30 jaar roeifietsen

Derk Thijs timmert met zijn creatieve geest al dertig jaar aan de weg. Of is de wegbereider geworden van een heel ander soort aandrijving, de lineaire roeifiets-impulsie met een uniek kettingloos versnellingssysteem. Dat ook nog eens vanuit stilstand van de fiets gebruikt kan worden.
Allemaal gezonde kerels en dames dus in Middelburg afgelopen weekend :)

Het was tevens de praktijktest voor mijn twee duims (50 mm) dikke 'F-lite' in 26" uitvoering, de Continental Sportcontact II (tip van Jan). Die vult de ruimte tussen de achtervork bijna hermetisch op met rubber, heerlijk rijden is dat! Samen met de kunststof snek volkomen geruisloos en comfortabel fietsen nu!
Op grof asfalt en ruiterwegen kan ik een duidelijk lagere rolweerstand voelen  Minder dan met een smalle hogedruk-band. Ook in combinatie met de volle top- en banaantassen voor de campingtocht was dit een solide bagagedrager.
Omdat ik een gescheiden huishouding voer nam ik als reisvoorbereiding in plaats van een bidon het soja- en karnemelk pak mee uit de ijskast. Na iedere drinkstop kneep ik de pakken dan wat in voor de dop terug te schroeven. Waardoor de ruimte in de tassen weer wat toe nam. Zo had ik aan de standaard tassen genoeg.
Ik had het verloop van de auto-luwe route op de computer gemaakt met de routeplanner van de Fietsersbond en vast wat bekeken. Naar Woerden via het Amsterdam-Rijnkanaal.
Bij het treinstation van dat plaatsje maar liefst twee warme frikandelbroodjes met koffie gegeten met uitzicht op mijn fiets (en de jongedames van Woerden, heel wat beter dan de zwanendrijvers uit die omgeving!)..
Grappige namen als 'Fort Nigtevecht' en een open brug de 'Wilhelmina van Pruisen' brug voor mijn neus uit de tijd dat prinsessen nog wel eens aangehouden werden door republikeinen (patriotten). Wel eens van het plaatsje 'Papekop' gehoord? Waarbij de naam wel degelijk stond voor bespotting van de katholieken.
Ik sliep de eerste nacht in de buurt van Barendrecht, net onder Rotterdam waar weinig campings te vinden zijn Jachthaven de Oude Maas.Voor het vinden er van was de Garmin allerminst behulpzaam. Ik bleek namelijk twee verschillende OS kaartversies gebruikt te hebben bij het programmeren: zodat er geen kaart meer zichtbaar was. Noch adressen gaf in de omgeving van de verder kale track ):
Geen wonder toch dat mensen tegenwoordig liever voor een smartphone kiezen...
Ook een gebroken versnellingskabeltje bleef me niet bespaard. Ik kon daar echter nog wel een tijdje mee door roetsen. Tot ik door het niet meer rijdend van verzet kunnen veranderen genoeg gemotiveerd was het staalkabeltje te vervangen. In de brandende zon waar geen zonnebrandcrème tegenop te smeren was (factor 20).
Op de camping bleek ook mijn achterband langzaam leeg gelopen. Maar daar had de Indiase Conti Sportcontact niets mee te maken gelukkig zo zou bij thuiskomst blijken.
Ik sliep in mijn 1,5 kg lichte 1 stoks trekkerstentje goed op het luchtbed. Maar heb de laatste helft van de heentocht nogal last van migraine gekregen. De plaats op het bewegende stuur voor de Legend was dan ook geen ideale. Steeds dat apparaat in- en uit je gezichtsveld krijgen was duidelijk een keerzijde van de medaille.
De bruggen die Zeeland verbinden zijn mooi maar op de meeste raast het auto verkeer van erg dichtbij langs je heen. De afscheiding kan daarbij weinig doen tegen het fijnstof uit de uitlaten helaas en doet twijfelen aan het 'autoluwe' karakter van de route plaatselijk...
Maar het zien van hazen, schapen, een speciaal soort koeien en veel ganzen met jongen daarentegen maakt weer veel goed.
Dan begint het er veel bekender uit te zien want ik passeer de stormvloedkering en Neeltje Jans van de EK's! Hier rijden de auto's een heel stuk verderop.

