 zijn wat ik geen prettige overgang vind. Ik heb helaas geen schroefpignon kunnen vinden die 13&14 heeft.
Tja, kritisch hé? (:
Ja, dat kom je inderdaad bij velomobielen niet tegen, gelukkig niet, want een éénzijdig opgehangen wiel kan dat minder goed aan denk ik. Het levert ook in mijn ogen niet de sterkste wielen op, maar de standaard maatbreedte voor een achternaaf in een racer is 130 mm, daar moeten ze zich aan houden. Ze krijgen er dan wel een pignon met 11 kransjes op tegenwoordig! Maar ook daar is al een paar keer een aanpassing geweest, toen ik begon met racefietsen was de standaard een 5-pignon in een achtervork van 120 mm breed, later is dat naar 126 mm gegaan en toen naar 130 mm. Op pignon gebied heb ik de verandering meegemaakt van 5 naar 6, 7, 8, 9 en 10 kransjes, waar ik nu nog mee rondkar. Een eventuele opvolger zal dan waarschijnlijk ook 11 kransjes krijgen......
VerwijderenVerder ook de hele ontwikkeling van tubes naar draadbanden, van toeclips naar clipless pedalen en uiteraard van onderbuiscommandeurs naar remschakelgrepen voor het schakelen. Wat nu ook weer al elektrisch kan.......
Plus de ontwikkeling van stalen frame's naar aluminium, titanium en tot slot carbon, als ik het zo lees gaan of de ontwikkelingen snel of ik begin oud te worden........Of allebei! ;-))
Groeten, Adri.
Ik denk dat ik met mijn 8 versnellingen toch tegen een soort grens ben gekomen. Meer versnellingen vragen om smallere tandwielen en dito ketting. Maar die zijn wel 4X zo duur!
VerwijderenEn aangezien de meeste van mijn liggers een erg lange ketting hebben...
Overigens is niet iedere vernieuwing een verbetering. Dat zie je nu met die schijfremmen. Ik vind dat de UCI groot gelijk heeft met het verbod ervan.
Ik heb mijn heup gebroken met een ligfiets. Maar iemand anders ermee verwonden vind ik eigenlijk nog veel kwalijker. Aangezien hoofden en handen bij de races van recumbents op bijna dezelfde hoogte liggen als de schijfremmen moet je er toch niet aan denken iemands oren of vingers af te snijden door een valpartij!
Er zijn genoeg vervangende remsystemen waarmee je gedoseerd de wielen desnoods kunt blokkeren!
Klopt, ik heb nog nooit de indruk gehad dat mijn velgremmen tekort schoten op de racer, ook niet bergaf bij hoge snelheden. Zelfs met de 2 90 mm trommels op de Strada heb ik geen enkel probleem op de hellingen hier, de remweg is langer dan op de racer, maar dat is normaal, de velomobiel is ook 4x zo zwaar!
VerwijderenMaar anders dan dat ik bijvoorbeeld met een "vlaggetje" zou gaan rond rijden blijft het nu verder verrassend(?) stil beste Adri.
VerwijderenReden dat ik er niet meer zo nodig 'bij hoef te horen' beste Adri!
Mvg Mick