Ik heb de afgelopen weken weer n's een akkefietje gehad aan dat krakkemikkige lichaam van mij. Een zere nek en schouder. "In elk geval geen nekwervel, eerder de spier links" volgens de huisarts, "Kom over 14 dagen maar terug". Voor die tijd kon ik me echter al nauwelijks meer bewegen.Ik kon zo m'n gedachten eens laten gaan over hoe het gekomen moet zijn. Mogelijk is het door trekker-aankoppelingsactiviteiten geïnitieerd. Omdat ik me daarvoor ook steeds extreem verdraaien moet. Maar kou op m'n nek en het rijden zonder hoofdsteun in de Alleweder kan het net zo goed zijn...
Gelukkig kan ik via m'n werk fysiotherapie krijgen en dat hielp me dit keer goed op weg. Door...m'n nek- en een rugwervel los te laten kraken!
Hoewel de pijn hiermee niet van stel op sprong verdwenen was gaat het nu wel een stuk beter en heb ik m'n bewegingsvrijheid id vorm van hoofddraaien weer terug!
Omdat het eigenbouw stoeltje zeker niet extreem liggend staat voor een velomobiel rijd ik dus al sinds jaar en dag zonder hoofdsteun. Dat is niet slechter dan in de Fiat Panda waar ik zonder opvulling ook niet bij de hoofdsteun kom...
Nog voordat ik deze blog begon, de tijd dat Bram Moens nog tentkappen idvv een banaan op zijn fietsen knutselde maakte ik al hoofdsteunen met glasfiber als verend bestanddeel (en ophanging). Ook heb ik wel veertjes uit side-pull velgremmen gebruikt hiervoor.
Maar dat waren dan ook met recht LIG-fietsen, waarop dat nodig was.
Ik heb de zelfbouwpagina's weer n's doorgenomen op het oude LF-Plaza. Maar wil aan mijn kunstof buro-stoeltje in de FAW geen metaaldelen schroeven. Bovendien moet het zo plat mogelijk zijn om bagage achter me kwijt te blijven kunnen.
In eerste instantie gingen m'n gedachten uit naar een rondgebogen kunstof vorm, uit gerecyclede kunstof, weer een donor-stoeltje of zo.
Ik kwam daardoor op de terugweg van werk bij de Boemerang waar ik dit artistiekerige dingie vond. Een Italiaans ontwerp uit 1991, Zilver overgespoten maar vast wel geschikt als donormateriaal.
Ik weet zeker dat het de goedkeuring van dit kabinet kan wegdragen dat ik daar de decoupeerzaag ingezet heb. En gezagsgetrouw als ik ben...
Het is een meeverende kopsteun geworden die m'n nekwervels ontlast zonder de bewegingsvrijheid helemaal te beperken. Want daar ga je ook weer verkrampt door bewegen.
Omdat ik toch steeds met met een bedekte nek rijd sinds de klachten heb ik nog geen schuimbekleding om de hoek aangebracht. Bovendien kan ik er m'n gevoerde stoelhoes overheen trekken.
Het instappen valt mee omdat de steun zich opzij laat drukken. Erachter blijft de ruimte mooi vrij.
Zodat als er kampeerspullen ingeladen moeten worden of boodschappen meegenomen de laadvloer en het bagageluikje helemaal toegankelijk blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten