Rondje Markermeer met de Waterlandse Liggers

 U gaat hoogst waarschijnlijk teleurgesteld zijn geen foto's te zien bij dit speciale type verslag. Foto's nemen vind ik namelijk onprettig , er staan er bovendien al genoeg van in de datacentra. 

Ik heb in de ongeveer honderd zeventig kilometer GEEN lekke banden gereden. Wel kostte het uitrijden ervan iets meer moeite dan zonder de extra aangebrachte loopvlakken in de voorbanden. Alleen Johan reed een Urban Contact lek met zijn Tuna voorwiel. Dat was er dus een zonder wapening zoals ik gebruik. Maar anderen met een (20") Urban hadden hetzelfde geluk en reden met net iets minder moeite de tocht uit.

Neemt niet weg dat ik tijdens de vervanging van zijn complete voorwiel even heerlijk tegen een boom kon plassen!

Moet er wel bij zeggen dat zij racekappen en/of strakkere wieldeksels gebruikten. Terwijl ik niet eens de tegenwoordigheid van geest had om tijdens de oversteek Leliestad-Enkhuizen het schuimdeksel te gebruiken. Mede door de benauwdheid in de motregen die ik voelde.

We kwamen op dat moment van de gastvije ontvangst van André Bakker die ons de mooie milieuvriendelijke houten design woningen en zijn lemen muren met warmtepomp en groene daken liet zien met een rondleiding.

Gelukkig heb ik niemand horen klagen dat ik de tocht toch ook een beetje als proeftraject gebruikte voor de werkzaamheid van mijn bandenwapening!

Maar voor de zekerheid reed Elly toch niet mee! (-; 

Daarvan kreeg ik echter 'ter aanmoediging' zal ik maar denken 3 Schwalbe One (draad)bandjes mee bij de Nesciobrug,

En ook over de gulle ontvangst van organisator Gert en zijn vrouw hadden we niets te klagen. En deze blogger al helemaal niet met de ontvangst van hem van een oplaadbaar gehoorapparaat ter waarde van een kleine tweeduizend euro! 

Het is van zijn vader geweest en zeker aan dovemans oren gericht opnieuw; Leemans nu dus. Gaaf!                                                   

Moeie knieën vandaag maar de app voor de oortjes al aan de praat gekregen!                                                                   

Van twee banden 1 maken

•  Graag zou ik me voor het Rondje Markermeer met de Waterlandse liggers goed voorbereiden. De vorige keer had ik een lekke band als ik me goed herinner waardoor ik nogal aangeslagen raakte. En da's jammer van een prettig begonnen tochtje...

Wat ook goed begonnen is zijn mijn proeftochten met velglint als antilek-lint. Dit beschadigt de binnenband inderdaad niet wat de ervoor verkochte linten vaak wel doen. Wat ik echter niet kon weten is dat bij het oppompen van de banden de linten met polymeerkit die nog uitharden moest wat verschoven zijn. En me daardoor waarschijnlijk alsnog een langzaam leeg lopende band opleverde.

Zo eentje waar ik onderweg geen last van had behalve dat mijn linker de volgende ochtend leeg stond )-;

Maar ik ben voor niet één gat te vangen natuurlijk en meen een net zo goedkope als ook schonere oplossing gevonden te hebben. Het uitgeknipte loopvlak van een versleten Primo Comet (met Kevlar wapening volgens het opschrift) buba 451 in de Schwalbe MOW-Joe van mijn Optima Cheetah ligfiets!

Die naam MOW-Joe zegt jullie waarschijnlijk niets maar heeft veel overeenkomsten met de 26" Furious Fred. Een snelle soepele band dus maar met alleen het wilde profiel als lekbescherming...

En ook daarmee is het me al eens gebeurd dat ik het kluppie opgehouden heb. Dus men begrijpe...(Aanvoegende wijs). 

Dit nu levert geen lekke banden meer op, blijft prima op z'n plaats zitten ZONDER lijm en heb ik ondanks het goede resultaat voor de zekerheid nog een keer leeg laten lopen en er af gehaald. Geen spoor op de binnenband van wrijving of inslijting te bekennen, OK!

    

Dezelfde truc met een oude Vredestein Monte Carlo uitgehaald in een Urban Contact. En ben nog bezig aan de transplantatie van het loopvlak van een Kojak naar die snellere Chinese broeder! 

Mijn inschatting is dat de banden op deze manier wel twee keer zo lang mee kunnen. Zonder verder nog (veel) oponthoud door bandenwissels en reparaties. 

Een flinke besparing op geld, rubber en CO2 uitstoot!

Velglint als Antilek-Lint

 

Natuurlijk zijn ze niet zo extreem duur, maar ze moeten wel helemaal uit China komen. Ik heb het over vervangende Continental Contact Urban voorbandjes. Die helaas, na best een acceptabele kilometerstand ook het bekende "Kojak-lekrij-syndroom" vertonen.

Waag het bij een pinchazo dan niet traag te reageren met stoppen en uitstappen want daar houden de uiterst flexibele wangen van deze jongens allerminst van! En geven die spontaan hun inlage van 180 vezels per inch bloot; niet best!

Bovendien, je gaat je hechten aan zo'n bandje vind ik en van binnen zien ze er juist nog zo gaaf uit... 

Goed, het loopvlak is dunner geworden en heeft een krater-achtig oppervlak gekregen (net als bij Kojaks bijvoorbeeld). Maar de tekening van het lichte profiel is toch nog duidelijk herkenbaar! Kan ik zo'n fijne band niet nog wat verder oprijden?

Dat zou dan met een Antilek-lint moeten. Maar daar heb ik, en niet alleen ik meen ik, gemengde gevoelens bij. Herinner me hoe moeilijk het is bij het inleggen die bij de uiteinden niet toch een ongewenste scherpte te laten vormen. Dat vervolgens meer lekke banden oplevert dan het verhelpt!

Nu hebben holkamervelgen hoge druk velglinten nodig om het velgbed af te dekken. Die wel verdacht veel lijken op eerder genoemde in de handel verkrijgbare antilek-linten! 

Als het  er uit ziet als  een eend , ruikt als een eend en in een vijver zwemt... dan IS het meestal ook een eend! 

En dan heb ik uit eigen voorraad van een 26" wiel zo een proefexemplaar voorhanden. Wel twee verschillende uitvoeringen zelfs!

Het groene lint is rond 'gelast' en kan ik nog wel op een ander 559 wiel gebruiken. Bovendien lijkt die nu net sprekend op de te koop aangeboden linten die eerder vaak lekken veroorzaakten. 

Terwijl het andere 'ouderwetse' van een veel zachter weefsel is gemaakt dat aan het karkasweefsel van de buitenband doet denken!

Die laatste heb ik dus in het loopvlak van de Contact Urban geplakt met polymax en de uiteinden simpelweg over elkaar heen gelijmd.

Op zesenhalve bar rijdt dat veel beter dan de tijdelijk aangebrachte Vredestein PM (sorry jongens...). 

En na een snel rondje Nesciobrug, Yburg Schellingwoudebrug en Amsterdamse Straatweg terug durf ik eigenlijk al te zeggen "Missie geslaagd!" 

Inmiddels heb ik ook het tweede voorwiel van zo'n lint voorzien. En kan ik er een geslaagd retourtje Amsterdam-Monnickendam bij optellen.

Tenpole Tudor: Throwing my baby away with the bathwater

Wielklem aan de DF!

 

 Als kleinbehuisde Amsterdammers  (maar wel met een benedenwoning) hebben we veel baat bij de smalle bouw van de DF (danke schön Daniël!). Maar evengoed weet mijn huisgenote het koetswerk bij thuiskomst nog te raken. 

Daarbij rijdt de velomobiel dan weg en botst tegen een deur wat mijn humeur behoorlijk bederven kan. Dat komt de huiselijke vrede niet ten goede. 

Maar het was juist een positieve ingeving die me een creatieve oplossing bracht. Een wielklem gemaakt met een overal verkrijgbare lijmklem! 

Dat incident was toen ik vroeger dan zij in de keuken stond, zij haar slaapkamer deur opendeed en bijna over de kat struikelde. Waarbij ze -niet meer dan logisch- naar de handgreep achter op de velomobiel greep. Die daardoor op zijn (eigenlijk 'haar') beurt naar voren reed...

Men moet weten dat ik de DF op vele manieren aangepast heb, maar bij gebruik van de parkeerrem nog steeds het remlicht aan gaat. En blijft staan. Iets wat ook niet zo erg is want zo'n continu gespannen remkabel lijkt me sowieso niet bevorderlijk...

De deurpost van de deur naar de huiskamer verhindert dat de klem naar voren kan, de vloer dat 'ie naar achteren meer wil!