Trap-transport

Ook na de dood van Paul van Roekel moet de planeet verder.
Weinig geschreven de laatste tijd maar ik zit zeker niet stil. Dat is voor de afgebeelde wijze van trap-transport eigenlijk LETTERLIJK het geval ;-)

Ons moeder wordt wat oud om de grote oude woning in Purmerland nog te bestieren. Ze heeft daarom een huurwoninkje in Monnickendam gevonden.
Er blijven door de verhuizing dus veel spullen over van de ouderlijke woning zoals deze aluminium trap.
Maar zo'n huishoudtrapje (waarvan ze er wel 3 had) blijft natuurlijk handig tot aan de laatste dag van het zolder-opruimen. Ik reed daarom eerst 20 kilometer via het Noordhollands kanaal Noordwaarts met mijn eigen roestige stalen trap (met eveneens 4 treden) waar steeds verf en roest van af bladert (en waarvan ik het opruimen daarvan zat ben!).
In de voormalige dorpsbakkerij verruilde ik die voor de afgebeelde.
Je kunt gerust van me aannemen dat die andere trap -hoewel nog bruikbaar- er niet meer uitziet. Dat moge tevens als excuus dienen voor het feit dat er geen vergelijkingsfoto gemaakt is door ondergetekende...Plus de vroege donkerte.

In geen enkele velomobiel (zelfs een Quatro of een Strada) zul je dergelijk klimgereedschap ingepast krijgen. Met een rechtopfiets heb je na twintig kilometer vermoedelijk een kapotte schouder en een gebroken rug. Of vice versa.
Wel was de heenweg met mijn Cryzbike-voorwielaandrijver uiteraard met de stalen trap zwaarder dan de terugweg met de aluminium...

Het evenwichtspunt van de lading heb ik door middel van een antieke waswringerklem van een bovenlader-wasmachine vastgeklemd aan de bagagedrager. Uit de tijd van Edith Piaf zal ik maar zeggen.