Aangemoedigd door het goede resultaat van de Mr. Boat epoxy op de spanband- rugleuning van mijn trike heb ik de hoge (10+) temperaturen van de afgelopen dagen maar eens gebruikt voor het verstevigen van de Limit.
In de centrale kettingkast van de velomobiel zijn naderhand uitsparingen aangebracht om ruimte te bieden aan de ribben van het (originele) stoeltje. Deze afvlakkingen heb ik via de bodem onzichtbaar versterkt door in de kettingkast koolstof reparatieband te plakken.
Om geen last van keel of neus te krijgen heb ik de C-AW daartoe op zacht materiaal met de wielen boven gedraaid onder de balkons van de buren. Dus buiten maar toch droog.
Mijn antieke brievenweger leende zich weer prima voor het afwegen van de prettig schenkende ‘Mr. Boat’ flesjes.
Door aan het achterwiel te trekken merkte ik dat er ook fors speling zat in de (dubbelzijdige) bevestiging van de schokbreker. Waar verder overal bij belangrijke ophangpunten van deze Limit aluminiumplaat tegen uitlubbering tegen het carbon was aangebracht was dat
uitgerekend voor de schokbreker na gelaten!
Ik zou zo wel door kunnen rijden maar ik meen op
Peter’s site eens van een totale uitbraak van de ophanging gelezen te hebben bij een Limit.
Sterker nog dan aluminium lijkt me ijzer daarvoor. Ordinaire carrosserie-ringen zijn zo dun dat ze zich prima door koolstofweefsel laten inplakken. Ik gebruikte de roestigste 3cm grote ringen die ik kon vinden en schuurde die op voor de beste hechting.
Door kruislings 2,5cm smal
unidirectionaal koolstofband te gebruiken om rond het gat te plakken (in deze vorm #) voor het insluiten van de ringen wist ik een zeer sterke verbinding te krijgen.
De ringen hield ik op z’n plaats door door de gaten een stuk m6 draadeind te te steken met daarop nylon S6 wandplugjes. Moeren zou ik anders niet meer los hebben kunnen krijgen.
Al de volgende dag bleek de sterkte genoeg om vanuit de cabine de gebruikte 6mm gaten elektrisch op te boren naar 8mm: Een handeling waar ik normaliter een sluitring voor in de bankschroef moet klemmen!
Door dit vroegtijdig bewijs voor verkregen verbindingskracht op deze wijze heb ik aan de buitenzijde van de wielkast gewoon m8x30 ringen gebruikt. Maar weer op z’n plaats gehouden met muurpluggen (S8).
Alleen de haakse boorkop van de Lidle blijkt veel minder goed bestand tegen het boren in staal. Hij is dan ook niet gelagerd blijkt me als ik hem opendraai. Twee metalen glijbussen die kennelijk al behoorlijk versleten zijn bwv ‘lagering’…
De gebruikte koolstofband komt wel weer van Polyservice vandaan trouwens. Net als de goedkope ‘gomkwastjes’. Maar hun onhandige blikken mag men voor het goede doel gratis & belangeloos bij mij komen afhalen. Voor de onverschrokken epoxateur die zelfs het kliederen met injektiespuitjes kennelijk niet afschrikt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten