rekstok oefeningen

Omdat volgens de voorspellingen de vorst en de sneeuwduinen het betere fitnesswerk (per fiets) nog wel even zullen belemmeren heb ik thuis een rekstok opgehangen. Oost, West...

Het komt daarvoor mooi uit dat tussen mijn woon- en slaapkamer een doorgang is van twee deuren breed.
De ‘deurpost-rekstokken’ die men je graag verkoopt zijn namelijk zo-wie-zo te kort voor ’n brede stand van de chinning oefening.
Omdat ik natuurlijk liefst helemaal geen bouwkundige verrichtingen uitvoer in het huurhuis heb ik eerst de eenvoudigste opstelling beproefd die ik bedenken kon: Een bezemsteel liggende over de geopende kastdeuren!


Dat ging op zich niet onverdienstelijk, de deuren vielen er niet uit of zo.
Wel stootte ik zo m’n kop. Ook zou de bezemsteel niet bestand zijn tegen een smalle handstand, waarbij de nadruk op de biceps komt te liggen.
En op het doorbuigen van de steel.
Ook het stuur van any Thys is natuurlijk niet zo breed.

Daarom heb ik van onder een (eigen fabrikaat) vloerluik m’n oude halterstang tevoorschijn gehaald. Type “Chrome won’t take ya home”.
Voor het terugschakel-projekt had ik ook wat nodig dus heb ik gelijk korte tafelpootjes gekocht bij de bouwmarkt. Waarin rubber doppen zitten met inwendig M10 draad.
Stukjes alu L-profiel voorkomen dat ik de stang op m’n hersens kan krijgen.


Omdat ik me niet gelijk realiseerde dat ik ook in de smalle grip persé m’n voeten niet aan de grond wil kunnen krijgen (dat traint erg irritant) zitten er nu dus vier gaatjes in de post…

Maar as je maar gezond bent zeg ik altijd maar!

sneakpeep 'Het Nieuwe Schakelen'

Remedie tegen Drontenitus?

Grappig toch hoe nationale sentimenten in ieder land uiteindelijk de scepter blijken te zwaaien. En ik heb het dan niet eens over de politiek in den Haag…
In het nieuwe on-line te lezen blad Bicicletas Reclinadas zone (BRzone) staat in het eerste nummer te lezen “We beschikken nu over een groots eigen merk ligfiets (Metabikes) en ook over een uitstekende trike (Montseny) en buitenlandse bedrijven die iedere keer betere produkten maken”.
Ik vind zo’n zinsnede erg komisch!
Zeker als dan al in het eerste interview blijkt dat de importeur van de eerste recumbents in Spanje een Duitser was, Guido Lindener in 1998. Dan even verderop de eigenaar van fiets/ligfiets-handel ‘Bike tech’ in Barcelona aan het woord. Zijn naam? Koos... Dat vind ik wel lachen ja! :)

Maar in wezen denken wij over Nederland in dat opzicht natuurlijk precies hetzelfde over ons land als de ‘spil van de ligfiets- en velomobielproduktie’.
Toch kwamen de voorlopers van de huidige velomobiel uit Belgie (Bart Verhees met zijn Alleweder) en de Leitra uit Denemarken

Ook waar het de wereld- snelheidsrecords betreft speelt Nederland eigenlijk geen rol. Dat is meer een Amerikaanse en Duitse hegemonie.
“Maar Nederland heeft wel de snelste voor dagelijks gebruik geschikte vm’s ontwikkeld” hoor je dan veelvuldig, “de Limit, Mango, Quest en Strada”.

Dat is maar hoe je er tegenaan kijkt natuurlijk. Persoonlijk krijg ik het spaans benauwd in een afgesloten fiets waarmee ik vanuit stilstand niet terug schakelen kan!

Ik heb daarover ook met Ymte S. gecorrespondeerd en deze was wel met mij eens dat dit een voordeel zou zijn: “We hebben wel eens nagedacht over een schakelbaar freewheel op onze (zelfgemaakte) cassettenaven maar dat is complex en op kleine schaal lastig te maken, voorlopig verkiezen we daarom eenvoud en robuustheid”.

In het diepste geheim en alle stilte werk ik aan een manier om deze achilleshiel van de vaderlandse VM-industie te ondervangen.
Zonder gebruik van een (al dan niet gemodificeerde)versnellingsnaaf.
Ik hoop daarvan binnenkort iets te kunnen laten zien.

Maar eerst nog een foto’tje van zonniger tijden, genomen tijdens de Fortentocht !

Vorstelijk voortbewegen

En hoe slaat een krakkemikkige fitness-ligfietser zich door de winter?
Omdat het dit weekend vorst- en neerslagvrij was kon ik na een veel te lange onderbreking nmm weer eens met de bankdrukfiets 40 km afleggen; Dat voelt gelijk weer heel anders aan!

Maandag j.l. daarop ben ik ondanks de beschreven schouderklachten met de Thys revolver naar het werk geweest.
Dat was erg koud maar de weg was tenminste nog schoon. Ik was Amsterdam nog niet eens uit of m’n achterremkabel was vastgevroren!
Ik heb de fiets wel in een droge schuur staan achter het huis. Om hem te pakken moet ik door het huis en mogelijk bevatte de keuken meer vocht van het koffie zetten?
Dat vocht is dan misschien zo in de kabel terechtgekomen en gaan kristaliseren.

Ook was m’n rechterhand niet warm genoeg geschoeid. Alleen voor m’n linkerhand had ik een want en dat maakt een heel groot verschil!
Er was eigenlijk maar 1 manier om bevriezing te voorkomen en dat was door het ‘aanklikken’ van de handenwarmer. Die ik van te voren in heet water vloeibaar had gemaakt. Ja de inhoud ja.
Ik was nauwelijks het veilinggebouw in en voilá m’n achterrem deed ’t weer!
Natuurlijk kun je meer remvermogen halen uit je voorrem dan uit de achter- maar ik had juist ’t plan opgevat om ’t voorwiel rond een (SA) trommelrem te gaan spaken!
Toch nog maar even mee wachten dan, don’t change a winning team en if it ain’t broken…

De fietsbroeken van de Lidle zijn best warm, zeker met een nauw-gepijpte trainingsbroek eroverheen. Alleen sluiten ze volkomen af! Of ik nu uit de FAW stap of van ’n ligger, iedere keer ben ik volkomen nat van m’n eigen transpiratie…Niet fris dus! Gelukkig kan ik op ’t werk douchen maar…

En hoe komt het nu over op je -minder sportieve- chef als je ondanks gezondheidsklachten ‘smorgens roeiend naar het fietsenhok oversteekt?
Ik zag de ‘blauwjassen’ geregeld babbelend mijn kant op kijken de eerste dagen…
Nu ik weer wat meer op ‘speaking terms’ ben aangeland (ook omdat ’t werk weer goed gaat)heb ik proberen uit te leggen dat fitness met kleine gewichtjes de ‘spiepien’ in de nek goed leek te doen. Zoals ik in ’t verleden vaker ontdekte dat dit dat deed.

Ik ben nu eenmaal niet van plan me te richten naar wat de publieke opinie met me voor- en in petto heeft (met alle respect) !
Uiteindelijk offer ik de Oliebollentocht ook nog op voor die gasten…

kunstige kopsteun

Ik heb de afgelopen weken weer n's een akkefietje gehad aan dat krakkemikkige lichaam van mij. Een zere nek en schouder. "In elk geval geen nekwervel, eerder de spier links" volgens de huisarts, "Kom over 14 dagen maar terug". Voor die tijd kon ik me echter al nauwelijks meer bewegen.
Gelukkig kan ik via m'n werk fysiotherapie krijgen en dat hielp me dit keer goed op weg. Door...m'n nek- en een rugwervel los te laten kraken!
Hoewel de pijn hiermee niet van stel op sprong verdwenen was gaat het nu wel een stuk beter en heb ik m'n bewegingsvrijheid id vorm van hoofddraaien weer terug!

