Nieuwe Energie

"En hoe is het nu met je conservenblikfantasieën?" hoor ik de gereserveerde burgerstem vragen.
Welnu, "Geen ja, Geen nee" om met 'n populair radiospelletje te antwoorden (in opa's tijd).
Als je 'n fiets gaat veranderen kom je altijd voor meer werk te staan dan je in gedachten had.
Dat ontmoedigt me niet want het zware houten zadel dat ik extreem ver naar het balhoofd had gezet op de Hafa beviel me al eerder niet. Ik kreeg het op het frame erbij maar het is zwaar en ontbeert 'n goede lumbaalsteun (onderrug s-vorm).
Of daar m'n herniaklachten op terug te leiden zijn weet ik niet want ik gebruik 4 verschillende liggers maar goed kan het er zeker niet aan gedaan hebben!
Ik had gelukkig via de bekende website 'n gebruikt carbonzadel al op de kop getikt voor 'n zeer schappelijke prijs, dus vond de verbouw gelijk 'n goede reden om hiervan gebruik te gaan maken.

En wat 'n verschil! Zonet de Alf-tocht meegereden en er beter lopend vanaf gekomen dan ik er opstapte vanmorgen.
Het overtuigend bewijs dat het zadel alleen zaligmakend is is daarmee nog niet geleverd want tijdens de koffie/opdroogbreak bij Jules en Elly liep ik nog beroerd...Maar toch.

En daarmee heb ik gelijk de 2'reden dat ik met de benchpressbike nog niet verder ben gekomen:
Na het monteren van het stuur met de meedraaiende handvaten en het omzetten van het Thys stuurdraaipunt (oud model met lagerbrons) bedacht ik me dat als any-fiets geschikt was zonder gezeur mee te de aan de Alf-tocht het deze wel was. Met dit als gegoten passende kleine model carbonstoel dat van 'n trike afkomstig is volgens de vorige eigenaar..Foto volgt vanzelf, haast vanzelf.

Daarom onderbreek ik de technische verhandelingen even om verslag te doen van de heerlijk verfrissende tocht naar...het huis van Jules en Elly Boetekees in Amstelveen.

Het regende dan ook pijpestelen (eigenlijk te veel om foto's te nemen, laat dat als excuus gelden) en hoewel J&E zelf met de Versatile waren was hun hart warm genoeg om met ons open fietsers mee te leven en ons koffie en koek te serveren in hun warme huis tot het uiteindelijk toch opdroogde!

En dat was supergezellig want hier telde het verschil Marcel (B.), Nina, Marc en ik tegen eveneens precies 4 Velobestuurders niet meer: En of je nu arm bent of rijk (-vrij naar ben Cramer, ook uit opa's tijd)....

Ik heb heerlijk kunnen socialiseren en als slotfinale was er zelfs 'n speciale rol voor mij weggelegd: Nina vanuit A'veen vergezellen naar de Wenkenbachweg in Z.O.
Omdat 'r in die nauwelijks 50/60 kilometer al zoveel trammelant aan de fietsen was (Nina met haar franse achterband lek, Marcel met 'n gebroken versnellingskabel) deed ik daar m.i. niet alleen goed aan maar bleek zij ook nog erg aardig gezelschap!

Ook heb ik nog het een en ander opgestoken van de tocht:

-De bewakingsman met zijn FAW had demontabele rubberen campingspanners voor het allewederdoekje gevonden. En de elastieken zijn bij de mijne ook versleten.
Grappend (of ik met hem op school heb gezeten) noemde ik ze "boerkahouders" (echt Gerrit, je weet niet wat je mist met ons-kostelijk, al zeg ik het zelf).
-Nina vertelde me dat ze wel degelijk met haar studie al een digitaal leesbordje gebruiken. Waarbij de spaanse vertaling dan al verschijnt door maar met je muis over het woord te vegen.En gaat me de naam van dat systeem hopelijk nog doorbrieven (?).
-Jules' goede vraag bevestigde vermoedens omtrent 't soort van soldering dat ik op de verfemmerblikdeksels heb toegepast: Dit zal wellicht te zwak zijn ik kan 't beter 'hard'-solderen
Daarvoor hoef ik eigenlijk alleen m'n autogeencillinders maar bij m'n moeder op te halen waar ik ook gewoon plaats voor heb in de schuur. Bij deze benedenwoning.
-Nou ja dat dit zadel (foto's volgen) zo goed is dat ik aan mijn hoognodige trainingskilometertjes toe kan komen zonder de herniasteken, of whatever it is, te verergeren.

'n Heerlijke dag gehad en dat geeft NIEUWE ENERGIE !