Veel oude bekenden op de minicamping / boerderij maar ook ontmoet ik twee gezanten uit België waaronder de blokker Ronny, de 'liggende fietser'. Die als hij rechtop staat een stuk groter blijkt dan ik zelf :-)
Kon ik me bij de eerste camping redden zonder bestek, borden of beker door bij de plaatselijke Chinees te verzoeken om plastic eetgerei, hier staat zelfs al een magnetron, koffiezetapparaat, ijskast en zelfs een gaskomfoor klaar: hoezo "mini" ?!

We worden wakker zaterdagochtend met een aanhoudende regen op het tentdak. Geen plensbuien maar het gaat wel gestaag door.

Zelf vertrek ik in een regenpak daarvan getuigt nog de foto met de zelfontspanner waarop ik in
apenhouding gebaar naar de eigen camera. Daarna zal ik echter bij iedere kort oponthoud van de ploeg snel wat kleding in de (gelukkig grote) toptas wringen. Om in korte broek en singlet te finishen, alle daarna nog vallende regen begroetend als welkome waterkoeling.
Kort na de start vanaf het rugbyclubhuis O. hebben er een aantal deelnemers al materiaalpech. Bartel Lamers heeft er zijn handen vol aan.
"Meer verschillende dingen" antwoordt hij als ik hem tijdens de koffiestop vraag naar de aard hiervan. Ook zijn er drie mensen ten val gekomen. Eén daarvan viel binnen mijn gezichtsveld en vindt plaats vlak na het passeren van een stalen rooster in de grond.
Diverse keren valt er een bidon van een fiets die in 1 geval (dat ik gezien heb) niet ontweken kan worden. Dat heeft Bep Thijs dan beter bekeken met haar camelbag (met slang) in de tas. Zelf heb ik er gewoon een knoop in gelegd ;-)
Ik heb de genoemde pauze op een terras van de Banjaard een ander oponthoud. Ik bestel, tegen de etiquette in kennelijk, een 'hamburger Banjaard' de specialiteit van de keuken naar verluidt. De kopgroep die unaniem appeltaart bestelt vertrekt daardoor eerder dan ik die specialiteit verorberen kan.
Zo kom ik dus in de tweede langzamere groep terecht. Niet door een charitatieve instelling zoals Bartel maar uit pure vraatzucht.
Toelichting: Als ik iemand met pech passeerde stond er al iemand bij. En gezien de zwaardere uitvoering van de door mij aardig gemodificeerde 222 vond ik dat ook min of meer gerechtvaardigd dat doorrijden.
Zelfs in de langzamere groep werd ik daardoor in de klim soms ingehaald en kostte dat stijgen mij merkbaar meer moeite dan iemand op een 209. Eenmaal op het vlakke wist ik dan wel weer een spurt uit te voeren met de goed rollende banden.
Bij aankomst was alle neerslag verdwenen en was zelfs de zon doorgebroken. Nu kon de echte wedstrijd beginnen op de camping, wie het eerste onder de douche stond. Die laatste wedstrijd verloor ik willens en wetens.
Ik had een pak biologische Max Havelaar koffie gekocht en ongebleekte filters voor het apparaat in de keuken. Daarmee vond ik weer de juiste verhouding water-koffiepoeder voor het bereidingsproces.. Maar niet iedereen heeft zo'n cafeïne verslaving als ik kennelijk want het meeste kon ik zelf opdrinken.
'S avonds was er lopend buffet voor zowel vleeseters als vegetariërs van Thys ID. Met na afloop dansen, Erg gezellig en goed georganiseerd. Achter de bar wat potige kerels van het type waar je beter geen ruzie mee kan krijgen, vermoedelijk rugbyers. Ook Derk Thijs en Bram Moens heb ik nog even gesproken.

Wel vond ik dat het na minstens driehonderd kilometer nu genoeg was en heb ik zondag de trein terug genomen.
Verrassend genoeg kun je vanuit het centrum van Middelburg met één enkele trein doorreizen naar Amsterdam CS :) !

Volgend jaar waarschijnlijk een treffen in Brabant waar mijn vaders kant van de familie vandaan komt. Deze in Zeeland was in elk geval erg geslaagd!