Ik kon zo m'n gedachten eens laten gaan over hoe het gekomen moet zijn. Mogelijk is het door trekker-aankoppelingsactiviteiten geïnitieerd. Omdat ik me daarvoor ook steeds extreem verdraaien moet. Maar kou op m'n nek en het rijden zonder hoofdsteun in de Alleweder kan het net zo goed zijn...
Omdat het eigenbouw stoeltje zeker niet extreem liggend staat voor een velomobiel rijd ik dus al sinds jaar en dag zonder hoofdsteun. Dat is niet slechter dan in de Fiat Panda waar ik zonder opvulling ook niet bij de hoofdsteun kom...
Nog voordat ik deze blog begon, de tijd dat Bram Moens nog tentkappen idvv een banaan op zijn fietsen knutselde maakte ik al hoofdsteunen met glasfiber als verend bestanddeel (en ophanging). Ook heb ik wel veertjes uit side-pull velgremmen gebruikt hiervoor.
Maar dat waren dan ook met recht LIG-fietsen, waarop dat nodig was.
Ik heb de zelfbouwpagina's weer n's doorgenomen op het oude LF-Plaza. Maar wil aan mijn kunstof buro-stoeltje in de FAW geen metaaldelen schroeven. Bovendien moet het zo plat mogelijk zijn om bagage achter me kwijt te blijven kunnen.

In eerste instantie gingen m'n gedachten uit naar een rondgebogen kunstof vorm, uit gerecyclede kunstof, weer een donor-stoeltje of zo.
Ik kwam daardoor op de terugweg van werk bij de Boemerang waar ik dit artistiekerige dingie vond. Een Italiaans ontwerp uit 1991, Zilver overgespoten maar vast wel geschikt als donormateriaal.


Ik weet zeker dat het de goedkeuring van dit kabinet kan wegdragen dat ik daar de decoupeerzaag ingezet heb. En gezagsgetrouw als ik ben...


Het is een meeverende kopsteun geworden die m'n nekwervels ontlast zonder de bewegingsvrijheid helemaal te beperken. Want daar ga je ook weer verkrampt door bewegen.



Omdat ik toch steeds met met een bedekte nek rijd sinds de klachten heb ik nog geen schuimbekleding om de hoek aangebracht. Bovendien kan ik er m'n gevoerde stoelhoes overheen trekken.
Het instappen valt mee omdat de steun zich opzij laat drukken. Erachter blijft de ruimte mooi vrij.


Zodat als er kampeerspullen ingeladen moeten worden of boodschappen meegenomen de laadvloer en het bagageluikje helemaal toegankelijk blijven!

winteruitrusting

indrukken bedriegen

Ik woon in Amsterdam Zeeburg, voorheen eerder aangeduid als de ‘Indische buurt’. Daardoor kan ik nu als uitvalsweg naar ’t Noorden de Zeeburger- en Schellingwouder-brug gebruiken.
Vooral met de Alleweder en thys 220 (revolver) vind ik dit prettig: Tenminste niet op de neus gedrukt te worden van toeristen die nogal eens op de ponten over het IJ te vinden zijn.
Met de bankdrukfiets vaar ik liever over want dat is een slechte klimmer.

Omdat ik net met de FAW terug kwam van een bezoekje aan m’n moeder en ik nog vol was van de vermeende kwaliteiten van m’n 2’hands Nikon Coolpix camara’tje ‘Met optische zoom!’ een foto’tje van over de brugrand.

De ruine van een boot die er al ligt zolang ik me kan heugen. En zag ik het nu goed? Er leek rook te komen uit het wrak als aanwijzing voor bewoning!


Hoewel deze eerste foto nog redelijk lukte blijkt bij de volgende positie dat de rook uit een daarnaast aangemeerde woonboot kwam. Die in een veel betere staat verkeert. Helaas werden de foto’s hiervan onscherp…


Als je op zó’n boot woont met ook nog eens het krot erachter als opslagplaats hoef je je natuurlijk niet te beklagen!
Of en wanneer ik nu precies met de lensjes ingezoemd heb weet ik niet meer maar lijkt precies het verschil in scherpte te verklaren.
Ook wordt de lens vaak niet goed afgesloten door ’t motortje als ik het toestelletje uit zet, dus mogelijk is de lens gewoon smerig.

Maar in elk geval laat ik het op zolder rondsnuffelen toch liever aan een ander over in dit geval: Die komt me namelijk bouwtechnisch niet als erg stabiel over!