Waar een wil is is geen weg

Een bron van terugkerende ergernis is ongein met de voorwielen der velomobiel. Hoewel de nauwelijks meer dan 40 cm grote velgen met 36 spaken een beresterk fietswiel opleveren blijken ze toch al snel niet opgewassen tegen de zijdelingse krachten.
Dit resulteert in brekende spaken waarbij de wielen opnieuw gericht moeten worden, hoogteslag eruit gesteld, niet leuk! Ook de naaf krijgt het hierbij zwaar te verduren. Wat na enkele jaren te zien is aan ovaal uitgesleten spaakgaten (zodat de spaken niet meer op spanning te stellen zijn). En niet zelden worden de nippels door de velg heen getrokken. Niets is me bespaard gebleven de afgelopen jaren.

Een paar composietwielen zoals Flevobike die maakt staat dan ook eigenlijk hoog bij me op het verlanglijstje. Persoonlijk vind ik die de grootste verdienste van de Versatile/Orca.
Maar ook de enkelzijdig opgehangen trommelremmen van Sturmey Archer geven vaak problemen. Onvoldoende remkracht of een rem die blijft hangen. Dat laatste was nu het geval met het wiel waar ik het lexan voor maakte.
Van de foto op mijn eigen blog genomen met mijn (zelf) gerepareerde Sony DSC-43 viel me negatief op het grote aantal bochten in de remkabel zoals ik de fiets overgenomen heb. Een kortere rechte verbinding zou dus veel goeds kunnen doen dacht ik.
Bij het loshalen van het wiel bleken er twee spaken gebroken aan de binnenzijde. Een niet regelmatig verdeelde spaakspanning op de trommel kan eveneens de oorzaak zijn van een rem die blijft aanlopen. Door onrondheid als gevolg hiervan.

Om de bochten overbodig te maken haalde ik de ankerplaat los van de veerpoot waar zich het originele bevestigingspunt van de bouwers zich bevindt. Om met een klein alu L stukje een korte verbinding naar het liggende onderste ijzerprofiel te maken middels twee m6 boutjes.





Het zou zo mooi zijn als hiermede alles opgelost zou zijn want dan zou ik ook eens aan een afdichting van het er uit gebroken gat kunnen gaan denken van de stuurpennen / remkabel - die nu veel netter bij elkaar blijven. Maar helaas...Het slepen van de rem continueerde.

De oorzaak ligt in het blokkeren van.een der remsegmenten door een loszittend stalen hoefje. De platte remhevel komt zo klem te staan tegen het schuinstaande frictiestaal.


De gemiddelde velomobielbezitter zou zich nu met orgastisch genoegen tot een bekende velomobielproducent richten met het verzoek om twee nieuwe voorwielen. Zo niet ik.

Omdat ik echter niet dezelfde SA- segmentjes heb (degene van een  dubbelzijdige naaf bleken net niet te
passen) en het vertik m'n JE-trike te corrumperen heb ik vleugels gelast aan de hoefjes. Die met een boring steun vinden bij de U-veer van de ankerbodem.

Het kantelen kan hierdoor niet meer optreden. Ook het tegenovergelegen hoefje heb ik zo behandeld. Dat kwam namelijk ook al los bij het terugprutsen van het interieur. Niet echt grote klasse deze bevestiging van Sturmey Archer!


Overigens heb ik wel degelijk eerst met een bankhamer en de bankschroef het staal op het lichtmetaal proberen vast te krijgen. Want dat zou veel makkelijker geweest zijn natuurlijk maar te vergeefs.
Goed te zien is dat de remvoering nog lang niet aan vervanging toe is. Ik zou die duurzaamheid dan ook als   .grootste kwaliteit van de (SA) trommelremmen willen aanmerken.

Oplossing ketchupprobleem

Mijn aandacht werd getrokken door Marloes ten Kate. Maar dan anders.
Zij presenteert in het kader van De kennis van nu een coating die vloeibare stoffen afstoot op -ook- transparante kunsstoffen.



Een toelichting en de aankondiging van de komst van de eerste "mayonaise flessen" die hiermee worden uitgevoerd al eind dit jaar / begin volgend jaar !
Als dit ook op platen buigbaar polycarbonaat aangebracht kan worden zijn we zonder een vinger uit te steken van plakkende regendruppels af.

Zou het ook niet beslaan? Ik kan haast niet wachten op een fles om dat uit te proberen!